…και αναφέρομαι σε μπάντες που ήταν για κάποιο καιρό στο κουρμπέτι, αλλά παρ’ όλ’ αυτά δεν ηχογράφησαν τίποτα επίσημο. Ίσως κάποιες από αυτές να ηταν πρωτοπόρες, άλλες όχι τοσο και απλώς να σας αρέσει αυτό που παίζανε. Λόγω του χαρακτήρα του θρεντ, απευθύνεται σε άγνωστες σχετικά μπάντες, περασμένων εποχών κυρίως, που όμως με ό,τι σώζεται από αυτούς (ντέμο, ζωντανές ηχογραφήσεις κλπ) τους έχουμε και τους χαιρόμαστε και σήμερα.
Ξεκινάω με δύο μπάντες.
[CENTER]the Screamers
[/CENTER]
Αμερικάνοι, δράσανε στην Καλιφόρνια, την χρυσή εποχή του πανκ, μεταξύ 1977 και 1979 όπου διαλύθηκαν, αν και προϋπήρχε ένα γκρουπ με άλλο όνομα και την ίδια βασική σύνθεση από το 1975. Οι Screamers υπήρξαν μία από τις πιο πρωτοπόρες μπάντες στον χώρο, και ήταν από τους πρώτους που μπλέξανε το πανκ με σύνθια. Σώζεται μία συλλογή με ντέμο που βγάλανε τότε, και κάποια λάηβ τους. Μέσα από αυτά, ο ακροατής συναντά την σκατόψυχη, άρρωστη, και μοναδική προσέγγιση στο ροκ ν ρολλ των Screamers. Γιατί πάνω απ’ όλα βέβαια ήταν μια ροκ ν ρολλ μπάντα. Ο Jello Biafra των Dead Kennedys τους αναφέρει ως την βασική επιρροή της μπάντας, οπότε δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι άλλο για να σας πείσω…
To δεύτερο γκρουπ είναι δικό μας, οι In Furs, και το “LP” τους που δεν κυκλοφόρησε ποτέ τελικά. Απλά μάλλον το καλύτερα κρυμμένο διαμάντι της ελληνικής σκηνής.
απλά το σημείο μηδέν για ό,τι λατρέψαμε. το θέμα είναι ότι δυστυχώς δεν σώζεται τίποτα, εκτός από ένα audio στο youtube με μία διασκευή τους στο house of the rising sun:
Υπάρχουν απ’το 1987 υπό το όνομα Doom’s Lyre και άλλαξαν σε Timeghoul το 1991 λέει το metal archives.Κυκλοφόρησαν συνολικά δύο ντέμο,το Tumultuous Travelings του 92 και το Panaramic Twilight του 94 πριν διαλυθούν την ίδια χρονιά.Οι Αμερικανοί έπαιζαν death metal αλλά με αρκετά προσωπικό ήχο και χαρακτήρα.Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει τεχνικό,με αρκετή όμως απόκοσμη ατμόσφαιρα, με αργά σημεία να σπάνε τα μπλαστ και περάσματα με καθαρά φωνητικά.
Οι Φινλανδοί Rippikoulu ξεκίνησαν το 1990 αλλά ο θάνατος του κιθαρίστα τους Marko Henriksson τους το 1995 ανάγκασε να σταματήσουν.Σ’αυτο το διάστημα κυκλοφόρησαν δύο ντέμο,το Mutaation Aiheuttama Sisäinen Mätäneminen το 1992 (που δεν έχω ακούσει ακόμα ολόκληρο) και το κλασσικό Musta Seremonia του 1993.Στο ντέμο αυτό των 6 κομματιών,θα πω απλά ότι βρίσκεται από το καλύτερο Death-Doom/Death Metal που μπορεί να ακούσει κανείς.
[/CENTER]