Θα σου πρότεινα να τσεκάρεις πρώτα το Electric Mud, όπου παίζει τα γνωστά του κομμάτια και κάποιες διασκευές με ηλεκτρικό ήχο.
Marvin Gaye - Live in Montreux 1980
Τρομερο live γαμαει τα παντα ο μαρβιν στο περασμα του.
Αν ψηθει κανεις, τσιμπηστε την ειδικη εκδοση πουναι 2 cd + DVD
http://www.amazon.com/Marvin-Gaye-Live-Montreux-1980/dp/B00069FL18
Κορυφαια φωνη
Κορυφαιος καλλιτεχνης.
Κ πολλα ειπα,let the music do the talking !!!
David Ruffin - David (The Unreleased Album)
Σαν να ακους τον μικροτερο,πιο αλητη και πιο ‘καμμενο’ απο γυναικες αδερφο του Marvin Gaye
Τρομερη φωνη κ ερμηνεια,καταπληκτικος δισκος.Βασικα γαμαει.Αυτο.
Κ οι μαλακες στην motown τον ειχαν αυτο τον δισκο στο ‘ραφι’ για 30 χρονια.
Μα τι μαλακες !!! #-o#-o#-o
9/10
JJ Grey & Mofro - Georgia Warhorse
Λοιπον,προκειται για ενα blues rock δισκο τον οποιο βρηκα τυχαια σε ενα γνωστο blog και εκανα τον κοπο να τον ακουσω.Δεν γνωριζα κατι για την μπαντα αυτη,ουτε ειμαι εξπερ στο ειδος,ομως ο δισκος αυτος ειναι αρκετα ομορφος και μου εφτιαξε την διαθεση.Αποτελειται απο 11 κομματια πανω-κατω στο ιδιο στυλ και σε καποια σημεια εμενα μου θυμισαν Lynyrd Skynyrd,οποτε μπορει να θεωρηθει και southern rock.Ειναι φετινος δισκος και η μπαντα εχει βγαλει αλλους δυο τους οποιους και δεν εχω ακουσει.Αν ψαχνετε να βρειτε τεχνικες και σολαρισματα δεν θα τα βρειτε εδω.Ο δισκος ειναι γεματος με ομορφες και χαροπες συνθεσεις καταλληλες για αραγμα τα βραδια.
Δεν έχω ακούσει το συγκεκριμένο αλλά γενικά είναι ωραίοι!
Μπράβο που το πόσταρες, θα φροντίσω να το ακούσω.
Το μεταφέρω κι εδώ μπας και το δει κανείς.
Να ρίξω και γω τα δυο σεντς μου (και να τα πάρει το δέλτα του Mississippi)…
Jimmy Castor Bunch
με τα διαμάντια
it’s just begun
(σαξόφωνο και μπάσο τα σπάνε κανονικά)
και Troglodyte
οι καλύτεροι στίχοι σε φανκ κομμάτι…
Όσα γράφει ο Πανούτσος για τα μπλουζ (με όλα τα κλισέ) συνοψίζονται σε αυτό το κομμάτι…
John Lee Hooker - Tupelo
Και μια πινελιά soul με την φωνάρα της Wendy Renee
After Laughter Comes Tears
για Funkadelic δεν γράφω τίποτα… είναι αξίωμα και αυταπόδεικτοι8)
(πάντως όσοι γουστάρουν τον καλύτερο φανκ κιθαρίστα Eddie Hazel εκτός από το αξεπέραστο Maggot Brain έχει και μια προσωπική δισκάρα με όνομα Game Dames & Guitar Thangs)
Αυτός ο Frankie πρέπει να είναι ο χειρότερος φίλος evar… Πετάει την βόμβα στον Μάρβιν και μετά τον αφήνει να κοπανιέται μόνος του…
“Έλα, είδα την γυναίκα σου να μπαίνει σ’ένα μοτέλ με κάποιον… Σόρρυ ε.”
“Τι; Πώς; Πού; Πότε; Γιατί; Με ποιόν;”
“Πρέπει να φύγω. Να κανονίσουμε κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά… Μη χάνεσαι”
Και μετά σου λέει don’t blame the messenger…
Για αυτόν τον Osborne κάπου διάβαζα πρόσφατα πως είναι Σουηδός που έχει εγκατασταθεί Αμερική αλλά δεν τον έχω ακούσει ακόμα, ολυτε θυμάμαι συνεργασια με Haynes. Πάντως αφού τον προτείνεις Hopeto θα επιδιώξω να τον ακούσω σύντομα.
Επίσης συνειδητοποιώ πως δεν έχω ακούσει ούτε το προσωπικό του Eddie Hazel που αναφέρθηκε και θα πρέπει να επανορθώσω άμεσα.
Έχω κάποια επιφύλαξη για τη συνεργασία,αλλά νομίζω πως το είδα κάπου.Όντως είναι σουηδός που πήγε στην Αμερική.
