Τους σνόμπαρα για χρόνια μετά τη φυγή του Udo. Σήμερα στο τρεξιματάκι αποφάσισα να ακούσω τον δίσκο. Ενώ συνήθως απλώς ακούω για να κρατάω ρυθμό, έφτασα στο σημείο να ακούω μέχρι και στίχους. Τρομερός δίσκος! Ειδικά η φάση με το “πειραγμένο” Metal Heart και λίγο απο Μπετόβεν στο “Symphony of Pain” με άφησε μλκ! Μπράβο στα “παιδιά”. Φυσικά το άκουσα δεύτερη φορά σερί (όχι, δεν έτρεχα 1.5 ώρα, το άκουσα όταν γύρισα σπίτι).
Σιγουρα καλυτερο απο το προηγουμενο, ισως καλυτερο κι απ’ το προ-προηγουμενο.
Νομίζω όχι καλύτερο από το Blind Rage ρε συ, μεγάλος δυναμίτης ήταν εκείνο. Κι αυτό δυναμίτης ωστόσο, το Rise of Chaos… δυναμιτάκι 
ABSENT SILENCE - Dawn of a New Mourning
Αυτό άκουγα πριν το In Somniphobia, άψογο!
Οταν ο κοσμος ξερει να ακουει μουσικη 
Άργησα να το ακούσω, αν το είχα κάνει νωρίτερα θα είχε μπει στην λίστα με τα αγαπημένα μου για το 2020.
Ποτέ δεν είναι αργά… [φαίνεται αξιόλογο αλμπουμάκι +1 γτ είναι Δαν(εζ)ικό]
Αγάπη γι αυτό το κορίτσι.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3465459-1389791192-6922.jpeg.jpg)
