Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς σήμερα, ταιριάζει νομίζω κάτι ιδιαίτερο…
Έχοντας περάσει τον προηγούμενο καιρό σε ψυχιατρικό ίδρυμα, ο Roky Erickson μετά και την αποτυχημένη απόπειρα επανένωσης των 13th Floor Elevators, μπαίνει στο studio για τον πρώτο του προσωπικό δίσκο.
Το αποτέλεσμα είναι ένα από τα λαμπρότερα αριστουργήματα της ηλεκτροδοτούμενης μουσικής όπου τα νέα τραγούδια του Τεξανού… Βίκινγκ κινούνται σε πιο hard rock/heavy μονοπάτια από αυτά του προηγούμενου συγκροτήματος του, ενώ στους στίχους ο εύθραυστης ψυχολογίας, σπουδαίος αυτός μουσικός περιγράφει τους εφιάλτες και τους δαίμονες που τον κατατρύχουν.
Όποιος δεν το έχει ακούσει ας κάνει την χάρη στο εαυτό του!
Μεγάλη κουβέντα θα πω, αλλά μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος τους. Σίγουρα αυτός που έχω ακούσει τις περισσότερες φορές και που ακούω συχνότερα από κάθε άλλον μέχρι και σήμερα.
Δεν φτάνει που είναι ένα από τα αγαπημενοτεροτερα τραγούδια τους, έσκασαν χθες δύο διαφορετικά ποστ στο instagram feed μου με αυτό. Το έχω ακούσει 20 φορές ήδη, ας το ποστάρω μία για να γίνει το μπλακτζάκ.