θενκς για τις πληροφορίες.
πάντως τώρα στο σταρ έχει κάτι σχετικό με το 1984:p
Στο “Φορος τιμης στην Καταλωνια” (αυτο δεν λετε?) o Οργουελ περιγραφει προσωπικα του βιωματα απο την στιγμη που φτανει στην Βαρκελωνη μεχρι και την στιγμη που φευγει απο την Ισπανια (πριν ακομα επικρατησουν οι φασιστες). Σε ορισμενα κεφαλαια κανει και πολιτικη αναλυση και δινει μια αρκετα καλη εικονα του τι επικρατουσε τοτε. Το προτεινω ανεπιφυλακτα.
Αν δειτε και τις προηγουμενες σελιδες του thread εχει ξαναγινει κουβεντα για αυτο το βιβλιο.
Καλά, επιστημονική φαντασία είναι το 1984. Το ότι έχει και πολιτικές προεκτάσεις δεν του αλλάζει τον χαρακτηρισμό.
Διόρθωση. Είναι Επιστημονική Φαντασία. Απο τα βιβλία ορόσημα του είδους.
Η Ε.Φ. δεν είναι μόνο διαστημόπλοια και άνθρωποι-μηχανές. Ας μην αφήνουμε τη λέξη “φαντασία” να μας παρασύρει. Σε μεγάλο βαθμό έχει συνδεθεί με την κοινωνική κριτική και τις πολιτικές προεκτάσεις. Πολλά έργα Ε.Φ. (ή ταινίες, ας θυμηθούμε το Blade Runner, ή τον πατέρα όλων, το Metropolis του Fritz Lang) τα λες άνετα αλληγορικά, και σαφώς έχουν πολιτικές/κοινωνικές προεκτάσεις.
Η περιγραφή μιας “αντι-ουτοπίας”, όπως εκείνη των Orwell ή Huxley (θαυμαστός καινούργιος κόσμος) είναι μέρος της Ε.Φ., στο πιο αλληγορικό και πολιτικό της. Πιο πολιτικό δε γίνεται βασικά.
@ Κατα τ’ άλλα, ναι, το “φόρος τιμής…” και το “πεθαίνοντας στην καταλωνία” είναι το ίδιο βιβλίο.
Όπως ειπώθηκε και από άλλους, το ‘‘Φόρος τιμής στην Καταλωνία’’ είναι αρκετά χρήσιμο για όποιον θέλει να ένα ‘‘ζωντανό’’ ντοκουμέντο της Ισπανικής Επανάστασης. Ο Orwell αφιερώνει ολόκληρα κεφάλαια που εξηγεί την ιστορία και πορεία οργανώσεων όπως ηCNT, το POUM κλπ. Πάντως, κατά τη γνώμη μου, το πιο αξιόλογο βιβλίο που μπορεί να διαβάσει κάποιος σχετικά με αυτήν την περίοδο (και το πιο αξιόπιστο μάλλον) είναι το ‘‘Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας’’ του Εντσενσμπέργκερ.
σχετικά με το βιβλίο πεθαίνοντας στην καταλωνία,μία άλλη μαρτυρία για το τι έγινε εκεί βρίσκεται και σε αυτό το άρθρο.πολύ ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματα στο τέλος http://www.sporos.org/node/29
έχεις κανά λινκ με ελληνικούς υπότιτλους να το κατεβάσω η να το νοικιάσω σε ντιβιντί?
Με αγγλικους υποτιτλους το ειχα δει απο τορρεντ. Υπαρχει και στο black tracker μεταγλωττισμενο αλλα απ’οτι λεει ο uploader ειναι χαμηλης ποιοτητας.
