Προφανέστατα και είναι! Σε συνδύασμό και με το μπάσιμο του γαμηστερού riff. Και το ορίτζιναλ ψιλογαμεί Βέβαια, αλλά γιατί κάποιος να σκεφτεί αυτό το πράγμα…με ξεπερνάει. (κάπου διάβασα πως ήταν ιδέα του Newkid)
Εδώ και πολύ καιρό είμαι σε mood AJFA…είναι ο αγαπημένος μου δίσκος αυτή την εποχή που τον ακούω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η έμπνευση πιάνει κόφτες εδώ… and the some more
Είναι γεγονός ότι ο αγαπημένος μου δίσκος είναι το RTL, οι δίσκοι όμως που παίζουν συχνότερα είναι το Justice και το Load… τι έχω γιατρέ;; 
Τιποτα, τα εχω πει εδω και χρονια οτι αυτοι ακριβως ειναι οι δυο δισκοι των Metallica με το μεγαλυτερο replay value. Και λογω διαρκειας, και λογω υλικου, και λογω ηχου, και λογω ποικιλιας. Το Justice ειναι η επιτομη της μεταλλικης τους περιοδου, και το Load ειναι η επιτομη της heavy περιοδου τους.
Άσχετο: υπάρχει καμιά λίστα με όλα τα solo του Hetfield στους Metallica; Πέρα από “Orion”, “To live is to die”, “Nothing else matters” που αναγράφονται, έπειτα νομίζω έκανε διάφορα leads που δεν αναγράφονται ξεχωριστά στα booklet.
Σίγουρα παίζει lead στο Suicide & Redemption το οποίο είναι ανατριχιαστικό και το τελείωμα του Outlaw Torn που είναι επικό και θα μπορούσα να το ακούω 24/7
Υπάρχουν 2 εκτελέσεις του Suicide & Redemption νομίζω για το guitar hero. Μια με σόλο του Χετ και μια με αυτό του Κέρκ
Το ακούω πλέον μόνο στην unencumbered version
lol
Φάουλ chinaski!
Οι Metallica ήταν οι βιαιότεροι μουσικά από όλους της εποχής τους με την εξαίρεση (αλλά καθυστέρησαν αρκετά) των Exodus ελέω Baloff. Το 1982 βγήκε το No Life Till Leather, όταν οι άλλοι παίζανε ακόμα με τα σπάντεξ και τις ρίγες.
Το 1986 που βγήκε ο αρμαγεδδώνας του RiB (σύμφωνοι, είναι το peak του είδους, το exemplar) οι Metallica με το Battery και το Damage Inc δεν υστερούν σε τίποτα, ίσα-ίσα το ΜΠΕΤΟ του τοίχου της κιθάρας (ειδικά σε αυτά, αλλά και στο disposable και σε κάθε κομμάτι) μια χαρά βία βγάζει. Τα Fight Fire with Fire και Creeping Death επίσης είναι φωτιά και λαύρα για 1984(!) (θυμιζω ότι μεσουρανούν οι Maiden, Priest κλπ στο μέταλ), εν τέλει είναι γνωστό ότι όλοι επηρεάστηκαν από τους Metallica. Απλά οι άλλοι θέλανε να πάνε την βία και πιο κάτω (φτάσανε στο death…), οι Metallica άλλαζαν όλο το μέταλ.
To Kill Em All είναι ΤΕ-ΛΕΙ-Ο όπως είναι, με κιθάρες ξυράφια, σπίντα, τσαμπουκά και ουρλιαχτά και απ’όλα. Και μπριζωμένο Μοτορχεντικά χέβυ μέταλ στα πιο ήπιά του (φλωριά το Jump in the Fire; 
)
Καταλαβαίνω τι λες Vic, αλλά οι Exodus που αναφέρεις και εσυ είναι πολύ πιο θρας. Αυτό ήταν το point μου αλλά ελέω που ήμανε πιομένος δεν το έθεσα στη σωστή του βάση και ανοίξαμε ένα αχρείαστο ντιμπέητ, Εννοείται πως συμφωνώ με όλα όσα γραφεις, απλά στα αφτιά μου πλέον το KEA είναι αυτό που είπα και πιο πάνω. NWOBHM κατά βάση που το τάισαν ένα σκασμό αναβολικά και στεροειδή παιγμένο μέσω ενός τέρμα αλήτικου Motorhead-ικου πρίσματος. Και -όπως λες και εσύ- ειναι ΤΕΛΕΙΟ όπως είναι. Δεν θα ήθελα ούτε καλύτερη παραγωγή ούτε περισσότερο όγκο ούτε τίποτα. Το θέλω ακριβώς έτσι, με την αλμύρα. Προφανώς παίξανε κατά τόπους πολύ πιο ωμά και σκληρα αργότερα (άκουγα σήμερα το RTL και νόμιζα πως θα με πλακώσει το ριφφ του Fight fire with fire που γενικότερα είναι μπρουταλ όσο δεν παίρνε)ι, όπως έκαναν και πιο μετά με τα Battery και τα Damage Inc κλπ. Απλά οι Metallica διαφοροποιήθηκαν αμέσως και ποτέ μετά το ΚΕΑ δεν ήταν μια αμιγώς θρας μπάντα κατά τη γνώμη μου.
