Ghost

Μπαίνοντας στην κουβέντα, θέλω να πω ότι μου αρέσουν αρκετά, χωρίς φυσικά να μπορούσα ποτέ να πω ότι θα γινόμουν hardcore fan ή θα ενιωθα την ανάγκη να τους υπερασπιστώ ή να τους θεωρήσω αναντικατάστατους.

Παρ’ όλ’ αυτά, πρώτο βασικό, ίσως και κάπως αντικειμενικό δεδομένο, είναι ότι η καλλιτεχνική τους πρόταση δεν ενοχλεί θα έλεγα. Δεν είναι Limp Bizkit, δεν είναι λαική ποπ, δεν είναι new αμερικάνικες μαλακίες. Δηλαδή ακόμα κι αν δεν σου αρέσουν, δεν νομίζει ότι εύκολα μπορείς να βρεις λόγους για να σε ενοχλούν ή να θεωρείς ότι “πηγαίνουν πίσω την μουσική μας” ή “είναι μια κακή μόδα” (όπως κάκιστη μόδα θεωρώ το stoner στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια προσωπικά)

Δεύτερον, η περί αντιγραφών ή πρωτοτυπίας είναι μία μεγάλη κουβέντα. Κοπιάρουν, ναι, αλλά η όλη πρόταση, το μουσικό ηχοτοπίο, οι παραγωγές τους δημιουργούν σίγουρα κάτι πρωτότυπο, που δεν είναι αντιγραφή. Συγκρίνοντας πάλι με άλλες μεγάλες σύγχρονες μπάντες, θεωρώ π.χ. ότι οι Foo Fighters ή οι Volbeat ας πούμε και κοπιάρουν και πραγματικά δεν έχουν καθόλου (πρωτότυπο έστω) χαρακτήρα. Οι Ghost έχουν χαρακτήρα και δεν αναφέρομαι στο image τώρα, αλλά καθαρά μουσικά. Καρτουνίστικη evil θεματολογία, υποδόριο χιούμορ και ειρωνία, βαρύτατη metal παραγωγή, μπαλάντες, φλέγμα, θεατρικότητα, ακόμα και οι μετριότατες, γραμμικές φωνές των παπάδων είναι trademark.

Τρίτον : όποιος βλέπει τα σόου τους και λέει αυτό είναι ποπ μουσική, είναι άσχετος. Αν το πιασάρικο και φορμαρισμένο songwriting είναι ποπ, οι AC/DC είναι καραποπ.

Και τελευταία παρατήρηση : είναι μια πρόταση που και να μην υπήρχε, δεν νομίζω να την εφευρίσκαμε. Ίσως γι’ αυτό ξενίζει αυτό το κράμα μέταλ, ποπ, 70s αισθητικής, θεατρικότητας, χιούμορ. Αλλά είναι τόσο fun ρε γαμώτο. Και τόσο της εποχής μας, με όχι αρνητικό τρόπο. Το πανέξυπνο περιτύλιγμα της μουσικής τους, φυσικά οι characters και οι μάσκες, το image, τα βιντεάκια με την ανακοίνωση των παπάδων, τα βίντεο κλιπ, οι μαλακίες που λέει ο πάπα στις συναυλίες, τα ακουστικά σόους, και τώρα τελευταία το instagram story νέο τραγούδι, όλα αυτά δείχνουν ότι κάποιος ασχολείται σοβαρά με την όλη υπόσταση, για να δημιουργήσει μια πλήρη πρόταση διασκέδασης. (και σαφέστατα, όχι ψυχαγωγίας, αλλά ποιος θέλει να είναι σοβαρός συνέχεια;)

