Δηλαδη πρεπει να αποφανθει η επιστημη για το αν ενα ομοφυλοφυλο ζευγαρι μπορει να μεγαλωσει ενα παιδι καλλιτερα απο ενα ζευγαρι με εναν μεθυσο πατερα ή μια πουτανα μανα.
Το οτι η ιστορια εχει αποφανθει οτι το πολιτικο συστημα που υποστηριζει το ΚΚΕ εχει καταστρεψει ολες τις χωρες στις οποιες εφαρμοστηκε δεν μας λεει τιποτα.
Το οτι προς οφελος πολιτικων σκοπιμοτητων υιοθετει ρατσιστικες αντιληψεις με γελοια προσχηματα ουτε αυτο μας λεει κατι
απλα πρεπει μαλλον και για αυτα τα ζητηματα να περιμενουμε να αποφανθει η επιστημη…
Έχεις link από κάποια σχετική έρευνα με ικανοποιητικό δείγμα;
Συζητήθηκε το να δίνονται σε ομόφυλα ζευγάρια παιδιά που μεγαλώνονται από ένα ζευγάρι με έναν μέθυσο πατέρα ή μια πουτάνα μάνα; Αν όχι, τότε το “παράδειγμα” είναι άλλα αντί άλλων.
που κολλαει η θεση του ΚΚΕ για την ανησυχια τους για την υιοθεσια παιδιων απο ομοφυλοφιλους με το συμφωνο συμβιωσης?
Επιπλεον εχετε υποψη οτι υπαρχουν γκευ ζευγαρια τα οποια εχουν μακροχρονιες σχεσεις. Εχουν περασει ολοκληρη ζωη μαζι, οποτε ειναι απολυτως λογικο να ενδιαφερονται και για περουσιακα στοιχεια κλπ (Με μια απλη ερευνα στο google, διαβαζεις συνεντευξεις που οι ιδιοι λενε ποσο σημαντικο ειναι για αυτους).
Επισης ποσο ειναι το ποσοστο των παιδων που θα “καταστραφει” απο γκευ γονεις αν ξαφνικα απο αυτιο παρουν το οκ για υιοθεσια
και ποσο ειναι το ποσοστο παιδιων που καταστρεφεται καθημερινα απο ανικανους γονεις (αλκολικους, αδιαφορους, βιαιους κλπ) και κανεις δεν κανει τιποτα γι’αυτο?
Εγώ πάντως, δεν έχω καταλάβει τι μπορεί να πάθει κάποιο παιδί που υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων οι οποία κατά τα άλλα πληρούν όλα τα άλλα κριτήρια για υιοθεσία. Σε αυτό το ερώτημα, υπάρχει κάποια σαφής απάντηση; Τι μπορεί να πάθει το παιδί; Να βγει χαζό; Να βγει κλέφτης; Να βγει δολοφόνος; Να βγει ψυχασθενής; Να βγει ομοφυλόφιλο; Να βγει γαμιάς; Να βγει με διπλό Οιδιπόδειο σύμπλεγμα ή δίχως ούτε ένα; Να κακοποιηθεί σεξουαλικά; Να δέρνει τα άλλα παιδάκια στο σχολείο; Τι μπορεί να πάθει το παιδί;
Το: “αρνούμαστε στους ομοφιλόφιλους κάποια δικαιώματα γιατί δεν μας έχει αποδειχτεί πως είναι το ίδιο με εμάς”, ακούγεται λίγο: “αρνούμαστε στους μαύρους σκλάβους κάποια δικαιώματα γιατί δεν μας έχει αποδειχτεί πως είναι το ίδιο με εμάς”. Και στις 2 περιπτώσεις λείπουν τα στοιχεία που να δικαιολογούν τη διαφορετική αντιμετώπιση και είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθούν στοιχεία που να αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφισβήτηση την ίση αντιμετώπιση. Όμοια με το να πρέπει να αποδείξει κάποιος πως δεν είναι ελέφαντας.
Στο ότι η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια ανοίγει το δρόμο για τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας υιοθεσίας παιδιών απ’ αυτά. Όπως ειπώθηκε ήδη, όλος αυτός ο ντόρος τον τελευταίο καιρό γι’ αυτό το θέμα, κυρίως, γίνεται.
