Ναι το ότι δεν μου αρέσε εμένα προσωπικά, δε σημαίνει ότι δε μπορεί να αρέσει στους άλλους. Το γούστο του καθενός είναι υποκειμενικό. Έχω δει το Vengeance Trilogy, το I’m a Cyborg But That’s OK και Thirst απ’τις προηγούμενες του, και μου άρεσαν όλες. Ίσως αυτή με ξένισε λόγο του ότι δεν παίζαν ιάπωνες ηθοποιοί.
The Call…
[SPOILER]
Πολύ “σασπένς” η ταινία… Καλή ήταν =D>
We Were Soldiers (2002)
We Were Soldiers (2002)
Αν σας αρέσουν τα πολεμικά, υπάρχει αυτή η ταινιάρα:
Ridley Scott:
[SPOILER]
Είναι από πραγματική επιχείρηση των Αμερικανών στη Σομαλία. Το κορυφαίο της υπόθεσης είναι πως είχα δει ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτό και ήταν λες και έβλεπα την ταινία ξανά.
Dead Ringers (1988)
μου κρατησε το ενδιαφερον καθολη την διαρκεια της αν και σε αρκετες στιγμες μου φανηκε καπως “ψυχοφθορο” - ισως επαιξε ρολο και η διαθεση μου καθως το εβλεπα…
πολυ καλος τζερεμι ιρονς…
Ναι…τώρα το είδα… Ήταν καλά κρυμμένο σε μια σκονισμένη γωνιά του σκληρού μου.
Τα έχει πει πολύ σωστά ο φίλτατος Nameless αποπάνω, οπότε τα σχόλιά μου είναι περιττά.
[B]Jack the Giant Killer[/B]
Ταινία φαντασίας επιπέδου Narnia. Ο Bryan Singer φαίνεται να το έχει χάσει εδώ και καιρό. Δεν είναι κακή βασικά, βλέπεται, έχει αρκετές εντυπωσιακές σκηνές αλλά οι κόσμοι που προσπαθεί να δημιουργήσει μοιάζουν πολύ χάρτινοι όπως και οι χαρακτήρες. Πάντως αν αυτή η ταινία είχε γυριστεί στα '80 με εφέ στυλ The Labyrinth και Legend ίσως σήμερα να ήταν cult. Επίσης βλέποντας το πολύ χαμηλό επίπεδο των ταινίων φαντασίας τα τελευταία χρόνια (narnia, eragon, oz, inkheart, snow white and the huntsman, clash of the titans, john carter κ.α.) εκτιμάς ακόμα περισσότερο την τριλογία του Άρχοντα από το Jackson. Η μέρα με την νύχτα είναι.
Κωμωδία/περιπέτεια με αρκετά ενδιαφέρον καστ και θέμα τα γυρίσματα μίας πολεμικής ταινίας στη ζούγκλα, η οποία βγαίνει κατά κάποιο τρόπο αληθινή. Ενώ ξεκινάει πολύ δυνατά, δυστυχώς μετά τη πρώτη ώρα κάπου γίνεται προβλέψιμη, αλλά τελικά δεν απογοητεύει και πολύ.
Λοιπον εγω ειδα δυο απιστευτα 70’s αστυνομικα ,εκ των οποιων το ενα ειναι remake μια ταινιας απο τη Δανια και στο οποιο παιζουν εκπληκτικα τοσο ο απιστευτος Elliott Gould οσο κι ο τελειος στο ρολο του κακου,Christopher Plummer.
Kαι το αλλο ειναι σκηνοθετημενο απο τον παραγωγο του ‘‘Bullitt’’,Philip D’Antoni,και το οποιο ειναι στο ιδιο στυλ περιπου,δλδ με απιστευτα κι αξιομνημονευτα car chases…
jiopas εχεις κανα λινκ για το 1ο (για να το “αγορασω” εννοω)
στειλε πμ αν ειναι 
Τελικά το κόλλημα με το Limitless παραμένει. Δεν ήθελα όμως να το δω για τρίτη φορά, και τόσο σύντομα. Έτσι έψαξα για κάτι εναλλακτικό. Κι εδώ έχουμε μία βουτιά στο κόσμο των ψυχίατρων και ψυχοφαρμάκων, όχι όμως για τόσο αθώο σκοπό. Αρκετά έξυπνο κι ενδιαφέρον αλλά δε ξεπερνάει ακόμα το Stay.