Και ρε μάγκες εμένα αυτή η σοβαρή ενασχόληση μου αρέσει, γιατί τελικά αυτή γεμίζει στάδια. Τι θα κάνανε οι maiden αν δεν είχαν τον Rod και τις τεράστιες φιλοδοξίες των Bruce, Steve, Adrian για να κατακτήσουν τον κόσμο; Που θα ήταν ακόμα περισσότερο οι Metallica αν δεν ήταν obsessed με την ιδέα του να κατακτήσουν τον κόσμο; Εννοείται γουστάρουμε underground και τους κάθε 4 τύπους με τα όργανά τους που με μόνο όπλο την μουσική τους μπορεί να γαμάνε (και εγώ και όλοι μας λατρεύουμε ουκ ολίγες τέτοιες μπάντες), αλλά αυτό δεν μας απαγορεύει να γουστάρουμε και αυτήν την σοβαρή προσπάθεια και να χαιρόμαστε που γεμίζει στάδια, γιατί ακριβώς με σοβαρότητα και χωρίς μεγάλες εκπτώσεις, προσπαθεί να απευθυνθεί σε όλους.

5 Likes

Ακούγοντας το dance macabre, συνειδητοποίησα ότι αν το κόλπο με τις μάσκες και τον πάπα το είχαν κάνει πχ οι Audrey Horne, αυτοί θα θεωρούνταν το next big thing.

1 Like

Μanagement των Metallica: Q Prime
Management των Ghost: K2

1 Like

Ε οταν πανε και φυγουνε.

6 Likes

Να λοιπόν που μια χαρά σοβαρή κουβέντα μπορεί να γίνει. Πάντως για να μην μπαίνουμε σε κόντρες, δεν ξέρω αν είναι η μεγαλύτερη μπάντα αυτή τη στιγμή στο μεταλ ή δεν είναι, τι θα γίνει ή δεν θα γίνει, ξέρω ότι μετά το Meliora έχουν πάρει την ανηφόρα και το πάνε από το καλό στο καλύτερο μουσικά. Φυσικά υπάρχουν πράγματα που δεν τα κάνουν τέλεια (τα φωνητικά ας πούμε πάντα έλεγα πως είναι flat αλλά στην ουσία εξυπηρετούν αυτό το pop στοιχείο που έχουν) αλλά ίσως τελικά είναι αυτές οι ατέλειες που τους κάνουν τόσο… νόστιμους. Και επίσης έχει σημασία ότι είναι μπάντα με όραμα, όπως είχαν όλες οι μεγάλες μπάντες του παρελθόντος.

4 Likes

Δεν χρειάζεται να είναι κάτι metal για να είναι καλή η μουσική που παίζει. Οι Ghost metal δεν είναι. Όταν τους είδα εγώ στο heavy by the sea ήταν μια μέτρια μπάντα με άφωνο τραγουδιστή και το καλύτερο τους τραγούδι ήταν διασκευή. Τώρα πια έχουν άπειρο hype. Αλλά έχουν δουλέψει και από το meliora και μετά ότι βγάζουν έχει ενδιαφέρον. Και όσο υπάρχει ενδιαφέρον στο χώρο θα ασχολούνται και περισσότεροι και θα βγαίνουν και περισσότερα όμορφα πράγματα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού… και για τα γούστα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα…

Μαζι με Mastodon θα ελεγα

Μασταντον μονο στη σκηνη μεγαλοι.

2 Likes

Εξηγησε μου λιγο πως οριζεις αμα ειναι μεταλ η οχι ,για να καταλαβω .

Προτείνω hard n heavy για να τελειώνουμε. Να αρχίσει η ψηφοφορία για το genre των ghost, ποιός θα κρατήσει τα πρακτικά να τα στείλουμε στον Tobias για να σταματήσει να ξύνεται ο άνθρωπος από αυτό το μεγάλο ερώτημα?

