“Καθρεφτη Καθρεφτακη μου θα μου βρεξεις λιγη φωτιση (τοση δα δε λεμε να squirt-άρεις κιολας χρυσο μου πρωινιατικα κ ειμαι στον 5ο καφε μονο)…πες μου… ειμαι ακομα φαμπιουλους?”
Και ο καθρεφτης εκανε dissolve σιγα σιγα, σε εικονες απο ενα γνωριμο παρελθον που δεν προλαβα ποτε… τριγκαρισμενη φαση καπου στο brooklyn, σοφαδες να πεφτουν απο την οροφη, το μερος να σειεται καθως 4 παλαβοι on stage τερματιζουν και επανα-προσδι-οριζουν την πεμπτουσια του ΧεΒι ΜεταΛ που ειναι ολη δοσμενη στην κραυγη του Θεου στο εμπα αυτου του αβυσσαλεου Υμνου στο Animal Magnetism
Αρχηγος: “Yas Bitch queen, you shady drama-pornstar, you’re still”
Moi (in my most squeaky pretentious voice) “Oh thank you, love”
Στα καπάκια, αϋπνίες και είπα να κλείσω τα κενά μιας μπάντας που κάποτε είχα πολύ ψηλά αλλά με τα χρόνια άφησα σιγά σιγά.
Για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο πνεύμα των sixties, τέτοιες μέρες πριν από 55 χρόνια κυκλοφόρησε το πρώτο Led Zeppelin, σηματοδοτώντας την αρχή μιας ξέφρενης πορείας που θα άφηνε ανεξίτηλο σημάδι στο rock στερέωμα. Κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ δηλαδή, γιατί η βρετανική πρώτη θα αργούσε δύο μήνες ακόμη! Είπαμε, άλλοι καιροί!
Για μέτρα καλύτερα…