Η ιστορία έχεις ως εξής.
Ο μικρός Andi έχει τις ανησυχίες του για το τι θα κάνει στο/για το μέλλον του. Ο πατέρας του του απάντησε ότι ειναι δικαίωμα του να κάνει ότι επιθυμεί.
Χρόνια μετά ο Andi είπε το ίδιο πράγμα στον δικο του γιο. Ο γιος του του είπε " ξέρεις μπαμπά ωραίος τίτλος για τραγούδι "
Αλήθεια ή ψέματα, υπερβολη ή όχι είναι ωραία ιστορία
Με αφορμή την άφιξη νέου δίσκου…
Ο δίσκος που όχι απλώς ονομάτισε το παρακλάδι του (έστω κι αν αυτό προϋπήρχε), άλλα έγινε σημείο αναφοράς και άνω όριο του ταυτόχρονα!
Πάντα θα επιστρέφουμε στο Epicus Doomicus Metallicus, μόνο που σταδιακά η ακρόαση μεταφέρεται στις πρωινές ώρες - η επιβλητική και υποβλητική του ατμόσφαιρα αρχίζει και γίνεται… επικίνδυνη όταν πέσει το σκοτάδι!
2009-The Pariah, The Parrot, The Delusion
2011-Chuckles and Mr. Squeezy
Παίζει και να 'ναι από τους καλύτερους δίσκους τους τα τελευταία αρκετά χρόνια
Και μετά αυτό
Είμαι σίγουρος ότι στους περισσότερους από εσάς θα έχει τύχει να σας «κολλήσει» μία μελωδία ή/και ένα συγκεκριμένο σημείο από κάποιο κομμάτι, σε ανυποψίαστη στιγμή (όταν περπατάτε, όταν βρίσκεστε μέσα σε ΜΜΜ κ.λπ.).
Σήμερα, για εμένα αυτό είχε να κάνει με τη μελωδία-«ποίημα» που ακούγεται από το 02:50 και μετά. Δεν φεύγει με τίποτα από το μυαλό μου. Γενικά, πάντως, το mid-tempo σημείο του ακόλουθου κομματιού (από το 01:30 περίπου και για το επόμενο δίλεπτο) είναι, απλά, αριστουργηματικό.
Πήγα για τρεξιματάκι χθες βράδυ και έβαλα αυτό:
Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια. Και Some Pain Will Last 
Πολύ δυνατό το Forked Tongues! Το ακούω για δεύτερη φορά και έχει ήδη μπει στα αγαπημένα της χρονιάς.
