Όταν είχα πάρει το This Godless Endeavor το άκουγα τόσο πολύ, και ξανά και ξανά απ’την αρχή, που σε κάποια φάση το έκρυψα γιατί φοβήθηκα μην το βαρεθώ. :-s
Στο ομώνυμο κομμάτι με τρελαίνει η κορύφωση που γίνεται, το πάει αργά και βασανιστικά… :thumbup: :thumbup: :thumbup: 
ναι το ομωνυμο τα σπαει εκει που κορυφωνεται!!!
Πω ρε μλκες με κάψατε. Ξέθαψα πάλι το This Godless Endeavour.
Ρε δεν υπάρχουν ρε. ΔΕΝ!
Το κόβω το cd player να παίζει μόνο Nevermore τις προσεχείς μέρες. Άντε και Sanctuary και το προσωπικό του Warrel.
Πορώθηκα πάλι γαμώτο 
If nothing in this world can change, our children will inherit nothing
???τραγική?απο το 97 που ήρθαν πρώτη φορά και κάτι μαλακισμένα φωνάζανε για τους iced earth πριν τελειώσουν οι nevermore(απαράδεκτο…δεκτόν το οτί μπορεί να μην σου αρέσουν αλλά σεβάσου αυτούς που παίζουνε!!!), μέχρι και σήμερα τους έχω δει όλες τις φορές που έχουν έρθει…τον έχω δεί τον dane σε όλες τις φάσεις του(κομμάτια,κομμάτια,ζαμπόν,νηφάλιο κλπ) και το μόνο που μπορώ να πώ είναι οτι ο άνθρωπος πάνω στην σκηνή τα δίνει όλα!μόνο και μόνο η θεατρικότητα του είναι καταπληκτική!σε κάνει να δακρύζεις.και απο απόδοση φωνής ποτέ δεν τον άκουσα τραγικό…μέτριο ναι…αλλα τραγικό όχι.και το οτι τα δίνει όλα το μέτριο το ανεβάζει σε καλό!!!α,καιγια ν μην ξεχνιόμαστε,το άλμπουμ του είναι καταπληκτικό!καμμία σχέση με nevermore αλλα μαμει!!!
Nα πω αρχικά δεν είμαι και ο φανατικός τους οπαδός.
Τους άκουσα πρώτη φορά με το απίστευτο Godless Endeavor.
Πέρα από αυτού του εξωγήινου album θα ακούσω 2-3 κομμάτια από κάθε album.
Οπότε…
Nevermore -----------> δεν το έχω ακούσει
Politics of Ecstacy --------------> πολύ καλά κομμάτια μέσα. Αλλά δεν θα πω περισσότερα γιατί δεν του έχω δώσει την μεγάλη σημασία.
Dreaming Neon Black -------------> εδώ θα φάω κράξιμο. Πέρα από 3-4 απίστευτα κομμάτια (το ομώνυμο είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί) το βρίσκω πολύ βαρετό να το ακόυσω όλο.
Αλλά οι στίχοι είναι απίστευτοι.
Dead heart in A Dead World ------------> καλύτερο του Dreaming.
Enemies of reality -------------> μία ακρόαση έριξα και δεν μάρεσε καθόλου.
This Godless Endeavor---------------->
Από τους δίσκους που έχει φάει λιώσιμο για πολλούς μήνες…
Ίσως θέλουν τα υπόλοιπα τον χρόνο τους αλλά βρίσκω αρκετά βαρετό να ακούσω ένα ολόκληρο album τους πλην του θεικού Godless.
Βαράτε τώρα…
Προφανώς καθώς θα άκουγες το dead heart η μάνα σου θα έβαζε ηλεκτρική σκούπα και θα χτύπαγε ταυτόχρονα το τηλέφωνο. Δε γίνεται να σου αρέσει το this godless και να μη θεωρεις το dead heart θεϊκό. Απλά δε γίνεται.
Βασικά και με τα υπόλοιπα μ@@@@α κάνει που δεν τα ακούει καλύτερα. Όσο να 'ναι ούτε Lacuna Coil είναι το Godless για να χει να ακούει κάτι με τι φράπα για καλοκαιράκι να πεις ότι το άκουσε στην ξεπέτα, ούτε απέχει και έτη φωτός μουσικά από τα υπόλοιπα.