Προφανώς είναι λογικό, και οι ομοφυλόφιλοι στον καπιταλισμό ζουν.
Πάλι μπερδεύεσαι. Δεν είπε κανείς ότι το πρόβλημα είναι ο χαρακτήρας του γονιού. Ο προβληματισμός έγκειται στις πιθανές επιπτώσεις στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα παιδιά την πραγματικότητα σε ό,τι έχει να κάνει με την οικογένεια, τα δύο φύλα και τις μεταξύ τους σχέσεις κτλ., πάνω σε παιδιά που υιοθετούνται από ομόφυλα ζευγάρια. Το θέμα δηλαδή είναι η ίδια η ειδική φύση της σχέσης ανάμεσα στους “γονείς” και πώς αυτή αντανακλάται στο μυαλό του παιδιού.
Άλλωστε δεν καταλαβαίνω τι εννοείς μ’ αυτό που γράφεις “κανείς δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό”, αναφερόμενος σε γονείς αλκοολικούς, βίαιους κτλ. Να κάνει ποιός, τι και πότε; Πριν την απόκτηση των παιδιών από τέτοια άτομα ή μετά; Για το “πριν” ρωτάω ακριβώς επειδή μόνο εκεί μπορεί να γίνει άμεση συσχέτιση με το υπό συζήτηση θέμα και ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ρεαλιστικό, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, να παρθούν “προληπτικά” μέτρα, δηλαδή τι θα μπορούσε να γίνει; Να θεσπιστεί προ-γεννητικός έλεγχος με κριτήρια καταλληλότητας γονέων και να επιτρέπεται μόνο σε ένα μέρος της κοινωνίας να τεκνοποιεί; Προφανώς όχι. Άρα μάλλον αναφέρεσαι σε μέτρα τύπου απομάκρυνση παιδιών από επικίνδυνους γονείς, κάτι που πέρα από άσχετο με το θέμα μάλλον δεν μπορεί από μόνο του να λύσει το πρόβλημα, αφού η επικρατέστερη εναλλακτική είναι ο εγκλεισμός τέτοιων παιδιών σε ορφανοτροφεία, η οποία στη σημερινή κοινωνία είναι ελάχιστα καλύτερη προοπτική από την ανατροφή στο πλαίσιο μιας προβληματικής οικογένειας, αν όχι το ίδιο αρνητική, σε ορισμένες δε περιπτώσεις ακόμα χειρότερη.
Το μόνο ίσως που μπορεί να συμβεί στο παιδί είναι να μεγαλώσε με τα “λάθος” πρότυπα. Βλέπεις, αν δεν έχεις το πρότυπο του άντρακλα πατέρα - σύμβολο της πατριαρχείας, και τη μάνα - σύζηγο που μεγαλώνει τα παιδιά, μαγειρεύει κλπ, αποκλείεται το παιδί να βγει “φυσιολογικό”.
Μα δεν αναφέρθηκα σε έρευνα. Δεν γνωρίζω καν αν υπάρχει ή αν πρόκειται να υπάρξει τέτοια έρευνα ποτέ (και προσωπικά μου φαίνεται απίθανο να υπάρξει επιστημονική έρευνα που να εξετάζει και να ορίζει τα σωστά και τα λάθος πρότυπα που χρειάζεται για να μεγαλώσει ένα παιδί).
Η αναφορά μου έχει να κάνει με προσωπικές ιστορίες ομόφυλων ζευγαριών που έχουν βγει προς τα έξω κατά καιρούς με διάφορα κατορθώματα παιδιών που έχουν μεγαλώσει υπό την δική τους επίβλεψη (όταν λέω κατορθώματα αναφέρομαι σε επιτυχίες τύπου, πέρασε σε καλό πανεπιστήμιο, έκανε πετυχημένη καριέρα κτλ). Παιδιά που μεγάλωσαν με τα “λάθος” πρότυπα αλλά δεν φαίνεται να τους έχει επηρεάσει στην πορεία της ζωής τους. Με ένα μικρό search στο internet φαντάζομαι ότι αρκετές θα εμφανιστούν. Αν περιμένεις επιστημονικά στοιχεία πάντως δεν ξέρω αν θα βρεις.
