Τι φτιάχνουν αυτοί οι δύο
Now the villain, he may prosper
And the thief might do as well
With amusement, their crimes they dispel
The promises they’ve broken
And the hearts they have betrayed
End to end they are carefully laid
Αφηρημάδα? Misplaced sense of time as ever? Βλακωδία μέσα στον απόπατο μίας βαλτώδους εποχής? Μου πήρε 5 μήνες να ¨εμπεδώσω" πως ο Tony “έφυγε”. Ναι jet lag ή διαφορά φάσης, I know.
On and on the story goes
Where it leads to, we all know
What you give is what you get
Σωστά, καλά τα έλεγες, αλλά σ’χωρα με ρε Tony, θα ήθελα να είχα προλάβει να σε κεράσω μία μπύρα σε κάποιο ξύλινο μπαρ παράωρα με όλα τα όνειρα φθαρμένα και τον έφηβο εαυτό μου να κοιτάει από μία γωνία φοβισμένος προσμένοντας άλλη μία κομματάρα σου to help make sense. You made that fear retreat- for what is worth. Thank you for that, my unmet friend.
Μην νομίζεις - θα σε κέρναγα και τώρα ένα σφηνάκι μα δεν έχω ούτε για το ποτήρι - άστο θα στα πω άλλη φορά, για αυτόν τον δύσμοιρο τόπο στη γωνιά του πλανήτη που κάποιοι αγάπησαν εσένα και τις μουσικές σου και τις στιχάρες σου τόσο πολύ. Έφυγες όπως ύφαινες, αθόρυβα, και νοητά λοιπόν, μία άδεια πρόποση στο απέραντο κενό που θα μας καταπιεί regardless.
The final approach is taking so long
Feat Midwife βλέπω! Καρδούλα χωρίς να ακούσω νότα.
Το Judgement που κυκλοφόρησε πριν από 25 χρόνια τέτοιες μέρες, ταλαντεύεται ευρισκόμενο στο μεταίχμιο της οριστικής μετάλλαξης των Anathema από το πρώιμο ύφος τους στο post/ alternative rock με prog στοιχεία, μια ενδιάμεση κατάσταση που ομολογουμένως τους κολακεύει αφάνταστα και τους βρίσκει σε φοβερή συνθετική και ερμηνευτική φόρμα παρά την αποχώρηση του Duncan Paterson!
Από τα καλύτερα πράγματα που έχω αποκομίσει από δωμεσα (@martian @Ktn δεν θυμάμαι ποιός το είχε προτείνει), ανάσα δροσιάς.
Ρε αυτό (το άλμπουμ, όχι το τραγούδι) είναι από τα πιο crushingly heavy things που έχουν βγάλει ή μου φαίνεται?