Μπορεί με Byron να έγραψαν ιστορία και αθάνατους ύμνους, ωστόσο θεωρώ πως η post Byron περίοδός τους θα έπρεπε να μνημονεύεται συχνότερα. Δεν σταμάτησαν να παράγουν καλή, ενδιαφέρουσα μουσική και φυσικά ο John Lawton ήταν φωνάρα με τα όλα του.
Από τα αγαπημένα μου Heep κομμάτια. Ύμνος στην ζωή, τραγούδι-φίλος.
το’ σκασα και εγώ
Ποτε δεν θα αποφασισω αν το Demons and Wizards ή το The Magician’s Birthday είναι πιο γαμηστερο, λαμπερο, μαγικο, εκτυφλωτικο, μελωδικο, εκπληκτικο, μοναδικο.
Απο την αλλη, δεν εχει καμια σημασια. Συνεπως:
Edit: πώς γίνεται να κλαίει αυτή η κιθάρα στο Echoes in The Dark;
Metalström
Astronomica
The Ninth Wave
The Fires Of Mars
Η καλύτερη κυκλοφορία τους;
Από το Crystal Logic και μετά το σερί είναι ανελέητο, τουλάχιστον μέχρι το Courts
Φανταστικό περσινό προγκντέθι, εκ Βαυαρίας ορμώμενο, πολύ μεγάλο σε διάρκεια μεν (διπλός δίσκος) αλλά ειδικά οι ψυχεδελικές του αναζητήσεις ανταμείβουν φουλ. Όσοι ενδιαφέρεστε για το subgenre αλλά δεν τους έχετε μάθει, σπεύστε. Κι ας μην έχετε ακούσει πρώτα τα προηγούμενα δύο.
Aν και λίγο δάνειο από Saxon, είναι κάποιες μέρες το αγαπημένο μου τραγούδι τους.
Δώστε θεοί να κάνουν ένα εορταστικό/επετειακό για τα 40 χρόνια, να διορθώσω το λάθος του '14.
Α, ρε κομματάρα.
