πώς να διαλέξεις ανάμεσα σε Trapped, Missing Link και Black in Mind?
νοσταλγώ τις εποχές που γεμίζαμε το ρόδον γιά να τους δούμε να σαρώνουν γιά 2 ώρες… δεν γίνονται πιά τέτοια λάηβ…
Ωπ, δεν έχω ψηφίσει εδώ πέρα =/
Αγαπημένος το XIII. Φοβερή δισκάρα. Όπως επίσης και τα Missing Link, Black In Mind, End Of All Days, Soundchaser.
Παλιά τους έλιωνα καθημερινά. Επίσης βγαίνει του χρόνου η καινούρια τους δουλειά
Aν πω το Execution Guaranteed θα είμαι δραματικά οφτόπικ:|
και γω μαζι σου! 2 οφ τοπικ χαχα:wink:
Black In Mind!Απλά ξεχωρίζει μέσα στα υπόλοιπα πολύ καλά albums.
Τρομερός από την αρχή έως το τέλος και με την κομματάρα A Spider’s Web να το απογειώνει!
Now playing: Rage - A Spider’s Web
via FoxyTunes
Οι Rage αγαπήθηκαν πολύ στην Ελλάδα αλλά ξεχάστηκαν εύκολα από τους οπαδούς τους με την φυγή των αδερφών Ευθυμιάδη το 1999. Βέβαια έπαιξε και σημαντικό ρόλο η νέα μουσική προσέγγιση πού είχαν μετά το Lingua Mortis του 1996. Για μένα ποτέ δεν έβγαλαν μέτριο δίσκο, πάντα έβρισκα ενδιαφέρον στο υλικό τους σε όλες τις εποχές. Η αρχή των Rage ήταν αρκετά διαφορετική από το σημερινό τους πρόσωπο. Ο ηγέτης της μπάντας, Peavy (φωνή/μπάσο), μαζί με συναδέλφους από την προηγούμενη μπάντα του, τους Avenger (πολύ καλό το ??Prayers Of Steel) παίζουν ένα αμάλγαμα από power και Thrash metal και επιταχύνουν επικίνδυνα. Στους δυο πρώτους δίσκους ακόμα δεν έχουν ωριμάσει συνθετικά ιδιαίτερα, μέχρι που το 1987 διώχνει όλα τα παλιά μέλη και αντικαθιστούνται από τους Schmidt (κιθάρες) και τον Χρήστο (ντραμς). Αυτή η ομάδα θα μείνει ίδια και θα βγάλει όλα τα διαμάντια που έχει να να προσφέρει το συγκρότημα.
Το ??Perfect Man?? είναι ο πρώτος δίσκος της παραπάνω τριμελής παντοδύναμης ομάδας. Και οι τέσσερις δίσκοι που βγάλαμε μαζί είναι επισφραγίσεις στο είδος που πλέον γέρνει πιο πολύ στο Heavy/Power metal. O Schmidt βοηθά τον Peavy στην σύνθεση στα 6 από τα 12 τραγούδια του δίσκου και η έμπνευση ρέει σωρηδόν. Οι στίχοι είναι υπόθεση καθαρά του Peavy με κοινωνικούς στίχους όπως οι περισσότερες (thrash) μπάντες της Γερμανίας στα τέλη των 80ς. Έδρα των Rage ήταν μια μικρή πόλη της Ανατολικής Γερμανίας και ο μικρός Wagner δεν έμεινε ανέγγιχτος από το μέρος που μεγάλωσε. Στίχοι για την τεχνολογία, τις επιστήμες, την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου ,τους πολέμους, θρησκεία, τα πάντα. Και τους έντυνε με τις πιο χειροπιαστές μελωδίες που θα μπορούσε να σκεφτεί ώστε να προτρέψει τους άλλους να τους χιλιοτραγουδήσουν.
