Όποια περίοδος έχει το Animals.
dark side of the moon8)
νομιζω ποιο καλα θα ηταν να εμπαινε το poll ανα album…π.χ. ο διαχωρισμος wish you here era με animals era μου φαινεται λιγο ακυρος…μιας και το sheep π.χ. γραφτηκε την εποχη του wish you were here album…
κορυφαιο τους album θεωρω το animals…
Βασικά οι Floyd ήταν απο τις μπάντες που ένα poll με βάση διαφορετικές περιόδους και όχι απλά άλμπουμ τους ταιριάζει, επειδή ακριβώς χαρακτηρίζονται απο μια μεγάλη μουσική ποικιλομορφία ανάλογα με τη χρονική φάση του συγκροτήματος. (άσε που δε χωράνε και όλα τους τα άλμπουμ στο πολλ, για να γίνει ένα μόνο με τα άλμπουμ τους - και θα ήταν κρίμα να έμεναν απέξω κάποια άλμπουμ).
Όσο αφορά τα DSOTM και Wish You Were Here… (επειδή αναφέρθηκε πριν πως ταιριάζουν μαζί). Ναι μεν είναι κοντά μεταξύ τους απο πολλές απόψεις, μη ξεχνάμε όμως και τις ουκ ολίγες διαφορές ανάμεσα στα δύο άλμπουμ. Το DSOTM γενικά θα το χαρακτήριζα περισσότερο προσιτό και “εμπορικό”, και με μικρά σε διάρκεια, πιασάρικα τραγούδια, σε αντίθεση με το Wish…
Τέλος, το Wish… με το Animals είναι όντως κοντά απο κάποιες απόψεις επίσης, ωστόσο προτίμησα να βάλω το Animals μαζί με τα Wall και Final Cut, καθώς τα τρία αυτά άλμπουμ σηματοδοτούν για μένα τη Roger Waters περίοδο του γκρουπ…
Ξεθάβω, ναι!
Επιλέγω πειραματική, ποστ Συντ Μπαρρετ περίοδο γιατί τότε γράφτηκε το δεύτερο καλύτερο κομμάτι όλων των εποχών (Echoes) και γιατί έχει δισκάρες σαν τα Saucerful και Atom Heart Mother. Νιώθω γενικά ότι αυτή η περίοδος είναι πιο άμεση, πιο κοντά σε μένα. Είναι και η πιο αδικημένη.
Κι ας είναι το Ανιμαλς ο αγαπημένος μου δίσκος τους, κι ας θεωρώ ότι με το Wish you Werw Here πιάσανε ΚΟΡΥΦΗ.
Σωστός.
Και το καλύτερο κομμάτι όλων των εποχών για σήμερα είναι το One Of These Days.
Αδικημενη τι εννοειτε για την πειραματικη εποχη τους; Η μικροτερη αναγνωριση που εχουν αλμπουμς οπως ummagumma και atom heart mother πιστευω πως ειναι γιατι ειναι γενικα πιο δυσκολα και περιεργα σαν ακουσματα.
Βεβαοα “αδικημενα” (αν καταλαβα τον τροπο που το εννοειτε) ειναι ολα τα αλμπουμ τους εκτος των τριων γνωστων, γιατι ακριβως πολλοι τα συγκρινουν με αυτα.
The piper at the gates of dawn δισκαρα. Αλλα το saucerful of secrets ειναι καπου ενδιαμεσα σε εποχη Barrett και την επομενη την ψυχεδελικη i think.
One of these days I’m going to cut you into little pieces!
Σε αυτό το “λαηβ” βρίσκονται σίγουρα οι καλύτερες εκτελέσεις των κομματιών που παίζονται.
Κανονικά θα έπρεπε η μια περίοδος να είναι WYWH/Animals.
Άνιμαλς αγαπημένο άλμπουμ πάντως.
Δύσκολα τα πράματα εδω. Πραγματικά δύσκολα. Ο κύβος ερρίφθη: wish you were here, γιατί είναι ένα προσωπικό κόλλημα, αλλά θα έλεγα πως τα Ummagumma και meddle είναι μάλλον τα καλύτερα albums.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να κάνεις κατάταξη μεταξύ αριστουργημάτων. Τι να πω για την 1η περίοδο, τι να πω για το animals, to dark…, το final cut…
Απλά θα πω οτί επειδή είδα στα αρχικά ποστ (2 ετών είναι βέβαια, αλλά εγώ τώρα τα είδα) ότι μετά τον Waters δεν υπάρχουν φλοιντ, ότι το the division bell στέκεται στο ίδιο ύψος των παραπάνω, ίσως και το a momentary… Για το the wall δεν θα πω τίποτα, απλά παραθέτω τα τείχη του Καβάφη:
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ? υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη?
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ? έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Δύσκολο να πεί κανείς! Είναι πάνω στην προτίμηση του καθενός! Αλλα απλα Wish You Were here… Σαφώς ωριμότεροι… Για το αγαπημένο μου Have a Cigar αλλά και ένα κομμάτι εκει μέσα που σε βγάζει απο αυτο τον κόσμο σε ανασηκώνει σε κάνει να νιώθεις σημαντικός που το ακους και σε παίρνει μαζί του. Στον δικό του κόσμο… Shine On You Crazy Diamond!!! 
Αυτος ο δίσκος είναι αριστούργημα απο το εξώφυλλο μεχρι και την τελευταία νότα!!!