Δεν ξέρω αν αρέσει σε κανέναν εδώ μέσα η gospel και αν έχει να προτείνει κάτι σχετικό…Ένα άλμπουμ έχω λιώσει και ξαναλιώνω τώρα,το Freedom Highway των The Staples Singers.Soul/Gospel,kαταπληκτικά κομμάτια όλα,οι λέξεις Prayer,Lord κτλ,δίνουν και πέρνουν(gospel είπαμε:wink: ).Μάλλον θα αρέσει και σε φίλους αμερικανικών μπαντών με ακουστικό ήχο(Grateful Dead,The Band…).To μπάσο είναι καταπληκτικό,πολύ groovy,η παραγώγή πολύ ζεστή,όπως πρέπει στο ιδίωμα και οι φωνές(κυρίως της Mavis Staple) πολύ καλές,δίνουν δύναμη στα τραγούδια τους.
Θα πάρουν και τα υπόλοιπα σειρά σιγά σιγά.8)
Mερικά ενδεικτικά δείγματα:
[SIZE=“5”]Eric Gales - Relentless (2010)[/SIZE]
όσοι έχουν ακούσει προηγούμενες δουλειές του δν θα εκπλαγούν καθώς ο Ερικ χρησιμοποιεί την πεπατημένη οδό του . και είναι αναμφισβήτητα μια όμορφη βόλτα με αυτά τα μεγάλα - αρχοντικά 50’ς αμάξια να μας χτυπά ο αέρας στο πρόσωπο , Hendrix και Vaughan γωνία . πολύ wah-wah , πολύ χαρντ ροκ ηλεκτρισμός και μεγάλο απόθεμα τσαγανού κ ψυχής , αξίζει ! 
enjoy !
AΚυκλοφόρησε καινούριο?Θα το ακούσουμε!!!
Ακούω αυτό
στο οποίο o White παίζει καταπληκτικά τα blues ,με φοβερή παραγωγή και πολύ δύναμη.
Επειδή δεν θυμάμαι να τον έχουμε αναφέρει εδώ , και είναι μεγάλη παράλειψη για ένα τόσο μεγάλο όνομα ,είπα να το postαρω.
Κατ’αρχας είναι σίγουρα στους αφανείς ήρωες , έχει παίξει με Pink Floyd, Thin Lizzy και τώρα με τον Waters , απ΄όπου και τον έχω απολαύσει.
Είναι απο τους κιθαρίστες που μου αρέσουν ,αφού έχει το απλό ,αργό ,καθαρό παίξιμο ΄ως γνήσιο πνευματικό παιδι του Peter Green :bow2: και του B.B.King.
Τσεκάρετε οπωσδήποτε το In the Skies του Green :bow2: που συνεργάζονται.
Αλλά και με τους Thin Lizzy ,είναι καταπληκτικός ειδικά στο Chinatown .
Tο Twice as Addictive είναι διπλό με δικά του και διασκευές , με αγαπημένα τα Ooh-wee baby ,Parchman farm και το βαρύ Blues on me.
Εχω την εντύπωση οτι είχε έρθει και ως solo καλλιτέχνης για live , αν θυμάμαι καλά τότε #-o
Από White ακούστε και το White Flame…Ένα δείγμα…Αν δεν σας αρέσει πιθανόν δεν νιώθετε…
Το In The Skies σκίζει!!!Θα τσεκάρω και την πρότασή σου!8)
Ουπς!
To απέκτησα την περασμένη εβδομάδα και λόγω… Plant 
δεν έχω προλάβει να το ακούσω!
Θα επανορθώσω από αύριο φαντάζομαι και θα ποστάρω γνώμη!
Μιας και δεν έχει αναφερθεί ακόμη το όνομά του, νομίζω πως αξίζει μία μνεία στον σπουδαιότερο κατά τη γνώμη μου καλλιτέχνη της soul-pop μουσικής την δεκαετία του '70, στον Stevie Wonder. Από το 1972 μέχρι και το 1976 κυκλοφόρησε μία ασύλληπτης έμπνευσης πεντάδα δίσκων, κάτι για το οποίο ελάχιστοι καλλιτέχνες μπορούν να καυχιώνται :
Όλοι τους αριστουργηματικοί (με την ετυμολογική και όχι την καταχρηστική έννοια του όρου) δίσκοι, αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω μερικούς, τότε θεωρώ το Innervisions ως την σημαντικότερη μουσική του στιγμή, με τα Songs In The Key Of Life και Talking Book να ακολουθούν από κοντά.
από stevie wonder το αγαπημένο μου είναι το talking book.high fidelity γαρ…
σε κάτι καινούριο:
Devil’s Hollow - Devil’s Hollow (2010)
οι devil’s hollow είναι από το τιμημένο (μουσικά πάντα) texas, και φέτος κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους.παίζουν blues rock με πολλές funk πινελιές και με μια southern γεύση.όσοι γουστάρουν allman brothers, gov’t mule, αλλά και lynyrd skynyrd, καλό θα ήταν να τους τσεκάρουν.προσωπικά αγαπημένα τα δύο κομμάτια που κλείνουν το δίσκο (I Never Knew και Water To Wine).
ωραία πρόταση . το κατέβασα και μ ακούγεται πολύ ωραίο .