για καποιο λογο οταν ακουω αυτο το τραγουδι συγκινουμαι πολυ.
Ειναι πολυ οι λογοι…ενας απο αυτους ειναι ο Miika Tenkula.
Ένας ιδανικός τρόπος να ξεκινήσει μια μέρα
Προφανώς. Το τέλος ενός πολύ μεγάλου συγκροτήματος και -δυστυχώς- η τελευταία παράσταση ενός σπουδαίου συνθέτη.
Είχε γράψει κι είχε γράψει ο Miika, αλλά αυτό που γίνεται στο κομμάτι από το 03:20 και μετά… απλά, δεν υπάρχουν λόγια, μόνο κλάματα.
Πόσες ατμόσφαιρες και πόσα συναισθήματα έχει χαρίσει η συγκροτηματάρα; Βασικά, θα μπορούσα να μιλάω ατελείωτες ώρες για τους Sentenced και το τι αποτελούν για εμένα, αλλά ας “μιλήσουν” καλύτερα οι ίδιοι… Η ομορφότερη εισαγωγή ever και ο πιο σπαρακτικός θρήνος (ακούστε τι παράγουν οι κιθάρες). Η καρδιά μας “περιβόλι” έγινε πρωί-πρωί. Συννέφιασε κιόλας… Καλό φθινόπωρο, καλό χειμώνα.
Καλημερες 
Ειναι καποια κομματια που πραγματικα δεν μπορουν να σε αφησουν αδιαφορο. Εγω δεν ημουν ποτε τεραστιος φαν Sentenced (μου αρεσουν, απλα δεν ειχε τυχει να με σκαλωσουν τοτε σε επιπεδο να αποκαλω τον εαυτο μου φαν τους) αλλα μολις μπει το αναφερομενο κομματι ειλικρινα βουρκωνω, το οτι ηταν το “αντιο” της μπαντας αλλα και αυτο που ακολουθησε το εκανε να σε χτυπαει πολυ πιο δυνατα. Τρομερος γενικα δισκος πραγματικα.
Αλλο κλασσικο παραδειγμα, απο το 4:30 και μετα, δεν το εχω ακουσει ΠΟΤΕ και να μην σηκωθει η τριχα καγκελο. Το οτι ειναι για τον Κλιφφ ειναι το κερασακι στην τουρτα, μονο κλαμα.
Κομματαρα και δισκαρα
In every shadow in the night!
Γιατί πλησιάζει χειμώνας και γιατί ήταν μπαντάρα
Συγκίνηση:
