Νεος δισκος για τον Grohl και την παρεα του.
Εδω η κριτικη του Rocking http://www.rocking.gr/reviews/album/Foo-Fighters-Concrete-And-Gold/7482
Εχω προλαβει να τον ακουσω 2 φορες και μπορω να πω οτι ταυτιζομαι με το κειμενο του Χρηστου.
Μακαρι αυτος ο δισκος να ειναι αφορμη ωστε να εκτιμησουν ακομα περισσοτεροι τους FF.
Παρόλο τις λίγες ακροάσεις ο δίσκος είναι πολύ καλός.
Έχει μια σχιζοφρένεια μέσα του. Υπάρχουν τραγούδια που κλείνουν το μάτι στο παρελθόν του dave όπως τα The Sky Is a Neighborhood, Dirty Water, Run,Arrows αλλά και αρκετές στιγμές όπως στα T-Shirt, Make It Right, Concrete and Gold, που φαίνεται μία άλλη κατεύθυνση με πιο μελωδική, πιο Queen γκουχκουγκουχου.
Θα μείνει για αρκετό καιρό στα ακουστικά μου.
Tέλεια η κριτική του rocking εκτός μόνο από το σημείο με τις βασίλισσες. Νομίζω πως το villains είναι αισθητά ανώτερο σαν σύνολο.
ακομα ειναι πολυ νωρις για να εχω ξεκαθαρη αποψη για το ποια κυκλοφορια ειναι καλυτερη.
Η γνωμη μου ομως ειναι οτι εχουμε 2 παρα πολυ καλες δουλειες και αυτο μονο ευτυχημα ειναι.
Κυκλοφορουν παρα πολυ καλες δουλειες εκει εξω απο μεγαλες αλλα και απο πιο μικρες μπαντες στον ευρυτερο χωρο της ροκ που αξιζουν την προσοχη μας . Χρονο να εχουμε να μπορουμε να τις απολαυσουμε.
Ευχαριστώ που την βρίσκεις τέλεια 
Μιλάω συγκεκριμένα για μικρά, άμεσα, groovy, πιασάρικα κομμάτια. Είχα στο μυαλό μου συνθέσεις τύπου Little Sister, Go With The Flow, No One Knows.
Το “Villains” κάπου το χάνω, προτιμώ σίγουρα το Foo.
Ενδιαφέρον άρθρο αν και σε 2-3 σημεία είναι υπερβολικός ο αρθρογράφος.
Δεν βρήκα τίποτα ενδιαφέρον στο άρθρο του .
Εντελώς υποκειμενική άποψη, την οποία πάει να την περάσει ως αντικειμενική σε σημεία και όπως επίσης μια ξεκάθαρη εμπάθεια προς το πρόσωπο του Γκρολ (το ίδια είχε κανει και ο Παπαδογιαννης στο εδώ αρθρο, ανήμερα της συναυλίας) .
Σώνει και ντε οι Foo Fighters εχουν, το πολύ, συμπαθητικά τραγούδια. Δηλαδή αν κάποιου του αρέσουν, έχουν πέσει θύματα του star system. Μου αρέσει που αναφέρει δε και ότι όποια πέτρα θα σηκώσεις, θα βρεις τον Γκρολ. Βασικά καλά κάνει ο ανθρωπος και κάνει ότι μπορεί για την μπάντα του. Τώρα αν ο άλλος είναι ψυχασθενής και κάθεται και βάζει καθε μέρα “Ντειβ Γκρολ” στο γκουγκλ, δικό του πρόβλημα. Όσες φορές έχω διαβάσει για τους Foo Fighters είναι από εδώ μέσα.
Επίσης μάθαμε ότι η συναυλία με το ζόρι θεωρήθηκε ιστορική, όχι λόγω της αξίας της μπάντας - γεια σου ρε Γκρολ με τα κονέ σου.
Τεσπά, βαρετό έχει καταντήσει να λέει ο κάθε μυρωδιάς (γιατί μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον όταν έχει τέτοια κριτήρια στην μουσική) την άποψη του. Κάνε εποικοδομητική κριτική και θα είμαστε εδώ όλοι να συζητήσουμε.
Αν δεν γεμίζουν κάποιον οι μουσικές μιας μπάντας και οι προθέσεις της, ας τους βάλει στην άκρη. Δεν είναι όλοι Rage Against The Machine, o καθένας έχει τον ρόλο του. Μάλλον θα πρέπει να προβληματιστούμε για το τι δεν υπάρχει, όχι για το τι υπάρχει και να κατηγορούμε τους υπάρχοντες γιατί δεν γίνονται κάτι αλλο. Ας φτιάξει ο “αρθρογράφος” μια μπάντα και να γεμίσει το κενό - γιατί έχουμε γεμίσει κωλοτρυπίδες, όχι απόψεις.
edit: Πριν μερικά χρόνια το ροκ ήταν εκτός του mainstream και όλοι έλεγαν για τα σκουπίδια που υπάρχουν. Τώρα έχεις μια ροκ μπάντα στο mainstream και βρωμάνε τα πόδια της. Βρε δε γαμιέστε να ασπρίσουμε μεσημεριάτικα.
Αυτό το ποστ , ναι , έχει ενδιαφέρον.
Δεν είχα κουράγιο να γράψω κάτι αντίστοιχο , αλλά μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι .
Χωρίς θα θέλω να υπερασπιστώ τον αρθρογράφο της Lifo (ήδη έχω πει ότι με 2-3 πράγματα που γράφει διαφωνώ), νομίζω ότι τον αδικείς κατάφωρα με εκφράσεις του στυλ μυρωδιάς κτλ. Το κείμενο που γράφεις δίνει την αίσθηση πληγωμένου οπαδού που προσπαθεί να ακυρώσει έναν δημοσιογράφο επειδή του έθιξε μια αγαπημένη μπάντα.
Να τα πάρουμε με τη σειρά όμως. Καταρχήν όλες οι απόψεις στη μουσική είναι υποκειμενικές. Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Και αυτά τα οποία έγραψες, την υποκειμενική σου άποψη εξέφρασες. Δεν υπάρχουν αντικειμενικές απόψεις με τις οποίες συμφωνούμε και τις υπόλοιπες με τις οποίες διαφωνούμε να τις βγάζουμε υποκειμενικές.
Τώρα για τον Dave Ghrol το ξέραμε ότι είναι μαϊντανός. Δεν περιμέναμε τη Lifo να μας το πει. Ούτε χρειάζεται να βάλεις το όνομά του στο Google για να το διαπιστώσεις. Eπίσης, προφανώς και τις όποιες φορές που έχεις διαβάσει για τους Foo Fighters είναι από site σαν το rocking ή το rockoverdose. Δεν περιμένει κανείς στην Ελλάδα να ενημερωθεί για τους Foo Fighters από το Mega Star. Ούτε από τον Ρυθμό 94,9. Εκεί το πολύ πολύ να σε ενημερώσουν για τον Ρέμο και τη Βανδή.
Όσον αφορά τη συναυλία στο Ηρώδειο, απλά ο δημοσιογράφος δεν φαίνεται να τη θεωρεί ιστορική για το λόγο ότι δεν είναι και τόσο σπουδαία μπάντα οι Foo Fighters (σύμφωνα με την προσωπική του άποψη πάντα). Ούτε κονέ, ούτε τίποτα. Φαντάζομαι ότι αν έδινε συναυλία κάποια μπάντα που ο ίδιος θεωρεί σπουδαία, θα θεωρούσε και το live ιστορικό. Και τελοσπάντων δεν γράφει πουθενά ότι δεν ήταν ιστορική η συναυλία. Ίσα-ίσα που γράφει ότι θεωρήθηκε ιστορική. Απλά αφήνει μια αίσθηση ότι για τον ίδιο δεν ήταν.
Να πω κι ένα τελευταίο; Ποια είναι η εποικοδομητική κριτική κατά τη γνώμη σου; Και ποια είναι τα κακά κριτήρια που έχει ο αρθρογράφος ώστε να χαρακτηρίζεται μυρωδιάς; Για μένα μια χαρά κριτήρια έχει.
Γράφει λοιπόν για τη μουσική τους ότι “είναι ραδιοφωνικό, ακίνδυνο ροκ που κάθε φορά ακολουθεί τον ίδιο τυφλοσούρτη για να πετύχει: μάτσο κιθάρες, ήχος διαστάσεων αρένας, κάποιες μελωδίες, μερικά ουρλιαχτά και… έχουμε ακόμα έναν δίσκο των Foo Fighters!” Ξεκάθαρη άποψη και με επιχειρήματα στο γιατί δεν του αρέσει η συγκεκριμένη μπάντα. Τώρα αν κάποιος διαφωνεί με τα συγκεκριμένα επιχειρήματα είναι άλλο θέμα. Όπως ξεκάθαρη άποψη είναι και το ότι τα τραγούδια των Foo Fighters είναι χρυσές μετριότητες και εμπορικούρες. Φυσικά κάποιοι μπορεί να διαφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη.
