Εντυπωσιάζεις.
Συνήλθα.
Τι 14 χρόνια πριν γαμώτο, δεν βγαίνουν τα μαθηματικά 
Και μόνο για το συναισθηματικό, μάλλον αγαπημένο κομμάτι Ενφόρσερ (ή αυτό ή Κατάνα). Το Motorbreath της εποχής μας.
Απαραιτήτως λοιπόν, αφού θυμήθηκα Ενφόρσερ, έπρεπε να ξεθάψω και το υπεραγαπημένο Diamonds.
2010 ρε φίλε, τι λες τώρα. Συναυλιάρα τότε στο Κύτταρο (όπως και οι επόμενές τους), 16 χρονών βλάμμενα εμείς, λίγο μεγαλύτερα βλαμμένα αυτοί, ένα venue-μια παρέα, γνωριμίες, μπύρες, γαμημένο Feelgood, παρτάρες, μηδέν έγνοιες.
Δεν ήμουν προετοιμασμένος για τέτοια νοσταλγική κρίση μεσημεριάτικα, δεν ξέρω από που ήρθε αυτό. Μόνο χέβυ μέταλ ρε γατιά!
Out in the night on my own
Found myself playing a game
Living to win, living to lose
Come on and let go
Roll the dice!
Τι σερί φτιάξατε εδώ παίχτες μου 
Εμείς σ’ ένα τίγκα Harley Bar, στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον. Δίναμε πόνο, πάρτε και διασκευή στο “Exciter” στο τέλος και σε κάποια στιγμή ο Olof πήρε τον τότε κιθαρίστα τους (όχι τον μελαχρινό) στους ώμους του και τον περπάταγε ανάμεσά μας, ενώ εκείνος σόλαρε. 16 είπες; 21 εδώ (τότε).
Εκεί ήμουν και γω τότε. Γενικά και ψύχραιμα για καποιο διάστημα ήταν η καλύτερη λαιβ μπάντα
2010-2015 που τους έχανες που τους έβρισκες, Ελλάδα ήταν. Κάθε φορά οδοστρωτήρες, φανταστικές συναυλίες.
Πρέπει κάποια στιγμή να γράψω ιστορίες απο διάφορα λαιβ εκεινης της περιόδου με τη μπάντα. Δυστυχώς η φυγή του adam για αρχή και των υπολοίπων στη συνέχεια (κάτι θα παίζει με olof προφανώς) τους εχει ρίξει απίστευτα. Ρε μαλάκες εκείνη η γαμημένη πρώτη φορά στο up the hammers τι ήταν αυτό το πράγμα ρε??? Λες και έβλεπες μετάλικα στην kill em all περιοδεία χωρίς τα καυλόσπυρα
Ένας από τους πλέον αγαπημένους μου δίσκους κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες πριν από 48 έτη, την μαγική χρονιά του 1974. Ένα μεγαλεπήβολο όσο και απαιτητικό έργο, με στίχους γεμάτους από αναφορικά της τότε επικαιρότητας και όχι μόνο, στοιχεία, ένα concept album με νεφελώδες θέμα που έτυχε ανάλυσης και σε πανεπιστημιακές διατριβές, ένας συλλογικός θρίαμβος για το συγκρότημα που ανεδείκνυε ταυτόχρονα έναν αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή, τον Peter Gabriel, που εδώ δίνει την κορυφαία, πιο θεατρική ερμηνεία του!
Μετά από την κατάκτηση μιας δεύτερης συνεχόμενης τόσο ιλιγγιώδους κορυφής, οι Genesis δεν είχαν τίποτε άλλο να κάνουν παρά να… διαλύθούν - διάλυση υπό την έννοια ότι με την αποχώρηση του χαρισματικού performer τραγουδιστή τους, έπαψε να υφίσταται το χρυσό αυτό blend φίλων και μουσικών και διαταράχθηκε η “χημεία” εντός των τειχών τους.
Καλημέρα καλή εβδομάδα! Να πηγαίνεις αργοτερα στην δουλειά και το λεωφορείο να μην είναι πηχτρα από κόσμο.
Μάλλον πάει καρφί για λίστα του 2022:
αλλα 20 λεπτα να ηταν δεν θα με χαλουσε-ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ(ειδικα σε συνδιασμο με την εικονα)
