Καλημέρα, ανεβαίνοντας την Κηφισίας (χωρίς πολύ κίνηση σήμερα)
30 χρονων σημερα, οση και η ηλικια του Αρχηγου μας.
Ξυπνουν ωραιες μνημες, στις 21 Νοεμβριου του 1992 ηρθαν στα μερη μας για να κατεδαφισουν το ΣΕΦ. Η δικαση του Rhino στο 16.30 δικαζει (ξερω, ηταν πολυ κακο)
Δηλαδη ενα πειραγμενο live των 70s ειναι ο καλυτεριοσ δισκοσ των 80s?
Πέμπτη βραδάκι, αποφασίστηκε από κοινού με άλλους 3 να μην κάνουμε τίποτα στη δουλειά αύριο και να πάμε να γίνουμε μπιχλιμπίδια, επομένως χρειάζεται hype
Θέλω και εγώ δουλειά που να αποφασίζω πως θα πηγαίνω και δεν θα δουλεύω.
Ον τοπικ, στην δουλειά τώρα για σβήσιμο:
Όταν παριστάνεις το θύμα της μοίρας
κι απ’ τα μάτια σου ψεύτικα δάκρυα κυλούν
οι θεοί θα μένουν πάντα απαθείς.
Όταν τους τυφλούς φαρισαίους πιστέψεις
κι απ’ τη λέπρα της ψευτιάς τους μολυνθείς
μπρος στην αλήθεια θ’ αρνηθείς.
Όταν το θάνατο παράλογα φοβάσαι,
αιώνια θα `θελες να ζεις
από την ύλη θα κρεμαστείς.
Βλέπω γύρω μου παντού
μικρούς ξεπεσμένους θεούς.
Δεν καταλαβαίνω γιατί
το “εγώ” χλευάζει τον θεό.
Όταν με φτηνές επιθυμίες δεσμευτείς
κι απ’ τα όρια της σάρκας εξαρτηθείς
μέσα στο ψέμα θα βυθιστείς.
Όταν δεχτείς μόνο τη δύναμη να ψάχνεις
και τον σκληρό κι αυθεντικό να παριστάνεις
μέσα στην άγνοια θα ξεχαστείς.
Όταν κάθε έκφραση της ύλης αγνοήσεις
και τον εαυτό σου σκληρά πολεμήσεις
τότε και μόνο θα λυτρωθείς.
Μέσα από το ψέμα η αλήθεια
Μέσα από τον πόνο η δύναμη
Μέσα από τον φόβο το θάρρος
Μέσα από το μίσος η αγάπη
Μέσα από το θάνατο η ζωή
Μέσα από την άγνοια η γνώση
Μέσα από την ανυπαρξία η ύπαρξη
Μέσα από το τέλμα η πίστη.
Ηθική και αποσύνθεση κοινωνικά αποδεκτή.
Σχέσεις άρρωστες, σχέσεις σάπιες.
Όνειρα φτηνά, μοντέλα συμπεριφοράς.
Φιγούρα, περιτύλιγμα, περιεχόμενο κενό.
Μα το κενό δεν επιστρέφεται, καταστρέφεται.
Αγάπες με συντηρητικά, ήρωες και βιαστές.
Υψηλά ιδανικά με ημερομηνία λήξεως.
Συναίσθημα σ’ εκπτώσεις, οδυνηρές επιπτώσεις.
Μηδαμινές απαιτήσεις κι αβάσταχτες ενοχές.
Μα οι ενοχές δεν είναι κριτήριο, είναι δηλητήριο.
Ακριβά ελαφρυντικά, γυάλινα συγχωροχάρτια.
Άλλοθι ο εφυσηχασμός, κατεστημένος φασισμός.
Ματαιοδοξία, κορεσμός, αδιέξοδο, πολιτισμός.
Άνθρωποι κουρέλια, σταύρωση με χρυσά καρφιά.
Είναι που κανείς δε σέβεται την αδυναμία.
Είναι που κανείς, κανείς δε σέβεται τη μοναξιά.
Είναι που κανείς δε σέβεται την ευαισθησία.
Είναι που κανείς δε σέβεται τον εαυτό του.
Κανείς δε σέβεται τον εαυτό του.
Είναι οι άνθρωποι με τσακισμένη περηφάνεια
Είναι κορεσμός που φλερτάρει την παρακμή
Είναι η αποστροφή για κάθε τι αυθεντικό
Είναι αυτού του κόσμου η λατρεία για το εφήμερο.
Είναι ο μύθος της υποταγής και του ταξικού διαχωρισμού
Είναι ο μύθος του γάμου, της πατρότητας, της μητρότητας
Είναι ο μύθος του πάντα ένοχου που πάντα θα απολογείται
Είναι ο μύθος του σκοπού που αγιάζει τα μέσα.
Είναι η οικολογική καταστροφή στ’ όνομα του εκσυγχρονισμού
Είναι η απληστία, ο κονφορμισμός, οι ανασφάλειες
Είναι η ιδεολογία στο ψέμα και το υπερτροφικό “εγώ”
Είναι η παγίδα του “ώριμου” και του πετυχημένου
Είναι που πουλάμε τα πάντα για λίγη εξουσία.
Είναι η στιλπνή επιφάνεια και η άγνοια της ουσίας
Είναι που μιλάμε για επιβίωση και όχι για ζωή
Είναι η φιλοσοφία της πολιτικής των ψευδαισθήσεων
Είναι η ψεύτικη απειλή ενός πυρηνικού πολέμου
Είναι τα γηρατειά, ο θάνατος ο υπέρτατος φόβος.
Είναι το μέλλον, το τόσο σκοτεινό κι αβέβαιο
Είναι μπροστά στη ταπείνωση που σκύβουμε το κεφάλι
Είναι το τίμημα της αποκτήνωσης που θα πληρώσουμε όλοι
Είναι το τίμημα που πληρώνουμε ήδη.
Αυτός ο κόσμος θάνατος, αυτός ο κόσμος
Αυτός ο κόσμος θάνατος, αυτός ο κόσμος
Αυτός ο κόσμος θάνατος, αυτός ο κόσμος
Είναι ίσως η ζωή μια όμορφη κατάρα
Είναι που δεν αγαπάω και που αρνούμαι να μισήσω
Είναι που δε θυμάμαι και που αρνούμαι να ξεχάσω
Είναι που πιο πολύ λυπάμαι τους ανθρώπους
Είναι ίσως η απόκτηση γνώσης το νόημα της ζωής
Είναι που γνώση σημαίνει μοναξιά
Είναι το βλέμμα που αγκαλιάζει την κοφτερή λεπίδα
Είναι η ψυχή που φοράει το αγκάθινο στεφάνι.
Αυτός ο κόσμος θάνατος, αυτός ο κόσμος
Αυτός ο κόσμος θάνατος, αυτός ο κόσμος
Αυτός ο κόσμος θάνατος, αυτός ο κόσμος
Είναι τα επιχειρήματα αυτού του κόσμου άθλια
Είναι που δε μας πείθουν πια
Είναι το καλύτερο που’ χει αυτός ο κόσμος να κάνει
Είναι να το βουλώσει
Death metal μέρα σήμερα:
Ξεκίνησε με Blood Incantation - Starspawn και το 1ο Ep τους, συνέχισε με Suffocation - Effigy, πήγε σε Gorguts - The erosion of sanity και λίγο Obscura, μετά Suffocation - Despise the Sun και κατέληξε στο Starspawn πάλι.