Είναι φανταστικό το ότι ενώ κάθε τραγούδι του δίσκου είναι σχετικά μικρό σε διάρκεια, μπορεί και προλαβαίνει να τεκνοποιήσει δεκάδες αρμονίες και συγχορδίες. Κερδίζει τις εντυπώσεις με τους άμεσους στόχους του. Καταρχήν η φωνή του αρχηγού είναι μοναδική. Όποιο τραγούδι και να ακούσεις από ολόκληρη την δισκογραφία τους θα καταλάβεις ότι είναι των Rage και μόνο από την φωνή του. Επίσης σαν προικισμένος ηγέτης, μπορεί και δίνει ένα προβάδισμα στον ήχο του μπάσου του ακούγεται συχνά και στηρίζει την μοναδική κιθάρα της μπάντας. Ντάξει, η προσθήκη του Schmidt στους Rage έφερε τεράστια αλλαγή στον ήχο και στην ποιότητα αυτού. Μπορεί να γίνανε πιο μελωδικοί σε σχέση με το παρελθόν τους (βέβαια έμεινε και μόνος του, μέχρι τότε είχαν δυο κιθάρες) αλλά τα δάκτυλα του Manni γνώριζαν να τεντώσουν τις σωστές χορδές και με την σωστή σειρά. Αποσκοπούσε μόνο να απλώσει μελωδίες όσο πιο δυνατόν πλατύτερα γεωγραφικά. Ο Κοζανίτης μετανάστης που παρέλαβε το drum kit το έκανε να ιδρώσει πιο πολύ από ότι ο ίδιος όταν το βασανίζει. Γρήγοροι ρυθμοί που συμμετέχουν στην ηχητική ευημερία των συνθέσεων. Δικαιοσύνη σε όσους αφεθούν σε σπασμωδικό headbanging σε κάποιο τραγούδι τους. Σε βάζει στο θάλαμο εκτέλεσης και χτυπάει παλαμάκια έχοντας δεμένες τις μπαγκέτες στα χέρια του (έχω καεί εντελώς ο).
Η Γερμανική Heavy/Power σχολή ξεχώρισε τις προηγούμενες δεκαετίες χάρη τέτοιων δημιουργημάτων. Χαρακτηριστική μαγική φωνή, παθιασμένοι ρυθμοί, ριφς που υπερίπτανται, σολιές που αντιλαμβάνονται την αξία του κιθαριστικού μονόλογου, στίχοι που σε κάνουν να σκεφτεσαι. Για του λόγου το αληθές, κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και άκου το ??A Pigrim?s Path?? και νιώσε την δύναμη της μουσικής τους. Ακόμα και μασκότ στα εξώφυλλα τους είχαν όταν υπήρχε ακόμα αυτή η παράδοση, κάτι ή κάποιο ον που να ταυτίζονται οι οπαδοί αλλά και η ίδια η μπάντα αυτών. Και λέγεται Soundchaser, ο ηχοαναζητητής. Πόσο πιο καθαρό το νόημα ότι οι Rage έψαχναν και ψάχνουν τον ήχο τους. Πάντοτε με αλλαγές και διαφορετικές πορείες ,πάντοτε μέσα στην σφαίρα της ποιότητας.καινούριο ΓΑΜΑΤΟ κομμάτι από τον Peavy και τη νέα του παρέα!
1 Like
στίς συναυλίες πήγε κανείς? απόλαυση
Στο παρελθόν ασχοληθήκαμε με το ??Perfect Man?? τον πρώτο δίσκο της υπέροχης τριάδας των Wagner,Schmidt και Ευθυμιάδη που κυκλοφόρησε το 1988. Το ??The Missing Link?? έμελλε να είναι ο τελευταίος τους, όχι μόνο γιατί έφυγε κάποιο μέλος από τα τρία, αλλά επειδή προστέθηκε και ένα τέταρτο, ένας δεύτερος κιθαρίστας, ο αδερφός του Χρήστου, ο Σπύρος. Το Missing Link του 1993 ήταν ο δίσκος που μου τους έμαθε μιας και όταν είχαν έρθει πριν λίγα χρόνια να μας επισκεπτούν μαζί με τους Running Wild, δεν γνώριζα καμιά μπάντα από τις δύο. Ο τελευταίος δίσκος με την Γερμανική Noise πριν προσχωρήσουν στην Gun και μείνουν και εκεί πολλά χρόνια. Το σαράκι των κλασσικών οργάνων αρχίζει σε αυτό τον δίσκο για να αυξηθεί σταδιακά αργότερα και να μετατραπεί σε αυτό που έδειξε η ιστορία.