Με ένα μικρό search στο ίντερνετ βρήκα αρκετές επιστημονικές έρευνες. Οι πιο παλιές είναι από τα 80s. Όλες όσες διάβασα καταλήγουν πως homosexuals are equally good parents ". Στην πιο πρόσφατη μάλιστα, τα παιδιά από gay γονείς έβγαλαν καλύτερα σκορ από τον μέσο όρο των υιοθετημένων παιδιών από ετεροφιλόφιλους
Συγγνωμη ρε Γρακχε, αλλα αυτο μου ακουγεται, σαν τους φασιστες που λενε, δεν εχουμε προβλημα με τους ξενους, απλα δεν τους θελουμε στη χωρα μας.
Δηλαδη οι κομμουνιστες δεν αφηνουν κληρονομια στην οικογενεια τους αμα πεθανουν?
Ναι, γιατι ολα τα παιδια που βγηκανε γκευ, δεν ειχανε στρειτ γονεις να μαθουνε για τη φυση των ανθρωπινων σχεσεων,ε?
Κοιτα αυτο ειναι μεγαλη κουβεντα οντως. Food for thought παντως ειναι γιατι οσοι θελουν να υιοθετησουν να περνανε τα χιλια μυρια, και απο την αλλη οποιος/α καυλωσει να μπορει να κανει αβερτα οσα θελει?
Οσο αφορα στο θεμα μας παντως, ειναι οτι με αυτα που εχουν δει τα ματια μου, οσο αφορα παιδια και γονεις, χιλιες φορες ενα μεγαλωμα με αγαπη απο γκευ γονεις, και ας διαστρεβλωθει η αντιληψη του για τις οικογενειακες σχεσεις, παρα μεγαλωμα απο ακαταλληλους γονεις που καταστρεφουν παιδικες ζωες…
Γαμώ το κέρατό μου, είχα γράψει ολόκληρο σεντόνι και χάθηκε. Φτου κι από την αρχή.
Πήρα γραμμή από Περισσό και ήρθα να απαντήσω :lol:.
Κι εμένα η γνώμη μου είναι ότι ο ντόρος γίνεται για τα παιδιά. Το σύμφωνο συμβίωσης δε λύνει και τόσα πολλά προβλήματα που έχουν τα ομοφιλόφυλα ζευγάρια. Τα περί κληρονομικών τα είπαμε, πάντα οι συγγενείς μπορούν να προσβάλουν μια διαθήκη που δεν τους αφήνει τίποτα. Την κοινωνική αποδοχή το σύμφωνο, δεν την επιφέρει… Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Και οι κομμουνιστές στον καπιταλισμό ζουν. Αν ήμασταν στη Ρωσία, το σπίτι φαντάζομαι θα πήγαινε πίσω στο κράτος. Αν ήμασταν σε πραγματικό κομμουνισμό, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Και δε θα μάθω ούτε εγώ ούτε κανείς, γιατί πραγματικός κομμουνισμός δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
Ο άνθρωπος έγραψε 5 γραμμές για το θέμα, δεν είπε ότι “θα βγούνε γκέη τα παιδιά των γκέη”. Πιθανότατα θα μεγαλώσουν με μια στρεβλή αίσθηση των ρόλων των δύο φύλων, όπως η φύση τους έχει καθορίσει.
Food for thought ποιο πράγμα; Το ότι όποιος/όποια καυλώσει, μπορεί να κάνει αβέρτα όσα παιδιά θέλει; Έτσι είναι, αυτό δεν αλλάζει. Ούτε “εξισορροπείται” από το να είναι εύκολες οι υιοθεσίες. Είναι μεγάλο πράγμα η υιοθεσία, δεν είναι παίξε-γέλασε ρε. Δε λέω ότι γίνεται με σωστό τρόπο, αλλά δεν μπορεί να γίνεται και “αυτοματοποιημένα”.
Ε πρόβλημά σου ρε signal που σου ακούγεται έτσι, τι περιμένεις να σου πω δηλαδή.
