Δεν ξέρω αν σας το έχω πει, αλλά ήταν πολύ ωραίο το φθινόπωρο του 1990! Ειδικά η περίοδος που ξεκινά τέλη Αυγούστου με το Empire, συνεχίζει με το Painkiller, το Never Neverland, το άνωθεν εικονιζόμενο, και ολοκληρώνεται αρχές Οκτώβρη με τους Maiden (πάντα, ας είναι και με το No Prayer…!), τους Sodom και το Seasons in the Abyss (και μπορεί να ξεχνάω και κάτι, δεν είμαι η @evanthia !) ήταν σκέτη μαγεία για έναν νεαρό metalhead που φιλοδοξούσε να τα ακούσει και να τα μάθει όλα!
Gallhammer-ικό παρελθόν συναντά το dungeon synth. Τόσο όσο.
Τι περιμένουμε εν έτει 2021 από τους Iron Maiden; Ειλικρινά, τι θα θέλαμε από αυτούς που μας συντροφεύουν με τις μουσικές τους κοντά μισό αιώνα;
Ένα νέο Piece of Mind; Η μήπως ένα καινούργιο Powerslave;
Σαχλαμάρες. Τίποτα από αυτά. Δεν υπάρχουν αυτές οι απαιτήσεις.
Χαιρόμαστε που είναι ακόμα κοντά μας και εξακολουθούν να κυκλοφορούν εξαιρετικές δουλειές όπως το Senjutsu.
Εύγε Bruce Dickinson, μας άφησες μαλάκες για άλλη μια φορά.
Ειδική μνεία στο εξαιρετικό και to the point drumming του Κυρίου Nicko McBrain. Χωρίς φανφάρες και υπερβολές, δεν παίζει ούτε νότα περιττή. Υπέροχο αποτέλεσμα.
Ευχαριστούμε που υπάρχετε ακόμα.
Καλημέρα σε όλους!
RIP
Το έκλεισαν οι κύριοι το “μαγαζάκι” τους. Τέλος. Και ο τελευταίος τους δίσκος ήταν πολύ καλός, βάζοντας μέσα και AOR στοιχεία, αλλά… ο πραγματικός τους ύμνος - το δικό τους “I Want out” - είναι το παρακάτω. Να 'ναι καλά τα παιδιά σε ό,τι συνεχίσουν.
Ωωω. Κρίμα δεν το ήξερα ότι σταμάτησαν.
Μου άρεσαν πολύ ολοι οι δίσκοι τους.
Μετά το κυρίως κύμα του NWOBHM και πριν το ξέσπασμα του thrash, κυκλοφόρησε ένα album που περιείχε πρωτόγνωρη ορμή αλλά και σπουδαία αίσθηση της μελωδίας, κλασικότροπα και “γλυκόπιοτα” solos στην κιθάρα από τη μια και μια ζόρικη φωνή που δεν σήκωνε… αντιρρήσεις από την άλλη!
39 χρόνια (και κάτι μέρες) μετά και μόνο η θέα του εμβληματικού εξώφυλλου αρκεί για να προκαλέσει ρίγη ενθουσιασμού!