Τα 35 χρόνια κλείνει σήμερα το Blessing in Disguise που βρήκε τους Metal Church με αλλαγμένη σύνθεση αφού ο “Reverend” David Wayne (μακαρίτης τώρα πια) αποχώρησε δίνοντας τη θέση του στον Mike Howe (επίσης συγχωρεμένος, πολύ… επικήδειος μου βγήκε αυτό!) ενώ και ο Kurdt Vanderhoof σταμάτησε ως πλήρες μέλος αλλά παρέμεινε ως συνθέτης, με τον Jοhn Marshall να τον αντικαθιστά.
Μια δισκάρα, σε καθαρόαιμο power ύφος πια, που σήμανε το τέλος της τριετούς απουσίας των εν λόγω από τα δισκογραφικά δρώμενα, μιας μοιραίας όμως απουσίας για την μεγέθυνση της δημοφιλίας τους αφού μιλάμε για τα κορυφαία έτη στα metal χρονικά.
O Greg Dulli εμπνέεται από - παρά διασκευάζει - το μάντρα του John Coltrane με τελείως soulful κατάληξη.( ορίστε βάλαμε και παύλες για αποφυγή σύγχυσης😄)
Πώς?
Τι να σου πω; Το αυτοκόλλητο στο cd αναφέρει ότι εκτός άλλων καλλιτεχνών διασκευάζει και Coltrane κάτι που εγώ δεν το ακούω, οπότε εκεί κολλά το εμπνέεται
Φαντάζομαι εννοεί “περισσότερο εμπνέεται παρά…” 
Στο τρέξιμο που το διάβασα στο γραφείο δεν έβγαλα νόημα.
Πρόλαβα να ακούσω όμως παράλληλα με τη δουλειά, 6-7 blues/ soul έπη του '68. Και ντεμπούτο The Band twice, είμαι ευχαριστημένος.
Δισιζδεμεταλοφντεθ σου λέω.
Ένα πράγμα που απόλαυσα με αφορμή τα 60ς, είναι που επισκέφθηκα πολλά άλμπουμ του Davis μετά απο καιρό και κάπως τα κατηγοριοποίησα στο κεφάλι μου, μπήκαν σε μια σχετική κατάταξη, κτλ. Το Filles… είναι τεράστιο άλμπουμ, σιγουρα στο προσωπικό μου top-10.
Μου λείπουν κάποια ακόμα (My Prince… και ESP κυρίως) αλλά ας είναι.