Οι Σειρήνες προειδοποιούν. Έρχεται καταιγίδα. Ηχητική. Αναταράξεις από τα ρυθμικά τύμπανα του Χρήστου που οδηγούν τις μελωδίες. Φυσικός ήχος, απλός, κρατάει τα γκέμια για να μην πέσει ο αναβάτης από τα αλαφιασμένα ζωώδη ένστικτα που κυριαρχούν. Σαφώς πιο μελωδικοί βέβαια από το παρελθόν τους, ότι speed/thrash ψήγματα υπήρχαν, έχουν εξαφανιστεί και πλέον οι αρμονίες έχουν αναλάβει ηγετική θέση. Μόνο η γρέζα φωνή του Wagner θυμίζει στιγμές προ δεκαετίας. Μια μουντάδα στην παραγωγή στερεί οποιαδήποτε, αυθαίρετη καλοδιαθεσία θα μπορούσε να στοιχίσει στην οξύτητα του ήχου. Συνθέσεις του Wagner με σημαντική βοήθεια σε πολλά τραγούδια από τον Schmidt και σε κάποια τραγούδια και του Ευθυμιάδη, δημιουργημένες δίνοντας μεγάλη βάση στις μελωδίες, σε κερδίζουν από το πρώτο άκουσμα. Βασικά riffs που επαναλαμβάνονται, επωδοί που χιλιοτραγουδούνται και μια δόση μαγείας και όλα ακούγονται θεμιτά και θελκτικά. Το σολαρίσματα δεν λείπουν σχεδόν από κανένα τραγούδι, δρομολογώντας την πόρωση κατευθείαν στα αυτιά μας.
Αδίκημα μεγάλο να ξεχωρίζεις τραγούδια σε αυτόν το δίσκο. Ή το ποιος από τους τρεις τους παίζει με μεγαλύτερη όρεξη. Υπάρχουν τραγούδια που βάζουν όλοι μαζί όλο τους το ??είναι?? και το αποτέλεσμα είναι εκθαμβωτικό. Ακόμα και όταν δεν ακούγεται κάτι το εκπληκτικό, κάτι το δύσκολο, κάτι το πρωτοπόρο. Το ??From The Underworld?? είναι τόσο απλοποιημένο, τόσο βασικοαναθρεμμένο, τόσο περίεργα αγνό που σε τρομάζει που σου κολλάει τόσο πολύ στο μυαλό και σε ακολουθεί στην σκέψη. Αρχειακές μελωδίες να τις ακούν οι νεότεροι και να λατρεύουν την ευθύτητα, την εξωτερίκευση συναισθημάτων με νότες χωρίς να συναρμολογούνται από μηχανήματα. Ο μαχητικός τρόπος που σου εκσφενδονίζονται οι υμνικές εκρήξεις τους στο ??Wake Me When I m Dead?? είναι αρκετός για να σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή. Η μανιέρα των Rage είναι τόσο επιτυχημένη που ακόμα και όταν ακούς τραγούδια με μικρές διαφορές σε σχέση με προηγούμενες τους συνθέσεις, πάλι τις λατρεύεις. Παράδειγμα τρανταχτό, το ??Lost In The Ice?? το οποίο θυμίζει πολλά τραγούδια του παρελθόντος, όλα τόσο αγαπημένα. Επιπλέον στο συγκεκριμένο τραγούδι ακούμε βιολί και κοντραμπάσο, μια εισαγωγή στο μελλοντικό κόσμο των Rage. Αν και ο δίσκος διαρκεί μια ώρα, όχι μόνο η ποιότητα του δεν ολισθαίνει προς το τέλος αλλά έχει και τρία από τα καλύτερα τραγούδια στο κλείσιμο του άλμπουμ.Απίστευτη δισκάρα! Και το Trapped! και το Black In Mind…ελπίζω το καινούριο να έχει κάτι από την αίγλη αυτών των δίσκων.
