Ο απόηχος καποιων λάιβ δεν υποχωρεί ευκολα
Remove all Gods from my Way
And let me trespass the Barriers of Fear
Όταν μπαίνει το The Sails of Charon, το σολάρισμα στην αρχή, νιώθω σαν να είμαι πάλι 15 χρονών κ ακούω για πρώτη φορά σκληρή μουσική.
Απο τους πλεον αγαπημενους δίσκους της τελευταίας διετίας
We’re not here to be absolved
Nor to sigh before the Throne
Ήθελα να ξερα, αν και πως προλογίζουν στα λάηβ τους το #5
“Και τώρα θα παίξουμε το 5”
Το άκουσα στο spotify ολόκληρο για να δω πως ακούγεται. Δεν είμαι ο τύπος που κατηγορεί και γειώνει τις revisited δουλειές. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους γίνονται αυτές οι επανηχογραφήσεις. Προσωπικά το βρήκα αρκετά άνευρο και χαλάστηκα σε πολλά σημεία. Μέχρι και το Black Chamber με χάλασε. Σε αντίστοιχη περσινή κυκλοφορία του Icon από Paradise Lost δεν χαλάστηκα καθόλου. Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά.