Μετα το ακρως αποτυχημενο περσινο Lonely Road, οι Red Jumpsuit Apparatus ξαναρχονται μενα νεο ΕΡ, δεν τοχω ακουσει, εκτος του σινγκλακίου Choke, που μαρεσε, τουλαχιστον παραπανω αποτι ειχε μεσα το Lonely Road.
edit: ισως το πιο κακο βιντεο κλιπ πουχω δει ποτε
Απ’ αυτούς είχα ακούσει το πρώτο τους άλμπουμ, Don’t You Fake It, καλούτσικο μου είχε φανεί δε μπορώ να πω.
Το 2ο δεν το άκουσα ποτέ, το single συμπαθητικούλι.
αλμπουμαρα το Don’t You Fake It, εξαιρετικο ντεμπουτο, πολυ επικαιρο. Οι απαιτησεις ομως μεγαλωσαν αποτομα, πηραν και τα μυαλα τους αερα, εφυγε και ο κιθαριστας, και βγαλαν μια αηδια μετα.
Δεν εχω ακουσει ακομα το ΕΡ, θα επιστρεψω με εντυπωσεις, τωρα ακουω φρησταηλερ.
Δε τους έχετε κάνει ακόμη δικό τους τόπικ και είναι λογικό γιατί πρόσφατα αναφέρθηκαν για πρώτη φορά. Λέγονται Virginmarys, παίζουν κάτι ανάμεσα σε Kings Of Leon και Led Zeppelin, το single τους “Bang Bang Bang” είναι εθιστικό και σας παραθέτω την εξαιρετική κριτική του Γεωργακάκη για αυτούς και το myspace τους. Πατήστε πρώτα να ακούσετε κομμάτια τους και εν τω μεταξύ, μπορείτε να διαβάζετε και την κριτική.
Θα έλεγα: «να θυμάστε πού το πρωτοακούσατε αυτό» και, με τη γλώσσα να σπρώχνει το μάγουλο, θα πατούσα το κουμπί του «play». Αλλά δυστυχώς τούτο δω το μαραφέτι δεν είναι ραδιόφωνο και, ακόμη δυστυχέστερα, στην εποχή μας, ακόμη κι όταν βρεθεί η μαγική σπίθα, τα φιτίλια της μουσικής βιομηχανίας είναι βρεγμένα.
Η πρώτη εντύπωση από το “Cast The First Stone”, ίσως το πρώτο λεπτό, είναι ένα στιγμιαίο σοκ. Θα νόμιζε κανείς ότι ο Caleb Followill (Τι στο καλό εννοείτε ποιός είναι αυτός; Σοβαρευτείτε λίγο!) αναλώθηκε σε κάποιο λαλημένο και νοσταλγικό project, παρέα με τον Jack White. Όμως, όταν γίνει συνειδητή η προφορά και ξεφύγει το γρέζο, αποδεικνύεται ότι εξηπατήθημεν σφόδρα. Η πραγματικότητα είναι λιγότερο επώνυμη, μάλλον πιο συναρπαστική και εμφανώς πιο σκληροτράχηλη.
Οι τρεις εκλεκτοί νεοσύλλεκτοι έρχονται από το Macclesfield, τη μικρή βρετανική πόλη κοντά στο Manchester, όπου γεννήθηκε κοτζάμ John Mayall και μεγάλωσαν κοτζάμ Joy Division. Μέσα από τη δική τους δισκογραφική, οι The Virginmarys παρουσιάζουν έναυσμα, ένα εντυπωσιακό «μικρό» άλμπουμ εικοσιτριών λεπτών, που ξεσκονίζει κλισέ από παραδοσιακές χαρντροκάδικες μπλουζιές, με τόση φρεσκάδα που θα μπορούσε να σαγηνέψει ακόμη και τη βρετανική indie σνομπαρία. Έξι τραγούδια με πωρωμένες δομές, δυναμικά blues κοψίματα, απολαυστικά rock ξεσπάσματα, πρόστυχα φωνητικά, βλοσυρά riff και ακούραστα ρεφρέν.
Η δισκοθηκάριος θα ταξινομούσε το “Cast The First Stone” πλάι στους δίσκους των Wolfmother, των The Answer και λοιπών αναβιωτών, αλλά τούτοι εδώ οι τύποι δεν περιορίζονται στη στιλιζαρισμένη αναπαραγωγή του «ιερού» ήχου που υπηρέτησαν οι Led Zeppelin. Έχουν επιπλέον το χάρισμα της εξαιρετικής γραφής τραγουδιών ? ω, ποία σπανιότις τη σήμερον ημέρα! Εκσυγχρονίζουν άριστα τις καταβολές τους από classic rock μπάντες, χωρίς ποτέ να αποκαλύπτουν ενοχλητικά την ταυτότητα του δανειστή. Δεν εφευρίσκουν τίποτα νέο, αλλά κάνουν επιτέλους καλά τη δουλειά για την οποία τόσοι εθελοντές κοπιάζουν άνευ αποτελέσματος. Απολαμβάνουν δε τόσο πολύ τις μικρές ακόμα δάφνες τους, που θα σου δείξουν τρεις φορές τη φωτογραφία του Slash να φοράει το μπλουζάκι τους, πριν καν τελειώσεις την πρώτη σου μπύρα.
Κι αν δεν με πιστεύετε ? γιατί τέτοιοι είστε ? ακούστε το “Bang Bang Bang”. Μια φορά αρκεί. Ή μήπως δεν αρκεί;
http://www.rocking.gr/reviews/album/The_Virginmarys_-_Cast_The_First_Stone/3071/
Το ακούω τώρα και μου αρέσει. Μια - μάλλον άγνωστη σε πολλή κόσμο - alternative rock μπάντα απο τη Γαλλία (με αγγλικό όμως στίχο), που είναι πραγματικά καλή. Ο λόγος για τους Empyr, και το “The Peaceful Riot” αλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε το 2008.