5 Likes

Εγώ προτείνω από τις βολές μπείδεμπεί

6 Likes

Ακόμα και όταν γράφω σεντόνια, πάλι δεν τα καταφέρνω να γίνω πλήρως κατανοητός. Ήταν βέβαια χύμα όλο το κείμενο (εξού και τα άπειρα έντιτς μετά) και ο ειρμός πήγαινε λίγο δεξιά και αριστερά αλλά ας προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω δυο τρία πράγματα:

@Rebel το θέμα μέταλ ή όχι μέταλ είναι ακριβώς αυτό που έλεγα ότι αποπροσανατολίζει την κουβέντα. Και εδώ αλλά και στο facebook μου ξεκίνησαν τέτοιες κουβέντες, τελικά είναι μέταλ ή δεν είναι λες και αυτό έχει κάποια ποιοτική σημασία. Αυτό που λέω είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να τους κρίνουμε για αυτό που κάνουν και όχι για το ποιο κουτάκι τους βάζουμε και τι σημαίνει αυτό το για το ροκ ή το μέταλ ή πόσο μεγάλοι είναι. Προσωπικά τους θεωρώ ποπ/ροκ (όχι σκέτο ποπ και δεν εννοώ Britney Spears) με ψήγματα μέταλ αλλά πραγματικά πλέον θεωρώ ότι είναι άσκοπη κουβέντα. Ένα κομμάτι εδώ είναι πιο μέταλ, ένα άλλο είναι τελείως AOR, ένα άλλο προγκ, ένα άλλο είναι Beatles και Abba με ένα χέβυ ριφφ κάπου στην μέση κ.ο.κ. Όλα όμως είναι Ghost, το οποίο είναι προς τιμήν τους. Ας πούμε ροκ να τελειώνουμε με το παραμύθι. Να πάμε παρακάτω. (μου αρέσει πάντως που έβαλα και μια σύνοψη στην αρχή του κειμένου “tl;dr” αλλά τίποτα!)

Σπρώξιμο, hype, marketing, ντροπής πράγματα:
Στο ντεμπούτο προσωπικά αντέδρασα στους δημοσιογράφους και το ανελέητο hype και (το ξαναγράφω) αυτή την μαλακιάρα που πουλάγανε ότι οι Ghost είναι μια MF ρετρό μπάντα και το μέλλον του μέταλ και το ιδανικό μπάσιμο σε αυτή τη μουσική κλπ. Παντού γράφονταν αυτά, παντού φωτογραφίες με σελέμπριτις και μπλουζάκια. Εγώ είμαι ΒΛΑΜΜΕΝΟΣ με τον King Diamond και επειδή με πρήζανε να ακούσω Ghost, In Solitude και κάθε ρετρο οκάλτ “χέβυ ροκ” και δεν συμμαζεύεται απορούσα πραγματικά με το τι σκατά νομίζει ότι ακούει ο καθένας και πόσο διάολο χαμπαριάζουν πραγματικά από King Diamond/MF. Μιλάμε για κάποιο από το πιο πρωτότυπο και δυναμικό μέταλ με κτηνώδη επιρροή που έχει βγει ποτέ και μου μοστράρουν το υπεργατί τον Πάπα σαν το παιδί του;

Ελπίζω να γίνεται κατανοητό τώρα τι με ενοχλούσε. Φυσικά δεν θα ζητήσω και συγγνώμη που με ενοχλούσε αυτό το πράγμα (@drenie), να μου πουλάνε ψιψίνια για King Diamond, δηλαδή.

