Τον πέτυχα τυχαία τα Χριστούγεννα και μιλήσαμε λίγο. Εκτός από παιχταράς όταν έπαιζε, είναι και εξαιρετικός χαρακτήρας.
Το Bonded By Blood το εκθειάσαμε δεόντως την προηγούμενη εβδομάδα στην ανασκόπηση του 1985 ,αυτό όμως δεν είναι λόγος να μην αφεθούμε για άλλη μια φορά στην ακαταμάχητη ορμή του, με αφορμή την επέτειο των 38 χρόνων από την κυκλοφορία του!
Σήμερα κλείνουν 25 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ, που όποια στιγμή κι αν το ανακάλυψε κανείς, σίγουρα δεν το ξέχασε. Αξίζει ιδιαίτερη μνεία γιατί είναι το άλμπουμ στο οποίο οι Katatonia άλλαξαν τον ήχο τους και έβαλαν το μελωδικό στοιχείο και τα καθαρά φωνητικά στο death/doom που έπαιζαν μέχρι τότε. Από το “I Break” μέχρι το “Distrust” ακούγεται πάντα με την ίδια προσήλωση, γιατί δεν υπάρχει σχεδόν κανένα τραγούδι που να νιώθεις ότι είναι filler. Όλα έχουν κάτι να δώσουν και σηματοδοτούν την εποχή που στιχουργικά οι Katatonia άφησαν στην άκρη τους ποιητικούς στίχους απόλυτης μαυρίλας και τον έντονο συμβολισμό και καταπιάστηκαν με το storytelling, την μελαγχολία και την εξωτερίκευση των συναισθημάτων.
κατι ακουσα για το TYR σημερα
“and you’re wrong if you think
that I’m afraid to love
it feels good
to me”