Εντιτ: άκουγα σήμερα το demo power metal και η εκτέλεση του hit the lights είναι λες και τις φωνητικές γραμμές τις έγραψε ο Harris (ο Sean)
Ε ναι σαν να ακούς το Helpless…
Εκλαψα
Αυτή είναι η καρδιά της διαφωνίας μας. Όχι, δεν είναι πολύ πιο θρας. Είναι πιο βαρύ (το Bonded by Blood πολύ συγκεκριμένα, όχι τα άλλα) και πιο λυσσασμένο. Αυτό το “πιο θρας” είναι μια λογική που δεν σταματάει ποτέ, το Darkness Descends, το Pleasure to Kill και το Reign in Blood είναι “ακόμα πιο θρας”, γενικώς όσο περνάνε τα χρόνια οι μπάντες γίνονται πιο θρας, μέχρι που μετά γίνονται ντεθ και μετά πιο ντεθ κ.ο.κ.
Προφανώς αυτό το πράμα δεν στέκει, το thrash metal είναι ένα είδος που χωράει και τους Megadeth (που δεν είναι καθόλου θρας τελικά σε σύγκριση με τους άλλους) και τους Testament (οι οποίοι σταμάτησαν να παίζουν θρας ήδη μετά τον δεύτερο δίσκο τους με την ίδια λογική) και κάποτε στα τέλη 80ς χώραγε τα πάντα (από τους Toxik μέχρι τους Heathen).
Τέτοια λογική ας την χαρούν τα σκληρά παιδιά που ακούνε μόνο σκληρό θρας και ντεθ και μπλακ να τα λένε να χαίρονται, όχι σοβαρά παιδιά που γράφουν σοβαρά και τους εκτιμούμε για αυτό!
To Whiplash, το Motorbreath, την αλλαγή στο No Remorse, το Metal Militia, το Hit the Lights (του 83 αλλά το ριφ του από το 1981 ακόμη) ΔΕΝ τα λέει κανείς “NWOBHM κατά βάση” (Diamond Head, Maiden, Saxon??), όσα αναβολικά και Μότορχεντ επικαλεστείς. Γενικώς κυκλοφορεί μια άποψη που λέει ότι είναι κλεμμένα τα μισά ριφ (3-4 ριφφ είναι τα μισά ριφφ του δίσκου σύμφωνα με αυτή την άποψη φυσικά) από το NWOBHM και “σιγά μωρέ” και παπάρια μάντολες.
Όλοι αυτοί ας κάτσουν να διαβάσουν τι λένε ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ οι θρασάδες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης όταν έσκασε το Kill Em All το 83, τι λένε οι πάνκηδες, τι έλεγε ο Αράγια, οι Exodus, η δεύτερη γενιά του Bay Area (Death Angel, Forbidden, κλπ), οι δημοσιογράφοι κλπ. Αν ήταν ένας απλά μπριζωμένος δίσκος θα μιλάγαμε για Αμερικάνους Exciter - και μα την αλήθεια, ΔΕΝ ισχύει αυτό. Ο νοών (όποιος έχει ακούσει καλά το Heavy Metal Maniac εννοώ) νοείτω.
O λόγος που αντιδράω έντονα είναι γιατί περίπου την άποψη αυτή (θρας ακούσαμε πρώτη φορά από τους Slayer!) την έχω διαβάσει δύο φορές (από δύο άτομα δηλαδή) στο Χάμερ και φυσικά το έκανα θέμα κατ’ιδίαν ότι είναι ντροπή να γράφεται ότι δεν είναι το Kill Em All o πρώτος θρας δίσκος, είναι κακό revisionism που χέζει την πραγματική ιστορία της σκηνής, είναι λάθος ξώφθαλμο και ουσιαστικά αναγνωρίζει πράγματα στους Slayer (ή τους Exodus) που δεν τους ανήκουν.
Κάτσε ρε παίχτη λύσε μ κάτι τι εννοείς οι Testament από το δεύτερο δίσκο τους δεν παίζουν thrash
“μετά”, νόμιζα ότι το δίορθωσα αμέσως, αυτό εννοώ τέλος πάντων. Βασικά τώρα που βλέπω την ώρα που το έχω ποστάρει, καλά το είχα γράψει.
Αλλά και από το ντεμπούτο του 87 αν το πιάσουμε, είναι το Alone in the Dark θρας μέταλ εφόσον ένα χρόνο πριν είχε βγει το Reign in Blood; Mε την λογική του “πιο θρας” οι Τέσταμεντ παίξανε θρας μέταλ στο Dog Faced Gods και το The Gathering!
Προφανώς δεν συμμερίζομαι τίποτα από όλα αυτά. Για μένα είναι thrash το Doomsday for the Deceiver (speed/thrash αλλά τότε αυτά ήταν και συνώνυμα, το “power metal” των Αμερικάνων - πριν βγουν τα Keepers δηλαδή - ήταν το μελωδικό θρας: Ride the Lightning, Metal Church, Overkill, Flotsam κλπ. Μιλάμε για εποχές που οι ταμπέλες ήταν πολύ ρευστές ακόμη και μπορούσες να τις κοτσάρεις όλες μαζί στην ίδια μπάντα και να έχεις και δίκιο)
Φυσικά και είναι όλος ο δίσκος είναι thrash συγκεκριμένα οι Testament πάντα έπαιζαν thrash τι σημασία έχει που βγήκε το Reign in Blood
Εγώ βασικά συμφωνώ μαζί σου, ίσως δεν με κατάλαβες.
Ναι κάπου σε χάνω