Να πω κι εγώ την προσωπική μου γνώμη για τους Foos. Κρίνω μια μπάντα με βάση 2 κατηγορίες. Tα live και τις studio δουλειές τους. Δεν τους έχω δει ποτέ live αλλά με βάση βιντεάκια που έχω δει στο youtube και με βάση τα όσα λένε άτομα που τους έχουν δει, θεωρώ ότι είναι φοβεροί στις ζωντανές εμφανίσεις. Ήθελα πολύ να πάω στο Ηρώδειο αλλά δυστυχώς με τόσα λίγα εισιτήρια που κυκλοφόρησαν δεν τα κατάφερα. Σίγουρα θα ήταν μια γαμάτη εμπειρία. Όσον αφορά τις studio δουλειές τους θεωρώ ότι έχουν κάποια πολύ καλά και κάποια σπουδαία τραγούδια (το Everlong ας πούμε είναι σπουδαίο τραγούδι). Έχουν όμως και αρκετά αδιάφορα τραγούδια και επίσης δεν έχουν σπουδαίους δίσκους. Για παράδειγμα οι Nirvana έχουν 2 σπουδαίους δίσκους (Ιn Utero και Nevermind). Το About a Girl είναι σπουδαίο τραγούδι, συνολικά όμως το In Bleach δεν είναι σπουδαίος δίσκος. Συνολικά οι Foo Fighters είναι μια πολύ καλή σύγχρονη ροκ μπάντα και σε καμιά περίπτωση δεν ανήκουν στις μπάντες οι οποίες μού είναι αδιάφορες. Θεωρώ όμως υπερβολικό το hype που έχουν αποκτήσει.
ps: Όταν λέω ότι ένα άρθρο (οποιοδήποτε άρθρο) είναι ενδιαφέρον, δεν εννοώ ότι απαραίτητα αυτά που γράφει είναι και σωστά. Αναφέρομαι σε ένα άρθρο το οποίο με βάση τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί, σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς ότι «ρε συ μήπως έχει δίκιο ο αρθογράφος;» Ασχέτως αν τελικά μπορεί να μην έχει δίκιο. Ή μπορεί και να έχει όμως. Ή μπορεί να έχει δίκιο εν μέρει. Αυτά…
Ξεκινάω με αυτό για να συνεχίσω με τα υπόλοιπα. Δεν είμαι οπαδός των Foo Fighters ούτε κατά διάνοια, ούτε είναι αγαπημένη μου μπάντα. Πιστεύω ότι είναι μια πολύ καλή μπάντα στο είδος της, ένα από τα κορυφαία ονόματα στο μουσικό στερέωμα αυτή την στιγμή και μου αρέσουν πραγματικά και ολόκληροι 2 (δύο) δίσκοι τους. Για την ακρίβεια μέχρι το 2011 και το Wasting Light τους αγνοούσα επιδεικτικά.
Τώρα για το μυρωδίας, θα συνεχίσω να το χρησιμοποιώ, όπως και για όλους όσους απλά έχουν εμπάθεια σε κάποιον και επειδή έχουν το βήμα να γράφουν, πρέπει να βλεπουμε και την γνώμη τους. Βλέπε Παπαδογιάννης εδώ, όπου έγραψε μια ολόκληρη ανταπόκριση από φεστιβαλ (και ήταν σεντόνι διάολε), αλλά σαν τίτλο (και σαν μεγάλο μέρος της ανταποκρισης) επέλεξε να μας πεί την γνώμη του για τους Foo Fighters. Γιατί αν έγραφε στον τίτλο “Ανταποκριση από το τάδε φεστιβαλ” μάλλον θα το διάβαζε πολύ λιγότερος κόσμος. Τσιμπησε έτσι το view απο μενα και την πλήρη αγνοηση μου σε οτιδήποτε μελλοντικό του κείμενο (χεστήκαμε και η βαρκα γέρνει βέβαια).
Να μην είμαι άδικος όμως με τον μυρωδιά που συζητάμε, καθώς είναι (περίπου) άλλη περίπτωση.
Θα ξεκινήσω με άλλη σειρά από εσένα. Θα πάω σε κάτι για χάρην συζήτησης: μέχρι το 2000 (βαριά), το rock και διάφορα παρακλάδια του, φτάσανε στο peak τους από άποψη εξερεύνησης και νέων τρόπων έκφρασης. Συμφωνουμε? Αν διαφωνούμε, πές την διαφωνία σου προφανώς.
Και για μένα είναι λογικό για 2 λόγους :
Συμφωνώ. Το θέμα είναι πως με όμορφες λέξεις και λουλούδια,προσπαθείς να εμφανίσεις την άποψη σου, ως αντικειμενική.
Βλέπε "Ό,τι και αν κάνει ο Dave Grohl στην καριέρα του, όλοι θα τον θυμούνται ως τον drummer των Nirvana "
Βλεπε Δυστυχώς, η πρωτιά των Foo Fighters στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά charts δεν είναι απόδειξη της επιστροφής του ροκ αλλά επισφράγιση του αργού και βασανιστικού θανάτου του.
