Σκάνε και Ευρώπη το φθινόπωρο. Το πιο νότιο μέρος βέβαια είναι η Πράγα, αλλά still…
(Tedeschi Trucks Band είναι, άκου τα @Sh_Wo_f )
Για πες…
Προσωπικά συμφωνώ με το κείμενο του @Aldebaran. Όχι τόσο στο ότι μου λείπει η φολκ πλευρά του (που μου λείπει ως ένα βαθμό ), αλλά στο ότι μετά από αρκετές ακροάσεις δεν μου έμεινε κάτι.
Είναι όμως και μικρής διαρκείας, που βοηθάει σε επερχόμενες επαναλήψεις όπου πρέπει να βρεθώ σε κατάλληλο μουντ για μα με πιάσει μάλλον.
Η δήλωση της ημέρας είναι πως συνεχίζει να παραμένει αγαπημένο μου το “The Threshingfloor”
Το ακούω αρκετά από όταν κυκλοφόρησε και μπορώ να καταλάβω τα παράπονα για την ύστερη περίοδο που συνεχίζονται και εδώ (εμένα το “Refractory Obdurate” μου αρέσει πολύ όμως), και σε γενικές γραμμές αποδέχομαι την οπτική του Αντώνη.
Βέβαια, λέγοντας αυτά, η διάρκεια είναι σύμμαχος για μένα (βρήκες άτομο να το πεις) και ακόμα και προς το τέλος του (“8 of 9”) έχει στιγμές που “μου κάνουν” αν και είναι λίγο εμπροσθοβαρές (“Duat Hawk” καλησπέρες) και αυτό σε τούτο το ύφος δημιουργεί μια φούσκα στις ακροάσεις.
Μάλλον θα πάω με “Consider The Birds” εγώ και μετά το RO.
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (ΨΥΧΡΑΙΜΟΤΑΤΗ)
Ένα εύκολο Βερολίνο είναι αυτό. Στο venue που παίζουν μάλιστα έκλεισα steve hackett σε ένα μήνα- με φόβο ψυχής βέβαια αλλά ναι.
για να είμαι ον τοπικ ωστόσο,