Ναι, γιατί και οι κομμουνιστές στον καπιταλισμό ζουν. Τα αυτονόητα θα λέμε τώρα; Ότι άλλο οι ιδεολογικές αρχές και άλλο το πώς αναγκάζεται κάποιος να ζει στο σήμερα;
Για άλλη μια φορά όμως βγάζεις το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι εγώ αναφερόμουν σε κάποια υποτιθέμενη τραγωδία αν “βγει gay το παιδί”. Πάρτο χαμπάρι, [U]ποσώς με ενδιαφέρει ο σεξουαλικός προσανατολισμός του οποιουδήποτε σε ό,τι έχει να κάνει με τη δική του ζωή.[/U] Και μη με ρωτήσεις “δηλαδή τι πρόβλημα μπορεί να δημιουργηθεί στο παιδί αν οι “γονείς” είναι gay”, γιατί η απάντησή μου θα είναι ότι απλά δεν ξέρω. Δεν μπορώ να φανταστώ. Πρόκειται για αχαρτογράφητη περιοχή, ιστορικά μιλώντας. Το μόνο πράγμα που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά, χωρίς εικασίες και μαντεψιές, είναι ότι μιλάμε για ένα “οικογενειακό” καθεστώς που έρχεται σε αντινομία, αποτελεί ασυνέχεια σε σχέση με τη νόρμα του πώς μεγαλώνουν οι άνθρωποι εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το θεωρείς τόσο παράλογο να εκφράζονται προβληματισμοί για τυχόν απρόβλεπτες εξελίξεις σ’ αυτή τη διαδικασία; Ξαναλέω, δεν προδικάζω ότι αν ένα παιδί μεγαλώσει από ομοφυλόφιλους θα είναι fucked up ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Απλά δε συμμερίζομαι αυτή την απίστευτη ευκολία με την οποία κάποιοι λέτε “ε και τι έγινε, είδαμε και τι παιδιά βγήκαν τόσα χρόνια από ετεροφυλόφιλους, γάμα το, το θέμα είναι τα “ίσα δικαιώματα” κτλ. κτλ.”
Τι πάει να πει “food for thought”, ουσιαστικά μοιάζεις εδώ σα να υιοθετείς την πρώτη περίπτωση που ανέφερα! Σε ξαναρωτάω, πέραν της αναγκαίας διαπαιδαγώγησης πάνω στο θέμα της τεκνοποίησης, της δημιουργίας οικογένειας κτλ. (που πάντως όποιος δεν παραδέχεται ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα τον τελευταίο αιώνα σ’ αυτόν τον τομέα σε σχέση με το παρελθόν, όταν είχες κάτι οικογένειες με 10 και 15 παιδιά, απλά εθελοτυφλεί), τι άλλα μέτρα μπορούν να παρθούν; Γίνεται να επιβληθούν περιορισμοί στο πόσα παιδιά μπορεί να κάνει ο καθένας;
(Βασικά, εδώ που τα λέμε, γίνεται: η τελευταία ιστορική περίπτωση που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή της Κίνας. Γουστάρεις; Και η αμέσως προηγούμενη που μπορώ να σκεφτώ, σε θέματα γεννητικού ελέγχου, είναι η ναζιστική Γερμανία με τα προγράμματα ευγονικής που είχε λανσάρει. Γουστάρεις;)
Αφού λοιπόν θες να το πάμε έτσι, περιπτωσιολογικά, κι εγώ προτιμώ ένα παιδί να μεγαλώσει με αγάπη από ετεροφυλόφιλους γονείς παρά από ακατάλληλους gay γονείς που καταστρέφουν παιδικές ζωές.
Και καλή τύχη στην προσπάθειά σου να αποδείξεις ότι αυτό που λέω είναι λιγότερο ουσιαστικό απ’ αυτό που είπες εσύ.
έντιτ
Ρε Παντελή! Αν δεν ήταν αυτή η φράση σου περί κομμουνισμού που δε θα έρθει ποτέ κτλ., θα ήταν όντως πειστικό το ότι πήραμε την ίδια γραμμή σήμερα! :razz:
Κάποτε πριν αρκετά χρόνια (καμιά 15αρια ίσως) οι γονείς μου αντέδρασαν όταν ερχόταν στο σπίτι μας συχνά ένα ζευγάρι φίλων, μια κοπέλα 19 ετών και ο φίλος της. Ήταν από τους πρώτους που είχαν σχέση εκείνο το διάστημα στην παρέα. Η μητέρα μου, μου ζήτησε να μην ξαναέρθουν στο σπίτι αφού δεν ήταν αραβωνιασμένοι και η γειτονιά συζητάει πολύ. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό!
