Μια από τα ίδια και εδώ, έτσι θα πάει όλο το βράδυ… 
Ναι ρε παίχτη, ναι!
Φανταστικός δίσκος, πολύ αγαπημένος.
Εξαιρετικός πράγματι (και ο μόνος του που έχω ακούσει, suggestions welcome για αλλους!)
Τι δισκάρες και τα δύο! Με το τελευταίο τους έμαθα και είπα να ακούσω και τα υπόλοιπα.
Άσχετο, αλλά σήμερα παρέλαβα αυτά. 
Από το '61 και μετά νομίζω κανω αναφορά σε όλα. Υπέροχοι δίσκοι. Κυρίως το επόμενο θα πρότεινα, Ain’t That Good News.
Όλα τα υπόλοιπα πάντως εκτός του Night Beat, είναι πιο pop, εδώ έχει ένα ελαφρώς πιο bluesy προσωπο.
Το κλείσιμο με το fade out ,η απόλυτη γέφυρα του του παρελθόν τους με τον τότε παρών τους.
What is this?
Είναι ένα πολύ καλό folk album από τον Tim Smith των Midlake. Αν σου λέει κάτι αυτό το όνομα, νομίζω σίγουρα θα σου αρέσει και το Albion. Είναι πολύ κοντά στην λογική των Midlake (και συνθετικά και σαν feeling), αλλά εδώ να περιμένεις πιο ακουστικές συνθέσεις, ενώ έχουν μπει και μερικές διακριτικές πινελιές από new wave/post punk/synth μπάντες των 80ς.
Με τα λόγια του ιδίου:
Smith had been working for years on a set of new tracks for his debut album but he set them aside and began again when a new source of inspiration arrived. “Along came ‘80s music,” he explains. “I knew of bands and I had heard the odd song, but I had never dug deep into Joy Division, Cocteau Twins, The Smiths, Tears For Fears before. The major album for me though was The Cure’s Faith, which I listened to non-stop for three years. That music really resonated with me, so I was led in a different direction, which took a long time to figure out, because I was on my own, learning how to record better, mix better, write better.”
Προσωπικά εντοπίζω αυτές τις νέες επιρροές σε κάποια πιο ονειρικά σημεία ορισμένων κομματιών που τονίζονται και με λιγουλάκι παραπάνω reverb. Η ατμόσφαιρα και η προσέγγιση εν γένει είναι τέρμα folk πάντως, αξίζει να το δοκιμάσεις, νομίζω πως θα σου αρέσει.
I chose an eternity of this
Like falling angels
The world disappeared
Laughing into the fire
Is it always like this?
Flesh and blood and the first kiss
The first colors, the first kiss
We writhed under a red light
Voodoo smile, Siamese twins
Girl at the window looks at me for an hour
Then everything falls apart
Broken inside me, it falls apart
The walls and the ceiling move in time
Push a blade into my hands
Slowly up the stairs
And into the room
Is it always like this?
Dancing in my pocket
Worms eat my skin
She glows and grows
With arms outstretched
Her legs around me
In the morning I cried
Leave me to die
You won’t remember my voice
I walked away and grew old
You never talk, we never smile
I scream, you’re nothing
I don’t need you any more
You’re nothing
It fades and spins
It fades and spins
Sing out loud, we all die
Laughing into the fire
Is it always like this?
