Το σωτήριο έτος 1976 κυκλοφόρησε το γαμηστερότερο τραγούδι του hard rock. Δυό χρόνια μετά θα βγει το αντίστοιχο του heavy metal.
Ένα αριστούργημα. Αλλά αυτό το σόλο ειδικά…
Το drumming της εισαγωγης, η ανατολιτικη μελωδια, το σολο, το climax της ενορχηστρωσης, “where is your star, is it far” και μετα “I see a rainbow rising up there on the horizon” και καπακια “I’m coming home” και κλαιμε ολοι.
Τεσσερις μαγοι. Και ο κοντος, αυτη η φωνη.
ΔΙΣΚΑΡΑ.
Αλήθεια παίζει πουθενά Αθήνα κανένα βινύλιο Eloy;
34 χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από την κυκλοφορία της τρίτης δισκάρας των Metal Church!
Το εν λόγω Blessing in Disguise τους βρήκε να επιδίδονται πλέον σε καθαρόαιμο power έχοντας αφήσει πίσω αυτό το φοβερό υβρίδιο των δύο πρώτων τους που ήταν ταυτόχρονα thrash όσο και heavy!
Εδώ θα ακούσουμε για πρώτη φορά τον (πρόσφατα θανόντα) Mike Howe και τον James Marshall που πήραν την θέση αντίστοιχα των “Reverend” David Wayne (ο “αιδεσιμότατος της μεταλλικής εκκλησίας” που σχημάτισε κατόπιν τους… Reverend) και Kurdt Vanderhoof που σταμάτησε ως πλήρες μέλος αλλά παρέμεινε ως συνθέτης. Αυτό όμως που τους κόστισε ήταν η δισκογραφική απουσία τους κατά την κορυφαία για το metal τριετία 1986-’88, που τούς στέρησε τη δυνατότητα να γίνουν ακόμη μεγαλύτερο μέγεθος σαν όνομα, όπως αδιαμφισβήτητα άξιζαν.
Μετά την κλασική τριάδα στα 90ς τους είχα χάσει ολοκληρωτικά μέχρι να βγει αυτό εδώ που αποφάσισα να το τσεκάρω από περιέργεια. 6 (!) χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το Syncretism εξακολουθεί να μου αρέσει και ενώ δεν ανακαλύπτει τον τροχό, έχει όλα τα trademark στοιχεία της μπάντας, φανταστικό ήχο (λες και πέφτει νταλίκα πάνω σου) και ακραία επιθετικό, απειλητικό παίξιμο από όλους. Καλός, σε σημεία πολύ καλός, δίσκος.