Πριν από 52 χρόνια, τέτοιες μέρες…
Στον πρώτο “κανονικό” δίσκο των VdGG (ήταν άλλωστε ο πρώτος που κυκλοφόρησε στην πατρίδα τους!) κάνουν την εμφάνιση τους τα βασικά στοιχεία του ήχου τους, αυτού του δυσοίωνου, σκοτεινού κλίματος που σπάνια αφήνει χαραμάδες αισιοδοξίας και τους ξεχώριζε από τους συγχρόνους τους (μπορούσε να παραλληλιστεί μόνο με τους King Crimson – αντιπαράβαλε εδώ και τα guest-ιλίκια του Robert Fripp σε επόμενα LPs), και τα έντονα εκφραστικά, παθιασμένα φωνητικά του Peter Hammill με το κυρίαρχο όργανο του Banton, συν τα πνευστά του νεοεισελθέντος David Jackson, να αποδίδουν τις συναισθηματικές εξάρσεις των στίχων και της μουσικής.
Πέραν όλων των άλλων highlights, το “White Hammer” που μιλάει για το κυνήγι μαγισσών του Μεσαίωνα έχει ένα κλείσιμο τόσο βαρύ και τρομακτικό που προσομοιάζει στον ήχο μιας επικείμενης καταστροφής και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως προοιώνιζε το heavy metal – ήταν άλλωστε και Φεβρουάριος του 1970, οπότε η εποχή το ευνοούσε!
Με το άλμα προόδου που πραγματοποίησαν σε σχέση με το “Aerosol…”,έδειξαν ότι δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με μια μπάντα που δείχνει ότι “έχει δυνατότητες” ή “αφήνει υποσχέσεις”, αλλά με ένα σπουδαίο δημιούργημα, με την συνέχεια να προμηνύεται ακόμα συγκλονιστικότερη – και ήταν, όπως τελικά αποδείχθηκε!
Μου έστειλε φίλος λίνκ στο spotify και μου έχει πέσει το σαγόνι. Δεν πα να μοντερνίζει λίγο ο ήχος, η τύπισσα είναι ΦΩΝΑΡΑ και τα κομμάτια όλα μπόμπες.
Τα μυαλά στο μπλέντερ
Όταν τα δάκρυα θα πάψουν να κυλούν
Και η συμφορά γίνει θυμός οργη και δικη
Πάντα το γνώριζαν πολύ καλά
Πως θα σημάνει την δική τους καταδίκη
Summary
You see death as a corrective measure
But your modern ways of killing
Are nothing more than lies
Erebos the bringer of darkness will bring the end