Σε αυτό θα συμφωνήσω αλλά ταμπούρι εν προκειμένω εννοούμε έναν καθαρά αμυντικό προσανατολισμό κι όχι αυτό που έπαιζε με την Ίντερ στον περσινό επαναληπτικό. Ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός οπαδός της Ρεάλ δεν θα αρνηθεί ότι έτσι έπαιξε χθες (εννοώ αμυντικογενές παιχνίδι όχι 10 άτομα πίσω απ’ τη σέντρα) ο Μουρίνιο γιατί μόνο έτσι θεωρεί ότι μπορει να κερδίσει την Μπαρτσελόνα, και ίσως να είναι όντως ο μόνος τρόπος.
Χθες όμως έπαιξε τεράστιο ρόλο η αστοχία της Μπάρτσα και η μέτρια απόδοση των χαφ της που δεν είχαν την ίδια άνεση να περνάνε κάθετες μπαλιές. Όμως όταν ο Μουρίνιο παίζει με 8-9 άτομα πίσω απ’ τη μπάλα (τα μέτραγα σε κάθε κατεβασιά, δεν το λέω έτσι), με μόλις 2 ή τρεις επιθετικογενείς παίκτες στην εντεκάδα του, αυτόματα αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητές του να μπλοκάρει αυτές τις μεταβιβάσεις που είναι η ουσία του παιχνιδιού που παίζει η Μπαρτσελόνα. Απλά είναι τα πράγματα και χιλιοειπωμένα, άμα τους κόψεις το passing game, όπως και κάνει ο Μουρίνιο στα 2 παιχνίδια που παίξανε, έχεις κάνει περισσότερο απ’ τη μισή δουλειά. Η υπόλοιπη είναι να έχεις τύχη στις αντεπιθέσεις. Ε η Ρεάλ χθες είχε αυτή την τύχη, π.χ. με μια σοβαρή φάση σε αντεπίθεση να της βγαίνει δοκάρι και άλλη να μπαίνει γκολ.
Άμα δεν κάνει την ίδια δουλειά ο Πορτογάλος και στα δύο επόμενα ΚΑΙ αν δεν έχει πάλι πρόβλημα στα τελειώματα η Μπάρτσα, μπορεί να φάει τρία, τέσσερα, πέντε, δεν ξέρω πόσα. Αλλά φυσικά δεν είναι χαζός να μην ξαναπαίξει έτσι και να πάει το παιχνίδι σε ανοιχτό γήπεδο.
Τώρα το αν σ’ αρέσει αυτός ο τρόπος παιχνιδιού είναι θέμα γούστου. Προσωπικά δεν μ’ ευχαριστεί καθόλου σε θέαμα ούτε είμαι θιασώτης της τρελής τακτικής στην μπάλα, ειδικά όταν έχεις παίκτες μέσα που αξίζουν όσο ο Κριστιάνο Ρονάλντο ξέρω ‘γω, ε δεν μ’ αρέσει να σε βλέπω να παίζεις όπως έπαιζε ο Ρεχάγκελ με την Γαλλία ας πούμε. Γι’ αυτό ελπίζω στα επόμενα να του ρίξει ένα η Μπάρτσα στα γρήγορα (κάτι που δυστυχώς δεν έγινε χθες) για να αναγκαστεί να κυνηγήσει το γκολ και να δούμε παιχνίδια - χύμα, που η λογική λέει ότι θα τα πάρει αν γίνουν έτσι η Μπαρτσελόνα αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Τον Μουρίνιο τον προσκυνάς για τις απανωτές κούπες που πήρε με την Πόρτο ενώ για το Τσου Λου με την Ίντερ, meh, όταν παίζει έτσι όπως έπαιξε, τι να τον προσκυνήσω, που είδα πιο βαρετό τελικό κι απ’ το Μίλαν - Λίβερπουλ του 2007 ή που έβλεπα μονότερμα στο Μπάρτσα - Ίντερ;
Μεγάλος προπονητής ρε αδερφέ δηλαδή, αλλά όπως καταντάει εκνευριστικό μετά από μία φάση να εκθειάζουν όλοι το playstation της Μπαρτσελόνα (η επαναλαμβανόμενη αποθέωση κι από τον τελευταίο μυρωδιά μου προκαλεί εκνευρισμό, όχι η μπάλα που παίζει, προς Θεού) καταντάει εκνευριστική και η αποθέωση του παραμικρού κατορθώματος του Μουρίνιο, που γίνεται προφέσσορας και τιτανοτεράστιος ξέρω 'γω επειδή έκανε τα (σχετικά) αυτονόητα που έχουν κάνει στο παρελθόν και ο Χίντινκ και ο Σερ Άλεξ για να μπλοκάρουν το ρεσιτάλ πάσας της Μπαρτσελόνα και την κέρδισε με το ζόρι στην παράταση όταν έχουν χάσει οι άλλοι τα άχαστα.