Ρίχτε μια αυτιά σ’ αυτά τα τραγούδια, τα οποία πραγματικά σου κολλάνε. 
edit Κι άλλο ένα, αξίζει
μια ομορφια
δυστυχως δεν εχει την κομματαρα because of you
αλλα ο δισκος ειναι καταπληκτικος
indie/brit/alt/rock ολα ειναι εδω
μελωδιες/catchy riffs/ξεσηκωτικοι ρυθμοι/στιχοι/τα φωνητικα της skin
welcome back skunk anansie
τέλος του μήνα κυκλοφορεί και το νέο cd των iLiKETRAiNS …
ιδού και το single, το οποίο ξεγελάει κάπως με τον up-tempo ρυθμό του…
…όχι, οι trains δεν το γύρισαν σε indie, ο δίσκος είναι μαύρος και άραχνος
Έχει leakαρει εδώ και λίγες μέρες. Αυτό με την αλλαγή σε indie το διαβάζω από πολλά άτομα αλλά δεν το έχω ακούσει ακόμα.
απλά τα πράγματα…ΔΕΝ είναι indie…παραμένουν πεσιμιστικοί, αργοί, μελαγχολικοί, με post στοιχεία, alternative αέρα και prog πινελιές… έξοχο!!!
Να δώσω μερικές προτάσεις που έχω προλάβει να τσεκάρω από τον (αλτερνατιβ) αρχηγό.
κατά βάση μιλάμε για πιο ήρεμα πράγματα.
Alex Band - We’ve All Been There
pop rock φάση με κάμποση μελωδία
Since October - Life/Scars/Apologies
ωραία, πιο “κλασσικά αλτερνατιβ” πράγματα
Manic Bloom - In Loving Memory
πάλι μελωδικότερα, ηπιότερα πράγματα.
θα επανέλθω μόλις τσεκάρω περισσότερα.
για τους One Less Reason θα σας πει σύντομα ο Ιάσονας.
το Life, Scars, Apologies αν και δεν το εχω ακούσει και πολυ μου άφησε ωραίες εντυπώσεις!!
θα το ξανα πιάσω καπια στιγμή…
ΠΟΛΥ ΔΙΣΚΑΡΟΣ ΤΟ ΣΚΑΝΚ ΑΝΑΝΣΙΕ!!!
[B]Dinosaur Pile-Up[/B] - Growing Pains (2010)
οι growing pains είναι από το leeds, και αυτό είναι το ντεμπούτο τους. φρέσκο, δυνατό rock, και οι οπαδοί των nirvana και των foo fighters θα γουστάρουν σίγουρα.
OK, άργησα 2+ χρόνια, αλλά [SIZE=“5”]WOW[/SIZE]
Me wants more.
Αρκετά υποσχόμενοι οι spylacopa με βάση τα ονόματα αλλά δυστυχώς δεν με συγκίνησαν.
ειδα οτι ειχε αναφερθει τοτε που κυκλοφορησε, αλλα εγω τωρα το ακουσα και εχω μεινει μαλακας!!!τι δισκαρα ειναι το pneuma των moving mountains ρεεεε???
ανετα μπορει να αναφερθει και στις ποστ ροκ κυκλοφοριες παντως!
παρακολουθει κανεις αυτο το γκρουπ??κατι ειδα για νεο δισκο το 2011!ξερουμε κατι πιο συγκεκριμενο???
alternative - indie δεν ξέρω την διαφορά και που να το ποστάρω. τεσπά. αυτόν τον δισκο
B-sides - Story Without End (2010)
τον είχα ποστάρει στο θρεντ με τα ελληνικά, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι το πήρανε πρέφα πολλοί, το βάζω και εδώ. Ασελγεί πάνω σε ό,τι σχετικό έχετε ακούσει φέτο, γκρεμίζει φούρνους και χαράδρες κλπ υπερβολές που λέμε για να πείσουμε τους άλλους. Πέρα από την πλάκα, ακούστε το ρε.
Rekill:
intro + angel:
Το πνεύμα και εμένα μου άρεσε παααρα πολύ, και γενικά όταν κυκλοφόρησε τους είχαν εκθειάσει, γιατί ήταν και ιδιαίτερα μικροί τότε (ηλικιακά). Από όσο ξέρω, βγάλανε άλλο ένα ep, το Foreword, το οποίο εμένα τουλάχιστον δεν μου είπε απολύτως τίποτα.
Και, ναι, κάτι λένε για καινούριο το 11.
Πρόκειται περί φοβερής δισκάρας. Τον λιώνω ανα περιόδους. Έχουν κυκλοφορήσει και το Foreword. Άκουσε το αν δεν το έχεις κάνει ήδη.
To whom it may concern (Karvou?) ο Jimmy Gnecco αποφάσισε να το παίξει γόης και σεξ-άηντολ και έβγαλε σόλο δίσκο φέτο. Γκευ καταστάσεις, πολύ radiohead/u2/jbuckley ριποφφ και κλασικά φωνάρα. Φυσικά δε φτάνει mercy ε.
http://www.youtube.com/watch?v=TO6pI4138nU (εξιτ μιουζικ?)
http://www.youtube.com/watch?v=5O5a71VZcwQ (τζεφ?)
Προτείνεται στις κοπελίτσες που τη βρίσκουν με μπαλάντες μιουζ και στους χιεβυμεταλ φανς που θέλουν να ρίξουν το λατέρνατιβ γκομενάκι τσι διπλανής πόρτας.