Και μια που έγινε λόγος πριν για την πειραματική περίοδο μετά τον Syd, να θυμήσω τα δύο “θαμμένα” άλμπουμ των Floyd, το “More” και το “Obscured by Clouds”. Περισσότερο άμεσα (ήταν και soundtrack εξάλλου), αλλά απο την άλλη και με μεγάλη ηχητική ποικιλομορφία…
Ας θυμηθούμε τα Nile Song και Ibiza Bar του More για παράδειγμα, ίσως οι πιο hard rock στιγμές των Floyd…
Γενικά, αν συμπεριλάβουμε τις σκοτεινές παράνοιες του Ummagumma, τα ατμοσφαιρικά ηχοτρόπια του Meddle ή το έπος που ακούει στο όνομα Atom Heart Mother, μπορούμε λίγο πολύ να καταλάβουμε γιατί η περίοδος αυτή είναι εκείνη που οι Floyd πειραματίστηκαν όσο ποτέ και στην ουσία διαμόρφωσαν τον ήχο τους…
επος:bow2:,εχω ενα dvd με λαιβ τους στο San Francisco , ψαξτο ειναι πολυ καλο
Atom Heart Mother - Live In San Francisco - 1970
Η περιοχή DSOTM & WYWH, θα έπρεπε να ήταν μια, καθώς η έμπνευση και οι ηχογραφήσεις έχουν επέλθει στην ίδια χρονολογικά περίοδο. Και σαφώς, είναι η πιο ουσιαστική, διαδραστική και χαρακτηριστική του γκρούπ. Καλύτερη, δεν θα την χαρακτηρίσω γιατί οτιδήποτε έγραψαν και έπαιξαν έχει αποκτήσει μεγέθη μνημείου!
Λόγω της τεράστιας λατρείας που τρέφω για το Animals, ψηφίζω την Animals-The Wall-The Final Cut περίοδο. Επίσης τα Animals/The Wall νομίζω ότι είναι τα πιο σκοτεινά άλμπουμ που έχουν κάνει στην καριέρα τους και είναι και τα μόνα άλμπουμ τους που έχουν τόσο έντονο το μηδενιστικό στοιχείο (όχι ότι πχ. το Dark Side Of The Moon, δεν το έχει, απλά δεν είναι τόσο έντονο).
Εντίτ: Πάντως, στην ουσία, Σιντ Μπάρετ=Pipers και τίποτα άλλο. Ήδη από το A Saucerful Of Secrets ξεκίνησαν τα τριπαρίσματα και οι αιθέριες μουσικές, ο Γκίλμουρ μπήκε φουριόζος στο συγκρότημα δίνοντας το έναυσμα για την αλλαγή και ο ρόλος του Μπάρετ περιορίστηκε αισθητά (και συνθετικά και στιχουργικά), κάνοντας την εμφάνιση του έντονη μόνο στο εξαιρετικό Jugband Blues στο φινάλε του δίσκου.
Μιλάμε για το συγκρότημα που έχει μιλίσει στην ψυχή μου όσο κανένα άλλο.
Ενώ λοιπόν γουστάρω και Syd και Roger και David, αλλά ψηφίζω wywh-animals-wall. Και εξηγώ γιατί:
- Το νόημα του animals και του the Wall.
- Η φωνητικές εναλλαγές στο the Wall μεταξύ Waters και Gilmour.
- Η μουσική υπεροχή του Wywh και το αφιέρωμα στον Syd Barrett.
- Η μουσική ορίμανση της μπάντας εκείνη την εποχή.
- Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ταινεία “The Wall” Με όλα τα themes του δίσκου και τον Bob Geldof στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
- Τα λαιβς των Γκιλμορ και Γουοτερς μετά το Division bell με τραγούδια από Wall που σε κάνουν να κλαίς!!!
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω οτι απλά λατρεύω το Dark side of the moon και όλα τα themes του waters μιλάμε πολύ μπροστά ο ανθρωπος(και δεν κρίνω πως στάθηκε απέναντι στην μπάντα δεν παίζει ρόλο εδώ μιλάμε για μουσικάρα)
και δεύτερον τον δίσκο που ανεξαρτήτως αγαπημένης era έχω ποιό κοντά στην καρδιά μου Division Bell. Πραγματικά άξιο αναφοράς και δίσκος που δεν πήρε ότι πραγματικά του άξιζε…David Gilmour απλά
Θεική μπάντα, οι τύποι ζησανε τα πάντα μόνο να το σκέφτεσε είναι τρομακτικό
Nice thread.
Μόλις κατάλαβα οτι από την βιασύνη μου εφτιακσα την δική μου “era” sorry Elanor δεν εγινε εσκεμένα.
Παντως η ψύφος πάει στο animals-wall-Final Cut και συμπληρώνω για το final Cut Μουσική υπεροχή απλά.
Αγαπημένος δίσκος αλλά πολύ υποτιμημένος από τους οπαδους.
Υour possible pasts, Fletcher memorial, Not Now John, Two suns in the sunset αγαπημένες κομματάρες.
Επίσης πρόσφατα ξέθαψα αυτό:
Λατρέψτε…
Όντως υποτιμημένος, κατά πολύ λόγω του οτι ακολούθησε το The Wall… Αν και στην ουσία αυτό που ξεκίνησε ο Waters στο Wall, το ολοκληρώνει στο Final Cut, αυτά τα δύο άλμπουμ είναι αδέρφια μεταξύ τους…
Πωω, αυτά είναι! YΜΝΟΣ!
Το Final Cut, είναι βασικά side story του Wall, και είναι περισσότερο solo Waters παρά Floyd.
Δισκάρα και αυτό όπως και νάχει.
Γενικά, το μόνο άλμπουμ που με απογοητεύει κάπως είναι το Μomentary Lapse Of Reason.