Θα ναι σα να παίζουν και λίγο πανκ οι ΕρεμπροΓκετεμπόργκηδες της vintage rock σουηδικής σκηνής:
Ο ορισμός της smooth, cool μουσικής στο κεφάλι μου. Για το αμάξι, για χορό, για τραγούδι, για τα πάντα. Φωνή καμπάνα (και εξαιρετικός μπασίστας επίσης ο Saunders) και εδώ πλαισιώνεται από Jeff και Steve Porcaro σε ντραμς-συνθς και Lukather στις κιθάρες, κοινώς από σχεδόν όλους τους Toto, δηλαδή τους άρχοντες αυτού του ήχου (τεράστιοι μουσικοί όλοι τους).
Απίστευτος ρυθμός, παραγωγή αψεγάδιαστη-κρύσταλλο, φωνή από βελούδο (και μαγική, πεντακάθαρη εκφορά ο άτιμος), κομμάτι διαμάντι στα όλα του.
Είναι ένας πολύ καλός pop rock δίσκος συνολικά, με αυτό εδώ να αποτελεί το highlight μακράν.
Μιας και λέγαμε για hardcore του 2003. Απο τα κλαμπ στα φεστιβάλ 20 χρονια δρομος…
KNOCKED LOOSE MUTHAFLICKEZ!!
Μεγάλη μπάλα
Εγώ, τώρα,
Βραδινή φλασιά. Φανταστικό, καραheavy prog/psy rock, με κιθάρες που δεν χορταίνεις και μια φωνάρα να δίνει πόνο σε κάθε της λέξη. Πιο προτεινόμενο στους φανς (και μη) του ήχου δεν γίνεται.