Πρώτα αυτό το εξαιρετικό άλμπουμ
Και μετά αυτό:
Το οποίο είναι απολαυστικό
Φθινόπωρο, ώρα για κατάθλιψη (λες κ εφυγε ποτε)
Έχουμε ακόμα 3 μέρες για το φθινόπωρο 
Μπράβο μας. Να τις ευχαριστηθούμε
47 χρόνια και μια εβδομάδα πριν από σήμερα, οι Pink Floyd προσέθεταν άλλο ένα υπέρτατο αριστούργημα στο ενεργητικό τους.
Το Wish You Were Here έχει την ιδιομορφία να κυριαρχείται από ένα κομμάτι που έχει σπάσει σε δύο τμήματα, τα οποία όμως χωρίζονται (ή μήπως ενώνονται;) από τρία μεμονωμένα τραγούδια μεταξύ των οποίων και το πανέμορφο ομώνυμο (αλήθεια υπάρχει κάποιος που να μην το έχει ακούσει;)
Θεματικά το album, με αφορμή την αποχώρηση του Syd Barrett από τα εγκόσμια (γνωστή η ιστορία που τους επισκέφθηκε στο studio ενώ ηχογραφούσαν και δεν τον αναγνώρισαν), πραγματεύεται την έννοια της απουσίας, τόσο στιχουργικά όσο και με την απαράμιλλη αίσθηση νοσταλγίας που δημιουργεί η μουσική, ενώ γίνεται λόγος και για την μουσική βιομηχανία και τον τρόπο που λειτουργεί, με το εμβληματικό artwork (όχι μόνο το εξώφυλλο) να προσθέτει στην όλη εμπειρία!
Υπέρτατο αριστούργημα, το είπαμε;
Υποτιμημενη δισκαρα, που αδικειται στις συζητησεις για το Καλυτερο Αλμπουμ Pink Floyd.
Σαφης και σοβαρη υποψηφιοτητα για αυτον τον τιτλο. Αγαπημενος δισκος των Gilmour και Wright.
Υποτιμημένο δε νομίζω, μιας και οι περισσότεροι που έχω μίλησει και ακούν Pink floyd, δηλαδή όχι μόνο το The wall και Dark side of the moon, πιστεύουν ότι είναι η τελειότερη δημιουργία τους. Κάτι που προφανώς συμφωνώ.
Σε όλα τα επίπεδα.
Ίσως δεν αναφέρεται αρκετά από τρίτους οι οποίοι ξέρουν τα άλλα δύο άλμπουμ κατά βάση.
Επίσης, επειδή μιλάμε για Pink floyd, καλύτερο μεταξύ άλλων μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς έτσι.
Μιλωντας για αριστουργηματα, ας χορτασουμε το αριστουργημα του thrash 34 χρονια πριν.
Και αλλα 36 χρονια αυτο.
Προβλεπόμενο:
