[CENTER]
[/CENTER]
Εδώ θα προσπαθήσω να κάνω μία μικρή και σύντομη περιγραφή των τριών ημερών του Party.San Metal Open Air festival, που έγινε έξω από το Schlotheim στη Γερμανία.
[SPOILER]Την πρώτη ημέρα συναντήσαμε σχετικά αντίξοες συνθήκες, λόγω του υπερβολικού αέρα που φυσούσε. Ως αποτέλεσμα, έγιναν κάποιες ζημιές στην σκηνή όπου θα εμφανίζονταν τα συγκροτήματα, κι έτσι αναγκαστήκαμε να παρακολουθήσουμε τα συγκροτήματα της πρώτης ημέρας σε μία μικρή τέντα. Για τον λόγο αυτό και καθώς κανένας δεν μας πληροφόρησε για τις αλλαγές, δεν προλάβαμε να παρακολουθήσουμε τους [B]Byfrost[/B]. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι [B]Dew Scented[/B], τους οποίους είδα για πρώτη φορά, και έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Στο γνωστό τους thrash/death ύφος, με πολύ groove στα τραγούδια τους, ξεσήκωσαν το κοινό και αποτέλεσαν το ιδανικό ζέσταμα για τη συνέχεια της βραδιάς. Ακολούθησαν οι [B]Aborted[/B], με τους οποίους για να είμαι ειλικρινής δεν είχα καμία επαφή, αλλά εν τέλει μου έκαναν καλή εντύπωση. Παίζοντας με απίστευτη ενέργεια, κατάφαρεν να κλέψουν την παράσταση. Ακολούθησαν οι [B]Negura Bunget[/B], οι οποιοι μας προσέφεραν ένα ατμοσφαιρικό σώου, χρησιμοποιώντας και αρκετά μουσικά όργανα της πατρίδας τους. Η ώρα πέρασε γρήγορα, και σειρά είχαν οι [B]Darkened Nocturn Slaughtercult[/B], τους οποίους περίμενε με ανυπομονησία ένα μεγάλο μέρος του πλήθους. Χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα εντυπωσιασμού, όπως λιβάνι, φωτιές και δισκοπότηρα, μου άρεσαν αρκετά, καθώς κατάφεραν να μας βάλουν στο κλίμα της μουσικής τους. Το αρνητικό της υπόθεσης ήταν ο μέτριος ήχος, με αποτέλεσμα σε ορισμένα κομμάτια στα γρήγορα σημεία να ακούγεται μόνο ο ρυθμός των drums και πολύ χαμηλότερα η κιθάρα. Μετά τους Γερμανούς ήρθε η έκπληξη της βραδιάς για μένα, οι [B]Decapitated[/B], οι οποίοι ήταν απλά ισοπεδωτικοί για τα 45 λεπτά που έπαιξαν. Δεν περίμενα να βγουν στη σκηνή με τέτοια επιθετικότητα, και έμεινα άφωνος με τον τραγουδιστή τους και τις φωνητικές του ικανότητες. Σίγουρα θα προσπαθήσω να τους παρακολουθήσω και τον Σεπτέμβριο που θα έρθουνε στη χώρα μας, και τους συσττήνω ανεπιφύλακτα στον οποιονδήποτε. Η βραδιά έκλεισε με το περισσότερο αναμενόμενο συγκρότημα για εμένα, τους [B]Triptykon[/B]. Ο κύριος Fischer και οι συνοδοί του επί σκηνής μας μετέδωσαν μια σκοτεινιά και μια παγωμένη ατμόσφαιρα που δεν έχω ξανανιώσει σε οποιαδήποτε συναυλία. Παρουσιάζοντάς μας ένα ισορροπημένο setlist μεταξύ του Eparistera Daimones, του Monotheist και κάποιων παλιότερων κομματιών των Celtic Frost, μας απέδειξε περίτρανα γιατί θεωρείται ένας από τους ανθρώπους που άσκησαν τη μεγαλύτερη επιρροή στο metal στερέωμα. Κάπως έτσι έληξε η πρώτη ημέρα, η οποία μας άφησε εμφανώς ικανοποιημένους, με μικρές ενστάστεις ίσως σε θέματα οργάνωσης του φεστιβάλ.[/SPOILER]
