Διασκευάρα.
Μια που η λίστα του 97 ποσταριστικε τώρα πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος να χωρέσει αυτή η λατρεία στην επόμενη δεκάδα γιατί δυστυχώς με ένα πρόχειρο πρώτο μέτρημα αυτό βγαίνει ενδέκατο, όταν βγουν στην επιφάνεια και όσα έχω ξεχάσει…
Κάποιοι λένε πως το μεσημεριανό πιώμα είναι και το καλύτερο. Ουδεμία αντίρρηση:
Παίζει. Αλλά θέλει μέτρο αλλιώς θα ισχύει το πτώμα που διάβασα.
Υπάρχουν κάποιοι κανόνες για το μεσημεριανό πιωμα(ότι καλύτερο), οι πιο σημαντικοί είναι
- αργά και σταθερά, ένα ποτό ανά μισή ή μια ώρα περίπου στην αρχή. Όταν επιτευχθεί το ιδανικό σημείο μέθης το πάμε ακόμα πιο χαλαρά για συντήρηση
- δεν κάνουμε μεγάλα κενά
- δεν τρώμε πολύ που θα μας οδηγήσει σε ύπνο και το (2)
- το πάμε μέχρι το βράδυ αρχοντικά
On topic
- Πάμε για μπίστηγμα
To πρώτο τους μου άρεσε πολύ και το είχα ακούσει αρκετά (συχνά πυκνά επιστρέφω κιόλας, δεν έχει ξεχαστεί), το δεύτερο μου πέρασε λίγο στο ντούκου, έβαλα το φετινό τώρα και πορώθηκα. Είμαι λίγο μετά την μέση και είναι απολαυστικός δίσκος, τι κρίμα που δεν τους είδαμε, ζωντανά θα ήταν αποθέωση αυτοί οι άνθρωποι.
Για τα δύο πρώτα συμφωνώ απόλυτα, το τρίτο το άκουσα λίγο στα πεταχτά και είναι στη λίστα αναμονής για να ακουστεί πάλι αλλά έχει μείνει λίγο πίσω.
Μπορεί να είναι ο ενθουσιασμός της πρώτης ακρόασης και ότι με βρίσκει 100% στο mood για τέτοια μουσική, αλλά νομίζω είναι το καλύτερό τους. Εφόσον σου αρέσουν τα προηγούμενα, θα το ευχαριστηθείς σίγουρα, πιστεύω.
Εκπληκτικοι ειναι οι Winery Dogs, εμενα μου αρεσουν και τα τρια τους παρα πολυ, αλλα συμφωνω οτι 1 και 3 ειναι μαλλον καλυτερα απο το Hot Streak. Βασικα παιζει το ΙΙΙ να ειναι το αγαπημενο μου τελικα.
Οσον αφορα το live… τους ειχα δει το 2013 και προφανως ειχα μεινει μαλακας.
Σε ενα τελειο συμπαν το 1991 οι Dream Theater προσελαβαν τον Richie Kotzen στα φωνητικα αφου απελυσαν τον λαχαναγοριτη, κι οχι τον LaBrie, και εγιναν παγκοσμιως γνωστοι με ακριβως τα ιδια τραγουδια που εγραψαν στην δισκογραφια τους αλλα με 3 κλασεις ανωτερα φωνητικα και αψογη δευτερη κιθαρα. Don’t @ me.
Ταλέντο…
Συνεχίζοντας σε παρόμοιο κλίμα, πριν από 32 χρόνια τέτοιες μέρες κυκλοφορούσε το φοβερό From Beyond των Massacre (που τους αποτελούσαν τα τρία τέταρτα της σύνθεσης του θρυλικού Leprosy συν τον Kam Lee).
Ένα οπωσδήποτε καλοκαιρινό, χαλαρό άκουσμα, ασορτί με το ροζ χρώμα στο εξώφυλλο!
Μπορεί να είχα και 20 χρόνια.
1997 - ΔΙΣΚΑΡΑ.
Body seems unclear, is it a complete sentence?