Τελείωσα το “Πεθαίνοντας στην Καταλωνία” και έχω γενικά μία καλή εικόνα από το βιβλίο.Δεν ξέρω αν είναι ειλικρινής και αντικειμενικός ο Όργουελ γιατί δεν έχω διαβάσει παραπάνω βιβλία για τον Ισπανικό εμφύλιο.Πάντως ήταν ενδιαφέρον εκεί που έλεγε για τη συμπεριφορά μέσα στην πολιτοφυλακή που δεν υπήρχαν βαθμοί.Αυτό που με δυσαρέστησε ήταν με τους κομμουνιστές όπου καταδίκαζαν την επανάσταση γιατί υποστήριζαν ότι έπρεπε να γίνει πρώτα αστική όπως τον Φεβρουάριο του '17στην Ρωσσία(αυτό μπορεί να το εξηγήσει κάποιος γιατί να γίνει πρώτα αστική επανάσταση,και ποια η έννοια της?)Κατά τα άλλα ωραίο βιβλίο και γενικά ωραιά αυτά που έγραφε για την πειθαρχία,και πως επιτυγχάνεται και χωρίς βία η άλλου είδους επιβολή.Εσείς τι λέτε όσοι το έχετε διαβάσει?
Λέμε ότι αποτελεί από τις πιο ωραίες περιγραφές εκείνης της περιόδου, ακόμα και αν δεν είναι (αυτό που λέμε) αντικειμενικό.
Εγώ το έχω διαβάσει με τον τίτλο “Πεθαίνοντας στην Καταλονία”, αλλά προφανώς πρόκειται για το ίδιο έργο. Θα συμφωνήσω με το τελευταίο σχόλιο που κάνεις και θα προσθέσω πως κάτι που μου έμεινε από το βιβλίο ήταν, συν τοις άλλοις, το ποίημα με το οποίο συνοψίζει.
[SPOILER]The Italian soldier shook my hand
Beside the guard-room table;
The strong hand and the subtle hand
Whose palms are only able
To meet within the sound of guns,
But oh! what peace I knew then
In gazing on his battered face
Purer than any woman?s!
For the flyblown words that make me spew
Still in his ears were holy,
And he was born knowing what I had learned
Out of books and slowly.
The treacherous guns had told their tale
And we both had bought it,
But my gold brick was made of gold ?
Oh! who ever would have thought it?
Good luck go with you, Italian soldier!
But luck is not for the brave;
What would the world give back to you?
Always less than you gave.
Between the shadow and the ghost,
Between the white and the red,
Between the bullet and the lie,
Where would you hide your head?
For where is Manuel Gonzalez,
And where is Pedro Aguilar,
And where is Ramon Fenellosa?
The earthworms know where they are.
Your name and your deeds were forgotten
Before your bones were dry,
And the lie that slew you is buried
Under a deeper lie;
But the thing that I saw in your face
No power can disinherit:
No bomb that ever burst
Shatters the crystal spirit.[/SPOILER]
Πιο πολύ από τα έργα του, ωστόσο, μου άρεσε το 1984- το οποίο σχεδόν από σπόντα ανακάλυψα τότε (βασικά μου την είχε ψιλοπεί ένας που δεν κατανοούσα ένα ποίημα που είχε γράψει και αναφερόταν σε αυτόν τον τίτλο, τον οποίο εγώ προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω ως ημερομηνία, οπότε το είχα αγοράσει από αντίδραση, για να μάθω τι αφορούσε τελοσπάντων- λογικά βέβαια μελλοντικά θα το έπαιρνα έτσι κι αλλιώς τόσο που το “χιλιο-άκουσα” στην πορεία) Μοναδικό όπως και να 'χει. Αργότερα όταν θα έβλεπα το V for Vedetta θα έκανα και συγκρίσεις 
Επίσης πολύ καλό το “Η Φάρμα των Ζώων”. Γραμμένο απλά, [I]συμβολικά[/I].
