Κορυφαίο άλμπουμ.
Μιλώντας για φωνάρες, επετείους κυκλοφοριών των Rainbow, τη μεγαλοφυΐα/ιδιοτροπία του Blackmore κ.λπ., προκύπτουν αναπόφευκτα επιλογές “συγκοινωνούντων δοχείων”.
Τι εκτέλεση, ρε πούστη μου… και τι ύμνος, ε;
Take me down, I’m coming home, the road to ruins
Inside the pleasure dome
Take me down, I’m coming home, arena of pleasures
Where I belong
Περισσότερο από επιστροφή, είναι η πραγματοποίηση μιας υπόσχεσης που έμενε ανεκπλήρωτη.
Άλλωστε, τούτοι εδώ οι Ελβετοί ήταν πάντα μια κατηγορία από μόνοι τους (τετριμμένο αλλά ακριβές στην περίπτωση τους!)
Από τη φωνάρα του metal god και μια ωραία συλλογή
Μετά ένα δισκαρο των 2010s
Και στη συνέχεια ένα δισκαρο της χρονιας που διανύουμε
Kudos στον @apostolisza8 που με αυτό το κείμενο με βοήθησε να ανακαλύψω αυτό το ζορικο στις πρώτες ακροάσεις διαμαντακι
Το τραγούδι που ακούω μια φορά το χρόνο, τέτοια ημέρα, τραγικά επίκαιρο στη σημερινή δυστοπία. Κουράγιο
Ω-Ν-Α-Σ-Ο-Υ-Γ-Α-Μ-Η χτυπιεμαι μονος μου στο γραφειο
