Νομίζω ότι πέρασε στα πολύ ψηλά γράμματα ότι φέτος είχαμε τη δισκογραφική επιστροφή τους δώδεκα χρόνια μετά το πολύ αξιόλογο και αρκετά επιτυχημένο (νομίζω) ντεμπούτο τους, δίνουν αυτό που περιμένει κανείς στο σήμερα από μια μπάντα της σχολής του alternative metal/hard rock/post grunge με ποιότητα σε εκτελέσεις - ερμηνείες, σωστό attitude, στιγμές που ξεχωρίζουν αλλά και έλλειψη πρωτοτυπίας (αν ψάχνεις βέβαια για πρωτοτυπία σε αυτό το χώρο κάτι έχεις καταλάβει λάθος). Οι οπαδοί αυτού του χώρου (υπάρχετε ακόμα? που κρύβεστε? ελάτε να γίνουμε πολλοί) δώστε μια ακρόαση.
Για σκέψου το καλύτερα αυτό που είπες
Ον τόπι
Για κάποιον λόγο εσένα περίμενα να το σχολίαζες.
Proletarskaya Kultura’s finest hour
in-side the ticking clock of decaying-parasitic capitalism
“Κατά την άποψή μας, ο ναζιστικός φασισμός είναι μια ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, σοβινιστικών και ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ο ναζιστικός φασισμός με τη μεταμφίεση της δημοκρατίας είναι η κυριαρχία του ίδιου του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.”
Τι μαγεία αυτό το άλμπουμ.