δεν ήταν ποίημα τραγούδι ήταν. και σταμάτα να μου θυμίζεις εποχές ανωριμότητας και ηλιθιότητας
Μόλις τελείωσα το [B]’‘Οι άθλιοι του Παρισιού και του Λονδίνου’’[/B], το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Orwell. Δε θεωρείται από τα καλύτερα του απ’ ό,τι διάβασα, αλλά εμένα μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον. Περιγράφει τις μέρες φτώχειας που έζησε στο Παρίσι και το Λονδίνο, γεγονότα που επηρέασαν πολύ τον Orwell μετέπειτα. Όλο το βιβλίο αποτελείται από καταστάσεις που εκτυλλίσονται στους δρόμους, σε πτωχοκομεία, σε άθλια ξενοδοχεία κλπ. Φυσικά δεν υπάρχει καμία σύγκριση με τα επόμενα αριστουργήματα του συγγραφέα, μάλιστα ίσως κάποιοι να έβρισκαν το βιβλίο βαρετό, μιας και το περιεχόμενο του είναι σχεδόν ‘‘δημοσιογραφικό’’, ο Orwell το μόνο που κάνει είναι να περιγράφει το πώς περνάει τις μέρες του ένας άφραγκος. Εγώ, πάντως, το βρήκα ωραίο, οι περιγραφές του είναι πολύ ακριβείς, σε κάνει να πιάνεις ακριβώς το κλίμα που θέλει να δώσει. Επίσης που και που κάνει και κάποιους πολιτικούς σχολιασμούς, κάτι που φανερώνει, θα λέγαμε, τη μετέπειτα εξέλιξη του.
το είχα δει πριν λίγους μήνες. Πολύ ενδιαφέρον :thumbup:
Έλα ρε, υπάρχει τόπικ για τον Οργουελ? Κάνω το μπαμπ με αφορμή ένα σχόλιο του 'Ελανορ προ ημερών στο “βιβλία διαβάζουμε?”.
Εδώ κολλά πιο πολύ.
[U][B]Τζορτζ Όργουελ ο καταδότης[/B][/U]
[B]Τζορτζ Όργουελ[/B]: ο συγγραφέας των βιβλίων [I]?Η φάρμα των ζώων?[/I] και [I]?1984″[/I]. Ο θεωρούμενος από σύσσωμη την αστική διανόηση (και τους ακόλουθούς της) ως ένας ?γνήσιος επαναστάτης?, ?αμετανόητος δημοκράτης?, ως ο αριστερός εκείνος που δεν δίσταζε να καταγγείλει εκτός από τον φασισμό, και τον ?σοβιετικό ολοκληρωτισμό?.Ο Τζορτζ Όργουελ παρέδωσε το 1949 στη Βρετανική κυβέρνηση μια [B]λίστα με 38 ονόματα, υπόπτους για κομμουνισμό ή φιλοκομμουνισμό.[/B] Το αντίγραφο του ντοκουμέντου αυτού ήταν μέχρι πρόσφατα απόρρητο. Στις 21 Ιουνίου 2003 η εφημερίδα Γκάρντιαν το δημοσίευσε για πρώτη φορά, επιβεβαιώνοντας υποψίες που πρώτη φορά είχαν ακουστεί το 1996, όταν ελευθερώθηκαν τα αρχεία του Φόρεϊν Όφις. Μόνο που ο φάκελος του Όργουελ έλειπε όλως τυχαίως από τα αρχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, για να φτάσουν 7 χρόνια μετά τυχαία στα χέρια της Γκάρντιαν*.
Μεταξύ των ονομάτων που βρίσκονται στη λίστα είναι ο γνωστός ηθοποιός [B]Τσάρλι Τσάπλιν[/B], που έφυγε από την Αμερική την περίοδο του Μακαρθισμού, αλλά και ο συγγραφέας [B]Τζ. Μπ. Πρίστλεϊ[/B], ο ηθοποιός [B]Μάικλ Ρεντγκρέιβ[/B], ο ιστορικός [B]Ε.Ι. Καρ[/B], ο ιστορικός και βιογράφος του Τρότσκι [B]Α. Ντόιτσερ[/B], ακόμα και ο βουλευτής του Εργατικού Κόμματος, [B]Τομ Ντρίμπεργκ[/B]! Μάλιστα ο Όργουελ στις σημειώσεις που κρατούσε στο προσωπικό του σημειωματάριο** έβαζε και ιδιαίτερους χαρακτηρισμούς: ?κρυπτοκομμουνιστής?, ?πράκτορας?, ?συνοδοιπόρος?, ?συμπαθών? κτλ. Σε πολλά ονόματα, δε, είχε δίπλα και τον χαρακτηρισμό ?Εβραίος?, ?Πολωνοεβραίος? κτλ!
