“Αδικοχαμένοι ήρωες” και λοιπά τετριμμένα βρίσκουν την απόλυτη ενσάρκωση τους σε αυτό το συγκρότημα και στο εν λόγω αριστούργημα που βρίθει ποιότητας και πρωτοτυπίας.
Ε ναι
Ωραίος δίσκος, με τα Excalibur και Heart of darkness* να είναι ακόμα καλύτερα βέβαια. Και το heavy metal breakdown επίσης, για τελείως old school καταστάσεις. Και το knights of the cross τίμιο, αν και μάλλον γέρασε χειρότερα από τα άλλα. Ok, ξέρω δεν χαίρουν και μεγάλης εκτίμησης στο φόρουμ, αλλά είχαν και αυτοί τις στιγμές τους, ειδικά στα 90s
*Σε όποιον τους γνωρίζει μόνο από την τριλογία ή τα επόμενα το προτείνω ανεπιφύλακτα για μια διαφορετική, πιο σκοτεινή και πιο βαριά πλευρά τους, περισσότερο υπερβαρο heavy metal με τα χαρακτηριστικα γρυλιστα ημι-brutal φωνητικά του συμπαθεστατου Chris πάρα το βαρύ επικό power metal που ήταν τα επόμενα.
Το live τους στο Ρόδον το 1999 (νομίζω) ήταν το πρώτο metal live που πήγα ποτε, είχαν κοντεψει να το γκρεμίσουν, για αυτό και μόνο θα έχουν πάντα το ρισπεκτ μου. Κι ας ακούω σπάνια πλέον τα περισσότερα από τα άλμπουμ τους (εκτός από τα Excalibur και ΗοD θα λεγα)
Για μενα το Heart of Darkness είναι το αγαπημένο μου αν και τους γνώρισα με το Tunes of War.
Εγώ τους είχα γνωρίσει από το fanatic assassins (μεγάλη κόμματαρα) του knights of the cross που μου είχε γράψει ένας φίλος σε μια συλλογή σε κασέτα.
Και εμένα άνετα το αγαπημένο μου grave digger το heart of darkness. Και αγαπημένα tracks τα grave dancer, circle of witches και εννοείται το ομώνυμο έπος.
On topic:
Αχ και να ημουνα στα Ματαλα στα 70s
Κλασικη περιπτωση 11/10
ANSER
…για όσους έδωσαν μέσα στη φάση τα πάντα τους
για τους τύπους που το νιώθουν ακόμη και στα 30 τους…