On Topic ένα από τα υπεραγαπημένα μου συγκροτήματα(σίγουρα στο top 5) με αγαπημένο μου το Dreaming Neon Black(το καλύτερο Metal Concept μαζί με το Mindcrime κατεμέ). Το Enemies μονίμως αδικημένο και παρεξηγημένο album, περιέχει την αγαπημένη μου “μπαλάντα” από το συγκρότημα, το Who Decides(πιθανόν οι καλύτεροι στίχοι που έχει γράψει ποτέ αυτός ο άνθρωπος). Αν και λατρεύω όλες τις δουλείες τους σχεδόν εξίσου, αν υπάρχει κάτι που με χαλάει προσωπικά στην κατεύθυνση τους είναι το γεγονός ότι στα 00’s ψιλουποχωρήσε αυτή η ψυχεδελική Voivodocoronerodeathila των 90’s προς μια πιο σουηδοcarcassila στα 00’s και η αλλαγή του Kernon με τον Sneap στην παραγωγή(και αυτός έκανε πολύ καλή δουλειά αλλά ακούγοντας το προσωπικό του Loomis κατάλαβα ότι ο Kernon δεν παίζεται). Όπως και να χει όλοι τους οι δίσκοι αποτελούν δίσκο της χρονιάς για μένα με την εξαίρεση του ντεμπούτου μιας και εκείνη τη χρονιά κυκλοφόρησε το Symbolic.
Eντάξει ίσως επειδή άκουσα πρώτο το Godless και να με πόρωσε τόσο να μην μάρεσαν τα άλλα τόσο πολύ.
Δεν λέω, προς θεού, ότι είναι κακοί δίσκοι.[-X
Απλά σε κανέναν δεν βρήκα όλα τα κομμάτια ισοδύναμα και δυνατά όπως στο τελευταίο τους.
Είπα δεν είμαι και ο οπαδός τους…
Ναι μωρέ, απλά στοίχημα ότι κάποια στιγμή όταν τους ξανακούσεις στο κατάλληλο μουντ κτλ θα τους λατρέψεις και αυτούς.
Έχει δίκιο ο Manos αν τα ακούσεις ξανά στο μέλλον με κατάλληλο Mood και προσοχή(παρεπιπτόντως όπωσδήποτε με στίχους) κατά 99% θα γουστάρεις τρελλά και τα υπόλοιπα, ειδικά στο Dreaming Neon Black παίζζει τρελό ρόλο ο παράγοντας timing, είναι πολύ ζόρικος δίσκος.
Δε μπορώ να διαλέξω, με τίποτα όμως. Μεταξύ Godless Endeavor, Dreaming Neon Black και Politics.
Dead heart in A Dead world! 8)
Ισοπαλία Politics με Dreaming. Μάλλον Dreaming λίγο πιο πάνω.
Dead Heart in a Dead World το καλύτερο από τα σπουδαία άλμπουμς των Nevermore.
Politics of Ecstasy και ακολουθούν μαζί το Dreaming με το dead heart
Ωχ, ωχ, ωχ, δεν λες τπτ. Οταν το ακουσα ημουν πιστευω σε τοσο καταλληλο mood&timing που πλεον σπανια τον ακουω γιατι μου μαυριζει την ψυχη πατοκορφα.
ο φιλος ChrisP τα λεεί όλα…μουσικα ειναι αλμπουμαρα . Μεχρι και το Lotus Eaters που στην αρχη δεν μου έλεγε τιποτα μετα απο 3-4 ακροάσεις καταλαβένεις οτι είναι κομματάρα…!(λιγο το artwork ειναι μούφα αλλα αυτο δεν μετράει)!
‘‘Dead heart in a dead world’’. Πιασάρικο, ναι, αλλά απίστευτα ποιοτικό heavy metal album. Και η πλάκα είναι ότι όταν το είχα πρωτοακούσει δε μου άρεσε. Βέβαια, όλοι οι δίσκοι τους είναι ένας κι ένας. Μόνο το ‘‘Enemies of reality’’ με απογοήτευσε, και ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το ‘‘χωνέψω’’. :-k
+1 ναιιιιι
Πόσο, μα πόσο ανατριχιαστικό/υπερθεϊκό είναι το ομώνυμο κομμάτι του Dreaming? Πόση τελειότητα τέλος πάντων? Και μόνο που το σκέφτομαι η καρδιά μου μαυρίζει.