Η λίστα παραδόθηκε στο διαβόητο [B]?Τμήμα Ερευνών και Πληροφοριών?, γνωστό ως IRD[/B], που δουλειά του ήταν η αντισοβιετική προπαγάνδα μετά τον Β? Παγκόσμιο Πόλεμο, και από εκεί πέρασε στην MI6, τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες?
Φυσικά δεν πρόκειται για ?κεραυνό εν αιθρία?. Ο Όργουελ έχει δώσει δείγματα γραφής με τα αντικομμουνιστικά έργα του: η μεν ?Φάρμα των Ζώων? πρωτοδημοσιεύτηκε το [B]1945 [/B]και σατύριζε την [B]Οκτωβριανή Επανάσταση[/B] και κατήγγειλε το σοβιετικό σύστημα, το δε ?1984″, γραμμένο το [B]1948[/B] που εμμέσως πλην σαφώς στρεφόταν εναντίον της[B] Σοβιετικής Ένωσης[/B]. Για την προπαγανδιστική ιδεολογική του αυτή προσφορά το σύστημα από τότε τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση! (Στην Ελλάδα του π.χ. το έργο του ?Η φάρμα των ζώων? έχει βγει από περισσότερους από 10 εκδοτικούς οίκους, μεταξύ των οποίων και οι αναρχικές εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος).
- Η λίστα δώθηκε στη δημοσιότητα από την κόρη της Σίλια Κίργουαν, στην οποία (Σίλια) ο Όργουελ παρέδωσε τη λίστα.
** Το σημειωματάριο είναι από καιρό γνωστό, μπορεί μάλιστα κανείς να το δει στο University College του Λονδίνου, όπου βρίσκεται το Αρχείο Όργουελ. Από τα 135 ονόματα που περιέχονται σε αυτό, ο Όργουελ διάλεξε 38 και τα έδωσε στη Σίλια Κίρουαν, που δούλευε για την IRD.
http://parekklisi.wordpress.com/2009/02/22/orwell-katadotis/
Τα έχουμε ξανασυζητήσει αυτά βασικά πίσω στις πρώτες σελίδες του θρεντ… Είναι γνωστή πιστεύω η αντισοβιετική στάση του Όργουελ, και είναι ολοφάνερη στα δύο γνωστότερα βιβλία του…
Mπορεί να είχε συζητηθεί, κανείς δεν έβαλε τα στοιχεία. Α, και δε νομίζω ότι ο Τσάπλιν, ο Πριστλει, ο Ρεντγκρέιβ και οι άλλοι που κατέδωσε ήταν σοβιετικοί. Άρα το σωστό επίθετο για τη στάση του δεν είναι “αντισοβιετική” αλλά αντικομμουνιστική.
Αντικομμουνιστική, ας είναι. Τασσόταν ολοφάνερα με την αναρχική πτέρυγα στο “Φόρος Τιμής στην Καταλωνία”, για παράδειγμα.
Απο κει και πέρα η φάση με τις καταδόσεις είναι μια μαύρη σελίδα στο ιστορικό του.
χμ εχω διαβασει μονο το πεθαινοντας στην καταλωνια,το οποιοο ειναι αυτοβιογραφικο και λεει πολλα.
παντως απαυτο αντικομμουνιστης δε μου φαινεται,εκτος αν αυτα που λεει για την προπαγανδα των κομμουνιστων εναντια στο Poum ειναι ψεμματα,που δε νομιζω