Mama του 2013. Εξαιρετικό. Απ’ τα πιο τρομακτικά ταινιάκια που 'χω δει.
…τό’δα κιεγώ χθες…πολύ καλό…:):!:
Γάμησε το “Side Effects”
Το ΜΑΜΑ καλή η πλοκή, αλλά θα πω… “παραξενο” στο τέλος
Η Ψυχή στο Στόμα (2006)
Δεύτερη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη μετά το Σπιρτόκουτο, αδίκως περασμένη στη συνείδηση πολλών σαν καλτ παπαράκι γεμάτο άσκοπο μπινελίκι (“τα ντουί ρε μαλάκα Τάκη” και τα σχετικά). Τηρουμένων των αναλογιών, θα το έλεγα "μεσογειακό “Naked” ". Βαριά κατάθλιψη, απαισιοδοξία, και μια αβάσταχτη πίεση σαν πλάκωμα στο στήθος. Λίγο-πολύ άγνωστοι ηθοποιοί που όμως εξυπηρετούν απόλυτα τον ανυπόφορο ρεαλισμό, ακόμα και τα ατελείωτα βρισίδια συντελούν ακριβώς σε αυτό: στο να ΕΝΟΧΛΗΣΕΙ όσο δεν πάει. Και τα καταφέρνει. Με ενόχλησε, με κούρασε, αλλά αυτός είναι ο σκοπός. Γιατί αυτό που απεικονίζει περιέχει (δυστυχώς) ελάχιστη ποσότητα υπερβολής σε σχέση με την πραγματική ζωή.
Ρε, έχουμε σινεμά στην Ελλάδα!
Θα ακολουθήσει “Μαχαιροβγάλτης”, του ίδιου.
Και για μενα το ‘’[B]Ψυχη Στο Στομα[/B]’’ ειναι η καλυτερη του ταινια και συμφωνω απολυτα με ολα οσα λες,αλλα ο ‘’[B]Μαχαιροβγαλτης[/B]’’ ηταν απογοητευση.
Αν ο τυπος βγαλει και τεταρτη ταινια στην οποια δυο ανθρωποι θα στηνονται ο ενας απεναντι απο τον αλλο και θα γαμοσταυριζονται μεχρι θανατου και θα κανουν σκληρο κι απροσωπο sex,τοτε ο ανθρωπος δεν νομιζω οτι υπαρχει λογος να γυρναει ταινιες.
Πολυ ωραια η ‘’[B]Ψυχη[/B]’’,αλλα ο ‘’[B]Mαχαιροβγαλτης[/B]’’ ειναι ξαναζεσταμενος τραχανας…
Επιτέλους την είδα. Ψάχνω τα λόγια με τα οποία να μπορέσω να εκφράσω ΠΟΣΟ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ταινία είναι αλλά πραγματικά κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο. Λίγες ταινίες αποτυπώνουν με τέτοιο τρόπο τα ανθρώπινα συναισθήματα και αυτή είναι μία που μένει χαραγμένη στο μυαλό σου.
το 2046 το εψαχνα σημερα για να το δω τις επομενες μερες…
για βραδυ επαιξε
Ήρωας (2002)
“Ying xiong”
τελειωνει η ταινια και ειμαι σε μια κατασταση καπως ετσι 8O
Ιταλικό κωμώδραμα με θέμα όπως καταλαβαίνουμε ένα ριάλιτι σόου. Στο οποίο ο πρωταγωνιστής μας ο Λουτσιάνο θέλει να τον επιλέξουν, για να ξεφύγει απ’τη φτωχή ζωή του ψαρά στις Νάπλες. Και καταλήγει να τρελαίνεται, και να μη μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο. Ψύχωση με τον Μπιγκ Μπράδερ λοιπόν, ένα ψιλοπρωτότυπο σενάριο, αν και η ταινία δεν είναι κάτι σπουδαίο, ούτε θέλησε τελικά να περάσει άλλο μήνυμα.