Βλεπε "Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, λοιπόν, αυτή του η συμμετοχή στο εμβληματικό συγκρότημα τού άνοιξε την πόρτα, στα πρώτα του προσωπικά βήματα, για τη συνεργασία του με τέρατα της αμερικανικής ροκ γενεαλογίας και του χάρισε συμβόλαια με μεγάλες δισκογραφικές. Ο Dave Grohl γνωρίζει τον τρόπο να είσαι επιτυχημένος rock star σήμερα: βάλε δυο-τρία θρυλικά ονόματα να συμμετέχουν στον δίσκο (John Paul Jones, Paul McCartney, Joe Walsh κ.ά.) ".
Όπου δείχνει φυσικά ότι δεν γνωρίζει τίποτα για τον τυπο και το πως ξεκίνησε μετά τους Nirvana.
Βέβαια σχολιάζει το γεγονός ότι έχει McCartney το 2017 (μετά από 20κατι χρόνια με τους FF), αλλά όχι ότι δεν έχει παίξει νότα από Nirvana όλα αυτά τα χρόνια. Είτε είναι επιλεκτική μνήμη, είτε επιλεκτική γνώση (γιατί αλλιώς μην μιλάς για θέματα που δεν γνωρίζεις σφαιρικά), που σε κάθε περίπτωση είναι άσχημο.
Ιστορική δυστυχώς ή ευτυχώς ήταν η συναυλία για 2 λόγους. 1) κορυφαίο εμπορικά όνομα έρχεται στα ντουζένια του και όχι για ένσημα 2) αυτό το όνομα έπαιξε στο Ηρώδειο. Συμφωνώ και έγω θα ήθελα να έχω δεί Steve Vai ή Opeth, αλλά παραμένει το γεγονός. Στην χώρα μας ήρθε ένα όνομα της ροκ και έπαιξε στο Ηρώδειο. Ε δεν έχει ξαναγίνει ουσιαστικά (ας αφήσουμε κάτι Ian Anderson και τον τραγουδιάρη των μαντρουγκαντα στην άκρη, για ευνόητους λόγους).
Το ίδιο ιστορικό θα ήταν(αλλά λιγότερο “ποιοτικό”) αν έπαιζαν οι Green Day(αρκετά μικρότερο όνομα βέβαια).
Επισης αυτό που βλέπω από τον μυρωδία είναι την χρήση εκφράσεων του στυλ
"Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, λοιπόν, " ,
“τον τύπο που έχει αυτοανακηρυχθεί μέγας πρέσβης της σύγχρονης ροκ παγκοσμίως” , "Νερόβραστα πολιτικοκοινωνικά σχόλια για να το παίξει ευσυνείδητος πολίτης; " (ΚΑΙ ΓΡΆΦΕΙ ΣΤΗΝ LIFO ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ LIFO).
“Σοβαρά όμως, έχει καταντήσει ο μαϊντανός της mainstream μουσικής βιομηχανίας. Όλοι φτιάχνουν την αγιογραφία του, αλλά κανείς δεν πηγαίνει τη συζήτηση στην ουσία του θέματος, δηλαδή στη μουσική του. Μάλλον γιατί αν πιαστούμε από αυτή, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.”
Και διάφορα άλλα, τα οποία είναι παρουσιασμένα ως αλήθειες και όχι ως γνώμη.
Τεσπα για να μην το παρακάνουμε κιολας. Oi Foo Fighters είναι μια μεγάλη (έστω και μόνο εμπορικά) μπάντα, από τις λίγες στις μέρες μας, είναι σχετικά πρόσφατοι (δεν είναι από το 70’), έχουν απλά μαντόρε τραγουδάκια που αρέσουν σε διαφορων ειδών ακροατές(απο φασέους, μέχρι “ψαγμένους” και hitακηδες), είναι αμερικανάκια (με ότι αυτό συνεπάγεται).
Δεν μπορώ να καταλάνω γιατί όλο αυτό ενοχλεί και γιατί να πρέπει να μειωθεί μια α επιτυχία ενός συγκροτήματος.
Το οτι ο Γκρολ εχει καταφερει να κανει τους Foos εμπορικα περιπου οσο επιτυχημενοι ηταν εμπορικα και οι Nirvana χωρις να πατησει καθολου στο γεγονος οτι υπηρξε ο ντραμερ των τελευταιων, αρκει για να τον σεβεται καποιος. Εκανε τη μπαντα του διασημη δισκο με τον δισκο, με αποκορυφωμα τη δισκαρα Wasting Light. Ο αρθρογραφος της Lifo δεν ξερουμε καν αν πηγε στη συναυλια. Η οποια, παρεμπιπτοντως, ηταν η συναυλια της χρονιας και ευκολα.