Υπερβολή; Ήταν οι γονείς μου απλά παράξενοι;
Καθόλου! Όλα αυτά είναι αντιλήψεις πάρα πολλών ανθρώπων στην ηλικία των γονιών μου. Έτσι τα έμαθαν, έτσι συνέχισαν να πιστεύουν πως έχουν μερικά πράγματα. Με τα χρόνια και μετά από πολλές συζητήσεις που έκανα μαζί τους κατάλαβαν το παράλογο του πράγματος (όχι ποτέ δεν τσακώθηκα μαζί τους, ποτέ δεν χρειάστηκε ούτε επέβαλα απόψεις μου).
Οι γονείς μου είναι στην ίδια ηλικία με αρκετούς από τους βουλευτές της κυβέρνησης με παρόμοιες απόψεις για τα ζευγάρια, απόψεις που όταν φτάνουν στην ομοφυλοφιλία γίνονται εντελώς ακραίες και φτάνουν να την εξισώσουν με την κτηνοβασία και παιδεραστία. Και δεν λειτουργεί πάντα όπως στην δική μου περίπτωση. Σε πολλές περιπτώσεις οι απόψεις των γονέων περνάν αυτούσιες στα παιδιά και μάλιστα χωρίς πολύ κουβέντα.
Ναι οκ δεν έχουν όλοι αυτοί τόσο ακραίες απόψεις, ωστόσο ακόμα και όσοι δεν συμμερίζονται τέτοιες υπερβολές δείχνουν να τρομάζουν και να απορρίπτουν την ιδέα ενός συμφώνου συμβίωσης για ομοφυλόφιλους.
Ένα gay ζευγάρι που μένει μαζί σε μια οικοδομή σήμερα είναι “οι ανώμαλοι του 5ου ορόφου”. Μέχρι να γίνει απλά “το ζευγάρι του 5ου ορόφου” θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Ίσως να μην γίνει και ποτέ. Ωστόσο κάποια στιγμή πρέπει να γίνει μια αρχή σωστά; Μπορεί ένα σύμφωνο συμβίωσης να είναι αυτή η αρχή; Ίσως.
Όχι δεν νομίζω πως αν υπάρξει σύμφωνο ξαφνικά το “ανώμαλο ζευγάρι του 5ου” θα γίνει “το gay ζευγάρι του 5ου”. Αν όντως τελικά βοηθήσει θα φανεί σε πολλά χρόνια από σήμερα. Αλλά να απορρίπτεις ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση (σύμφωνο) επειδή φοβάσαι το δεύτερο (υιοθεσία) είναι καθαρή δειλία και δείχνει πως κάποιες προκαταλήψεις δεν θα πεθάνουν ποτέ.
Το βιολί σου εσύ. Ό,τι και να ειπωθεί, θα λες συνέχεια “προκατάληψη, ρατσισμός, αρχαίες αντιλήψεις, Δεξιά του Κυρίου”. Εντάξει, δεν πειράζει, καλή καρδιά.
Να με πείσεις προσπαθείς δηλαδή; Δεν το πιστεύω βέβαια, άσε που θα μου φαινόταν παράξενο.
Όπως και να έχει τίποτα από όσα ειπώθηκαν δεν με έπεισε για να αλλάξω γνώμη. Λες να είμαι και εγώ δέσμιος των δικών μου προκαταλήψεων; Ποτέ δεν ξέρεις! Πάντως δεν το παίζω αντιδραστικό στοιχείο, ποτέ δεν το έχω κάνει. Ούτε καν με τους γονείς μου.
Το κακό με εσένα, και είτε το πιστεύεις είτε όχι στο λέω φιλικά, είναι πως όσες φορές εγώ η κάποιος άλλος ασκεί κριτική (δίκαιη ή άδικη) στο ΚΚΕ το παίρνεις πολύ προσωπικά. Εγώ σίγουρα όχι. Κάνεις δεν χρειάζεται να έχει δίκιο σε όλα πάντα. Ούτε εγώ, ούτε εσύ και σίγουρα όχι το ΚΚΕ.