Να σημειώσω εδώ ότι οι ίδιοι Ghost δεν θυμάμαι να πλασάρονται έτσι, τότε λέγανε για κατάκτηση του κόσμου και εξάπλωση του μηνύματος του σατανά και τέτοια, με κάθε τρόπο συμπεριλαμβανομένου του “ξεπουλήματος”. Καλά οι εταιρείες και το πρόμο τμήμα τους, βλέπουν μέικαπ και σατανά, σου λέει πούλα το έτσι. Ο γαμημένος ο τύπος όμως να σπρώχνει με τέτοιο τρόπο την μπάντα μου άναβε τα λαμπάκια. Δηλαδή έπρεπε να ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε για πάρτη των Ghost. Κάπως έτσι. Σημειωτέον ότι μέχρι σήμερα θεωρώ το ντεμπούτο τους μέτριο με κάποιες συμπαθητικές στιγμές. Η γνώμη μου είναι ότι είναι ο χειρότερος δίσκος τους και το γεγονός ότι έμεινε αυτός περισσότερο από ότι πχ το Legend των Witchcraft που θεωρώ καλύτερο (θα περίμενα σίγουρα όποιος ακούει το μεν να ακούει και το δε, ξεχάστηκε όμως…) είναι ακριβώς η διαφορά στο hype. Φυσικά υπάρχει εδώ μια παράμετρος (που επιμένεις να αγνοείς Primal), οι Ghost συνέχισαν και προόδευαν, εμφανώς, ασχέτως προτιμήσεων, δεν μπορείς να αρνηθείς ότι μιλάμε για μια μπάντα που έχει Ο-ΡΑ-ΜΑ, ΞΕΡΕΙ τι θέλει, δεν είναι αυτό το κάτσε να δούμε πού φυσά ο άνεμος, πού θα το πάμε μουσικά κλπ.

Το σημαντικότερο: Το ντεμπούτο βγήκε το 2010. Πριν 8 χρόνια. Δεν γίνεται η επιχειρηματολογία να έχει ΚΟΛΛΗΣΕΙ εκεί, στα ίδια επιχειρήματα. Κάποιος είναι κολλημένος στην λάσπη. Και εν προκειμένω είναι κάτι μεταλλάδες που γίνονται στόχαστρο συλλόγων και παρατηρητηρίων.

Από εκεί και πέρα, μιας και το γυροφέρνουμε: δεν υπάρχει μπάντα που να είναι το μέλλον του μέταλ. Όποιον πάνε μια ζωή να σπρώξουν με τέτοιους όρους το αντίθετο θα καταφέρουν: είτε τους νέους Metallica (κάτι Trivium, Avenged Sevenfold) ή το μέλλον του μέταλ στους Machine Head (θυμάμαι τι μαλακιάρες γράφανε οι Άγγλοι τότε, τέλη 90ς), εδώ λέγαμε τους Nevermore τότε, μετά οι Mastodon, τώρα οι Gojira (βασικά αυτοί ήταν το μέλλον πριν καμιά δεκαριά χρόνια, τώρα είναι το παρόν ξέρω γω και σε λίγα χρόνια θα είναι το παρελθόν), αύριο ποιος ξέρει. Γενικώς θεωρώ όλες αυτές τις κουβέντες παντελώς ξεκάρφωτες και λόγια του αέρα, για το καφενείο, όχι για σοβαρή ανάλυση. Το μέταλ είναι είδος κλασικό πλέον, δεν κινδυνεύει για να χρειάζεται σωτήρες, ούτε το μπλουζ ή η jazz περιμένεις να πρωταγωνιστήσουν στο mainstream σαν ΕΙΔΗ ή να παράγουν μια ολόκληρη σκηνή που θα επηρεάσει τον πλανήτη αλλά κανείς δεν ψάχνει τον μελλοντικό τους σωτήρα ή τον πιο μεγάλο και τέτοιες πίπες. Αν βγάλουν κάποιο καλλιτέχνη γαμώ. Σκηνή δύσκολο. Το μέταλ είναι σε καλύτερη μοίρα αλλά και να μην ήταν, στα αρχίδια μας (μιλώ ως μεταλλάς βλαμμένος).