video για το ομώνυμο από το νέο δίσκο! γυρίσαμε στο 1995-6!
1 Like
Α εδώ είναι το θρεντ, μετά από 7 σελίδες στο σερτς βαρέθηκα και δεν έψαξα άλλο, τεσπα ας το ποστάρω κι εδώ για τον έναν που ίσως ενδιαφερθεί
Το άκουσε κανένας ρε παιδιά;; Πολύ δυνατό είναι! Έχω ξεχωρίσει πέρα από τα 3 γνωστά τα Ocean Full Of Tears, The Dark Side Of The Sun , The Final Curtain και το γαμάτο bonus Into The Fire. Επιστροφή σε End Of All Days και πίσω μέρες. Τα καινούρια μέλη φαίνεται να γουστάρουν πολύ και ο Peavy γουστάρει ακόμα περισσότερο.
Όσο καλοί και αν ήταν με τον Smolski είχαν χάσει μέρος της ταυτότητας τους και αυτό φαινόταν ειδικά στα live. Ο καινούριος κιθαρίστας ξέρει που έχει έρθει και το ότι ήταν φαν της μπάντας των παλιών δίσκων μόνο θετικό είναι. Γενικά είμαι χαρούμενος που μια μπάντα που αγάπησα στην εφηβεία μου έβγαλε έναν πραγματικά καλό heavy metal δίσκο χωρίς πολλά πολλά.
ο δίσκος είναι πολύ καλός και δεν το περίμενα κάτι που μεγάλωσε ακόμα την ικανοποίηση μου ακούγοντας τον…το στυλ είναι αυτό που αγάπησα στους Rage. χύμα heavy/power καταστάσεις χωρίς παρλαπίπες στην κιθάρα
για Smolski έχει αξία να διαβάσει κανείς τι μας είπε ο Peavy
Πραγματικά καμία αξία σε οτιδήποτε έχει να πει ο Peavy.
Και γιατί αυτό; Μια χαρά τα λέει, προφανώς έχει κάνει κι αυτός τις κωλοτούμπες του αλλά και ποιος δεν τις έχει κάνει;
Peavy, Manni και Χρήστος Ευθυμιάδης ! Αυτά είναι!
1 Like
oi Rage gamane genika. oles oi doulies tous exoun poli kales stigmes. gia mena to End of all days einai to kalutero tous (xoris na yponoite tipota kako gia ta alla). nomizo pos me smolski ligo to xasane, but now they’re back on track. krima opos eipe kai enas filos pio pano oti palia gemizane to rodon kai tora paizoun sto kuttaro se 250-300 (kai an) atoma (pou pigan oi ypolipoi ap autous pou pigenane sta live tous sta 90’s?). vasika auto einai krima gia ola ta sugrotimata pou gemizane 1500 atoma ka8e fora pou erxodan. 3ero kosmo pou den tous goustarei (pos ginete auto) alla it’s ok. o ixos pou tous armozei einai autos ton mid 90’s (End of all days, Black in Mind, ligo pio prin-meta) mias kai gia ton teli 80’s early 90’s ixo exoume tous Refuge (to solitary men poli oraio by the way). elpizo na sunexisoun na vgazoun kala albums.
1 Like
και δεύτερο δείγμα από τον δίσκο των Refuge
1 Like
Το αγάπησα από την πρώτη… αυτιά! Έχει κυκλοφορήσει και όλος ο δίσκος.
1 Like