Τέσπα δεν συνεχίζω με το θέμα, τις απόψεις μου τις είπα, θέλω να πιστεύω πως τις υποστήριξα επαρκώς. Η συνέχιση της κουβέντας μάλλον δεν θα φέρει κάτι άλλο.
Μαλιστα. Δηλαδη ναι στο συμφωνο, αλλα οχι στην υιοθεσια δεν παιζει?
Οχι το οτι το επιχειρημα της προσβολης της διαθηκης πειθει, αλλα η προσβολη δεν γινεται μοναχα απο παιδια/αδερφια και γονεις?
Εφοσον και οι κομμουνιστες ζουν στον καπιταλισμο σημερα, ετσι και οι γκευ εχουν δικαιωμα να μπορουν να διευθετουν τα οποια περιουσιακα τους.
Αν ζουσαμε στον κομμουνισμο, και δεν ητανε επικυρηγμενοι, τοτε πιθανοτατα και αυτοι να μην ενδιαφερονταν και τοσο πολυ για τις οποιες περιουσιες τους.
Food for thought δεν σημαινει οτι εγω εχω την απαντηση λυση σε αυτο το θεμα.
Απλως το ανεφερα γιατι μου κανει μεγαλη εντυπωση, ενα ζευγαρι που να θελει πραγματικα να υιοθετησει ενα παιδι να περναει ενα γολγοθα ενω αν εισαι τυχερος/η και δεν εχεις καποιο προβλημα, να μπορεις να κανεις και ας εισαι ενα κατακαθι.
Όχι Ντεντ, δεν προσπαθώ να σε πείσω, πρώτον γιατί - όπως έχω πει κατ’ επανάληψη τις τελευταίες μέρες - δεν το θεωρώ και τόσο ζωής και θανάτου αυτό το θέμα, δεύτερον γιατί έτσι κι αλλιώς δεν τίθεται θέμα ο ένας να πείσει τον άλλον, απλά συγκρουόμαστε δημιουργικά, και τρίτον γιατί ακόμα κι αν με έκαιγε να σε “πείσω”, δε θα είχε νόημα να το κάνω στο ίντερνετ.
Όπως είπες εσύ ότι προσπάθησες να υπερασπιστείς τις απόψεις σου, έτσι κι εγώ. Και την κατηγορία ότι οι απόψεις μου απορρέουν από προκαταλήψεις που έχουν να κάνουν με σεμνοτυφίες, ηθικές φιλοσοφίες και άλλα τέτοια χριστιανοδημοκρατικά, απλά δεν τη δέχομαι, τη θεωρώ όχι απλώς άδικη αλλά τερατώδη, και γι’ αυτό αντέδρασα. Όσο για το αν θα έπρεπε κάποια πράγματα σε σχέση με το ΚΚΕ να τα παίρνω προσωπικά ή όχι, καλώς ή κακώς ο κομμουνιστής όταν βλέπει να επιτίθενται στο κόμμα του (και μάλιστα διαστρεβλώνοντας κατάφωρα τις θέσεις του, όπως έγινε εδώ) θεωρεί ότι η επίθεση γίνεται και στο ίδιο το άτομό του, και απαντάει αναλόγως (τουλάχιστον όταν αξίζει τον κόπο - όταν ο συνομιλητής είναι σε γενικές γραμμές καλοπροαίρετος ή τέλος πάντων συζητήσιμος και αξίζει προσοχής και αντιμετώπισης, σε αντίθεση με κάτι τρολλ ας πούμε). Αν δεν το ήξερες μέχρι τώρα, μάθε το. Θα μου πεις “πρόβλημά σου” βέβαια και δε θα έχεις άδικο, αλλά τουλάχιστον να ξέρεις κι εσύ με τι έχεις να κάνεις και να μην εκπλήσσεσαι.
Τιποτα. Απλα εξηγησα οτι το επιχειρημα σου δεν με πειθει.