Να μιλάμε ιστορικά, να μιλήσουμε για μεγέθη και εκτοπίσματα. Να μιλάμε για το μέλλον, ας πάμε στις καφετζούδες καλύτερα. Δεν αγωνιώ για τις αρένες. Κάποιες λίγες μπάντες θα βρεθούν, σας το υπογράφω εγώ που είμαι και πιο ωραίο παιδί από την Βασιλειάδου. Όλοι μια ζωή προβλέπουν το θάνατο του μέταλ (και άλλων σκηνών), και στα 70ς δεν περίμεναν το new wave of heavy metal που έβγαλε τους Maiden και όταν μεσουρανούσαν οι περμανάντ και ο MJ δεν χαμπαριάζανε ότι οι Metallica άλλαζαν την τροχιά του πλανήτη κ.ο.κ. Θα ξαναγίνει αυτό - και αν δεν γίνει με όρους σούπερ σταρ, ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ, μουσική θέλουμε να ακούσουμε. Ξεφεύγω όμως.

Οι Ghost εδώ και πολλά χρόνια έχουν αποδείξει την στόφα τους. Δεν θεωρώ ότι συγκλονίζουν μουσικά, έχουν κάποια πολύ ωραία κομμάτια για μένα (ένα δίσκο θα μάζευα συνολικά αν συγκέντρωνα τα κομμάτια τους που ακούω) αλλά έχουν το πακέτο, έχουν χαρακτήρα… Α, ας κάνουμε και μια παρένθεση περί χαρακτήρα. Αν μπορείς να πεις στο δευτερόλεπτο “ε, αυτοί φυσικά είναι οι…”, τότε μόκο, μιλάμε για χαρακτήρα. Μην μπερδεύουμε την καινοτομία/πρωτοτυπία, είναι ΑΛΛΟ πράγμα αυτό, φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν και τα δύο. Οι Volbeat καινοτόμησαν μια φορά στην ζωή τους μπασταρδεύοντας (“κλέβοντας” αν αυτή είναι η προαίρεσή σας) ετερόκλητα πράγματα ή συνδυάζοντας επιτυχημένα κάποια πράγματα και έβγαλαν έναν ήχο καταδικό τους τον οποίο αναπαράγουν έκτοτε με ελάχιστες παρεκκλίσεις. Οι Ghost χτίσανε τον ήχο τους και συνεχίζουν να τον εξελίσσουν, δηλαδή συνέχιζαν, δεν ξέρω πόσο μακριά θα πάει ακόμα, πάντως προσωπικά τους δίνω ρισπέκτ σε αυτό.

9 Likes

δεν διαφωνω κα ιδιαιτερα , αλλά γιατι με πηρε και μενα η μπαλα ;

Αυτο με τον King Diamond και μενα δεν μου εκατσε ποτε καλα . Καταλαβαινω οτι εχουν καποιες κοινες ριζες (ή τουλαχιστον τις πουλησαν ετσι) αλλα δεν εχει και τοοοοοσο βαση αυτο το επιχειρημα για αυτο και ειναι στα πλαισια του χαβαλε η ατακα “εεε δεν ειναι και King Diamond”.

Όταν ακούς ένα τραγούδι χωρίς να έχεις το οπτικό στο μυαλό σου και ψάχνεις να βρεις την κιθάρα, το riff, τον ντράμερ και ακούς απλές χιλιοπαιγμένες συγχορδίες ε δεν μπορώ να πω ότι αυτό είναι metal, πόσο μάλλον το μέλλον του metal. Σαν να ντύναμε τους Nirvana παπάδες να χαμηλώναμε λίγο τα φώτα και να το βαφτίζαμε metal. Εν κατακλείδι όπως προείπα δεν με ενδιαφέρει η metal ή με metal μουσική, με ενδιαφέρει να ακούω όμορφα πράγματα και οι Ghost συμπεριλαμβάνονται σε αυτά τα καλά πράγματα.

1 Like

Εδώ να σημειώσω ότι αυτό σημαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Double Whopper with cheese. Ξεπάστρεψα αρκετά τέτοια στην Αγγλία.

4 Likes

Αυτο εννοουσε ρε :stuck_out_tongue:

1 Like

Ήταν σαρκαστικό, στην συνέχεια του σαρκασμού, ναι - αλλά εγώ ένιωσα ιερή την υποχρέωση να ξεκαθαρίσω την αλήθεια στο ανυποψίαστο κοινό, χέσε τη μουσική και τους Ghost, εδώ μιλάμε για το Whopper, δεν πρέπει να υπάρχει καμία παρεξήγηση

1 Like

2-3 παρατηρήσεις.

Αρχικά, οι Ghost έκαναν “θόρυβο” με το single, και την αποθέωση που γνώρισαν από underground κύκλους, συμπεριλαμβανομένων των Primordial, Fenriz και φυσικά Lee Dorian στον οποίο και υπέγραψαν για το Opus.

Από εκεί και πέρα συνέπεσαν στο κίνημα αναβίωσης πιο ρετρο/κλασσικού/proto metal με μπάντες τύπου Uncle Acid που είχαν δημιουργήσει πολύ θόρυβο τότε.

Φυσικά η πορεία των Ghost ήταν θεαματικά ανοδική σε αντίθεση με τις περισσότερες μπάντες της εποχής αυτής. Το μάνατζμεντ για μένα είναι δευτερεύον γιατί δεν είχαν και κάτι δυνατό πίσω τους από την αρχή. Ακολούθησαν πεπατημενες στο μεταλ με περσονες, σατανιζε ύφος/θεματολογία κοκ αλλά για μένα αυτό που τους διαφοροποίηση ήταν α) το όραμα τους: είχαν στόχο να γίνουν αυτό που εγιναν/γίνονται και δούλεψαν. Τους είδα πρώτη φορά πριν 3 χρόνια κ έδιναν σόου ανάλογο συγκροτηματων με πολλαπλάσιο μπάτζετ· β) το Meliora που ήταν πραγματικά Καλός δίσκος από την αρχή ως το τέλος.

Το αν προμοταρονται κλπ το ακούω βερεσέ, το μόνο που καταφέρνει η προώθηση είναι να τους φέρει στα αυτιά περισσότερων. Το ότι κόλλησε κόσμος μαζί τους δείχνει ποιότητα. Ο vic ανέφερε παραδείγματα συγκροτηματων που είχαν προμο - ίσως σε πολλαπλάσιο βαθμό από τους Ghost και πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Είτε δεν είχαν διάρκεια, είτε ουσία, είτε οτιδήποτε.

Τέλος, όσο άκυρες κι αν ήταν οι συγκρίσεις με MF για μένα ήταν ευπρόσδεκτες. Κέρδος είναι να την ψάξει κάποιος από περιέργεια.

6 Likes

Μπαμπάς Καίσαρης reference.

Mπορεί, ελπίζω δηλαδή και κάποιος να ψάχτηκε. Αλλά εγώ αυτό που διαπίστωσα προσωπικά σε 2-3 περιπτώσεις πιτσιρικιών ήταν ότι νόμιζαν ότι οι Mercyful Fate παίζανε το ορίτζιναλ οκάλτ ροκ που παίζανε οι ρετρο μπάντες. Ένα παιδί έλεγε επίσης ότι δεν παίζανε χέβυ μέταλ αλλά 70ς χαρντ ροκ. Εκείνη την εποχή έβραζα είναι η αλήθεια κάθε φορά που αναφερόταν το θέμα “μα πόσο ασχετοσύνη” και τέτοια.

Ισχύει ότι οι Ghost είχαν ξεκινήσει το hype από το Myspace ακόμα αλλά η φάση ξέφυγε με το που βγήκε ο δίσκος. Πολλά ρεπορτάζ (ειδικά έξω), αναδημοσίευση φωτογραφιών των σελέμπριτις, δώρο η χάρτινη μίτρα του Papa (!) κλπ. Ο Φενρίζ έχει πέραση στο underground. Ο Τζέιμζα όπως και να το κάνουμε έχει πολύ μεγαλύτερη.

Αλλά το βασικό επιχείρημα παραμένει. Αν δεν γουστάρει ο κόσμος, το πρόμο θα σε πάει όσο κρατήσει η καμπάνια.

2 Likes