Τελεια. Οποτε δεν χρειαζοταν το αρχικο σου σχολιο περι καπιταλισμου.
Δεν νομιζω να λεει κανεις “ε και τι εγινε”.
Και μη ξεχναμε μιλαμε για ενα ποσοστο πληθυσμου, ποσο? 10%? Και ποσοι απο αυτους θα θελουν ενα παιδι? Ποσοι θα μπορουν? Και ποσοι θα κριθουν καταλληλοι για να μπορεσουν να υιοθετησουν? Και εχοντας παιδια να μεγαλωνουν σε ορφανοτροφειο, δεν αξιζει να γινει μια προσπαθεια?
Το food for thought οπως ειπα και πριν το ειπα απλα για να γινει κουβεντα.
Δεν εννοουσα την ποσοτητα των παιδιων που μπορουν να κανουν οσοι θελουν παιδια σημερα.
Απλα οτι μπορουν να τα κανουν.
Οποτε δεν απανταω τα σχολια σου περι Κινας και ευγονικης.
Οσο αφορα την προοδο, κανουν λιγοτερα παιδια, αλλα απο θεμα μεγαλωματος παμε απο το κακο στο χειροτερο. Παιδια παρατημενα μπροστα απο μια τηλεοραση και ενα υπολογιστη/ταμπλετ/κινητο, να περιμενουμε να τα μεγαλωσουν ολοι οι αλλοι εκτος απο εμας.
Εχεις αποδειξεις οτι τα γκευ ζευγαρια εχουν καταστρεψει παιδικες ζωες?
Το αντιθετο ομως ισχυει.
Καλη τυχη λοιπον και σενα.
Χρειαζόταν, αλλά δυστυχώς δε βρήκε στόχο.
Γιατί εσύ πιάστηκες από μια προ ημερών συζήτηση (η οποία ξεκίνησε από δικό μου σχόλιο) που είχε να κάνει με το τι αιτήματα και διεκδικήσεις στηρίζει ή δε στηρίζει μια πολιτική δύναμη από θέση αρχής, και την πήγες στο κατά πόσον μια de facto πραγματικότητα έχει ιδεολογική βάση ή όχι. Κάτι τελείως διαφορετικό δηλαδή.
Πάντως οι πρώτες τέσσερις γραμμές αυτής της παραγράφου σου είναι ο ορισμός του “ε και τι έγινε”.
Η δε πέμπτη αλλάζει τελείως τον προσανατολισμό της επιχειρηματολογίας σου κι αλλάζει το “γιατί πρέπει να επιτραπεί” σε “γιατί να μην επιτραπεί;”.
Εν τέλει δεν έχω καταλάβει πού ρίχνουν το βάρος οι υπέρμαχοι της δυνατότητας υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια: στο δικαίωμα του ομοφυλόφιλου, ή στο δικαίωμα του παιδιού;
Έχω την αίσθηση ότι η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών που μεγάλωσαν σε προηγούμενους αιώνες θα έδιναν τα πάντα για να έχουν τη δυνατότητα να μεγαλώσουν παρατημένα μπροστά από μια τηλεόραση και ένανν υπολογιστή/τάμπλετ/κινητό (όχι ότι αυτός ο τρόπος είναι επιθυμητός βέβαια), οπότε δε νομίζω ότι ισχύει το “απ’ το κακό στο χειρότερο”, αλλά τέλος πάντων.
Είσαι καλός στην κολοκυθιά, δε λέω.
Μόνο που εδώ έβαλες αυτογκόλ σε σχέση με το πόιντ στο οποίο προσπαθείς να φτάσεις.
Γιατί ενώ η βάση του επιχειρήματός σου είναι ότι δεν πρέπει τα παιδιά να πληρώνουν για την ακαταλληλότητα των γονιών, η κατάληξή σου ουσιαστικά είναι “σειρά τώρα των γκέη να χαντακώσουν κι αυτοί μερικά παιδιά”.
Εκτός κι αν έχουμε φτάσει πια σε άλλη διάσταση αυτής της συζήτησης και ήρθε η ώρα να απαντηθεί αν, τελικά, ο ομοφυλόφιλος είναι a priori καταλληλότερος για γονιός από τον ετεροφυλόφιλο.