[SPOILER]Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με τους [B]Puteraeon[/B], τους οποίους δεν παρακολουθήσαμε λόγω ώρας, αλλά δεν ήμουν διατεθειμένος να χάσω τους [B]Truppensturm[/B] σε καμία περίπτωση. Το τρίο από τη Γερμανία (ο ιθύνων νους του συγκροτήματος και τα δύο session members σε μπάσο και ντραμς αντίστοιχα) μου έδωσε ακριβώς αυτό που περίμενα. Βίαιο, ωμό black/death metal, που ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμά του, και δικαιολόγησε πλήρως τον χαρακτηρισμό War Machine που τους δόθηκε από τους διοργανωτές. Ακολούθησαν οι [B]Urgehal[/B], οι οποίοι ήταν απολαυστικοί για όποιον τους παρακολούθησε, με τα black ‘n’ roll γυρίσματά τους, τα οποία προσφέρονταν για ατελείωτο headbaning. Αξιοσημείωτη ήταν η διασκευή τους στην “καλύτερη death metal μπάντα όλων των εποχών” κατά τα λεγόμενά τους, η οποία δεν ήταν άλλη από τους Autopsy και το κομμάτι ήταν το “Twisted Mass of Burnt Decay”. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι [B]Skeletonwitch[/B], όπου ήταν μια ώρα ξεκούρασης για εμάς, αλλά απ’ όσα παρακολουθήσαμε ήταν αρκετά ενδιαφέροντες. Οι αδικημένοι της ημέρας ήταν οι [B]Desultory[/B], οι οποίοι παρότι ήταν εκπληκτικοί επί σκηνής, είχαν την ατυχία να παίξουν την ώρα που ήρθε μια μεγάλη μπόρα, κι έτσι ο περισσότερος κόσμος έτρεχε να κρυφτεί κάτω από τις τέντες και δεν παρακολουθούσε ιδιαίτερα. Παρ’ όλα αυτά, με άφησαν με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Oι [B]Absu[/B] οι οποίοι τους διαδέχτηκαν ήταν επίσης πολύ καλοί, εντυπωσιάζοντας μας με τις πολύ υψηλές ταχύτητές τους, και με τις πολύ ωραίες δομές των κομματιών τους, με ειδική μνεία να γίνεται στον drummer, ο οποίος φάνηκε ότι είναι ο ηγέτης του συγκροτήματος. Σειρά είχαν οι [B]Primordial[/B], τους οποίους καταφέραμε να δούμε επιτέλους χωρίς ευτράπελα. Πολύ δεμένοι, με έναν συγκινητικό όπως πάντα Alan, πραγματικά μας συντάραξαν με την απόδοσή τους, παρότι δυστυχώς παίξανε μόνο για 35 λεπτά. Ακολούθησαν οι [B]Melechesh[/B], οι οποίοι μας ξεσήκωσαν με τις ανατολίτικες μελωδίες τους και απέδειξαν πως είναι μια ανερχόμενη δύναμη στον χώρο του extreme metal. Αμέσως μετά εμφανίστηκαν οι [B]Belphegor[/B], οι οποίοι βρίσκονταν ανάμεσα στα πιο αναμενόμενα συγκροτήματα για τον κόσμο που ήρθε να παρακολουθήσει το φεστιβάλ. Ενώ μουσικά ήταν από πολύ καλοί έως άψογοι, δυστυχώς φάνηκε ότι μάλλον η αυξημένη αναγνωρισιμότητα από μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου, μόνο κακό τους έχει κάνει. Με χαρακτηριστικό “evil” ύφος και στάση, η σκηνική τους παρουσία μου έκανε πολύ κακή εντύπωση, με αποκορύφωμα την “γυναίκα” που εμφανίστηκε στο τελευταίο κομμάτι γυμνή χορεύοντας και ουσιαστικά αποτυπώνοντας τους Belphegor στο μυαλό μου ως μεγάλους καραγκιόζηδες. Σειρά είχε το μεγαλύτερο απωθημένο μου προσωπικά, οι [B]1349[/B], από τους οποίους είχα μεγάλες προσδοκίες. Χωρίς υπερβολή, την περισσότερη ώρα που έπαιζαν δεν είχα επαφή με το περιβάλλον, ένιωθα πως βρισκόμουν κάπου αλλού. Πριν τους θεωρούσα μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, αλλά πλέον μετά από αυτή την εμφάνισή τους συγκαταλέγω στα καλύτερα black metal συγκροτήματα αυτή τη στιγμή. Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω και στον Ravn, ο οποίος για μένα ανήκει στους πιο επιβλητικούς frontmen του είδους. Ακολούθησαν οι [B]Ensiferum[/B], οι οποίοι ήταν πολύ καλοί, αλλά παίξανε πολύ λίγη ώρα, προκειμένου να τηρηθεί το χρονικό όριο του φεστιβάλ. Τη βραδιά έκλεισαν οι [B]Morbid Angel[/B], τους οποίους για να είμαι ειλικρινής δεν παρακολούθησα, λόγω της πολύ δυνατής βροχής. Αλλά απ’ όσα έμαθα, ήταν αρκετά καλοί και το setlist τους βασίστηκε σε παλιότερα κομμάτια. Έτσι φτάσαμε στο τέλος της δεύτερης ημέρας, νομίζοντας πως θα αποτελέσει την καλύτερη μέρα του φεστιβαλ. Πόσο λάθος κάναμε…[/SPOILER]
[SPOILER]Την τρίτη μέρα ξεκινήσαμε από τους [B]Witchburner[/B], χάνοντας μ’ αυτό τον τρόπο τους [B]Dawn of Disease[/B] και τους [B]Cliteater[/B]. Οι Γερμανοί ήταν πολύ κεφάτοι και σκόρπισαν τον ενθουσιασμό με το πωρωτικό black/thrash τους στον λιγοστό κόσμο που υπήρχε εκείνη τη στιγμή. Οι [B]Panzerchrist[/B] που ακολούθησαν σίγουρα έκαναν μια ενδιαφέρουσα εμφάνιση, μεταδίδοντας με μεγάλη επιτυχία ένα πολεμικό κλίμα. Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε και η διασκευή τους στο ομώνυμο κομμάτι των Metal Church. Οι [B]Heidevolk[/B] οι οποίοι ακολούθησαν, μου άρεσαν αρκετά, παρότι στην αρχή φοβόμουνα πως ίσως είναι εκτός κλίματος συγκριτικά με τα άλλα ονόματα του φεστιβάλ. Ευτυχώς διαψεύστηκα όμως, και τους ευχαριστήθηκα. Έπειτα, είχαμε μια μικρή αλλαγή στο πρόγραμμα, και στη θέση των Exhumed εμφανίστηκαν οι [B]Taake[/B]. Περίμενα εδώ και πολύ καιρό να τους δω, και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Ο Hoest μας απέδειξε ότι είναι μια ηγετική φυσιογνωμία, και η απόδοσή του ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Μόνο αρνητικό είναι η λίγη ώρα που υποχρεώθηκαν να παίξουν, παρά τις έντονες ενστάσεις του ιθύνοντα νου των Taake. Ακολούθησαν οι [B]Exhumed[/B], οι οποίοι δεν νομίζω να άφησαν κανέναν παραπονεμένο. Ξεσήκωσαν τους πάντες με τα πολύ γρήγορα κομμάτι τους, και δεν καταλάβαμε καν πότε πέρασαν τα 40 λεπτά της εμφάνισής τους. Στους [B]Nachtmystium[/B] είχαμε σκοπό να ξεκουραστούμε, κι όμως, απ’ όσα κομμάτια άκουσα έμεινα μαγεμένος, και σίγουρα αξίζουν περαιτέρω προσοχής. Συνέχεια της ημέρας με τον οδοστρωτήρα που ακούει στο όνομα [B]Hail of Bullets[/B]. Με ένα από τα αγαπημένα μου λαρύγγια στο death metal επί σκηνής, τα συναισθήματα ήταν μοναδικά. Αγνό πολεμικό death metal, με κάποιες εκπλήξεις όπως το Berlin και το Tokyo Napalm Holocaust, τα οποία ρίξανε κάπως το τέμπο, αλλά δεν χάσανε κάτι σε συναίσθημα. Η εμφάνισή τους έκλεισε με το Ordered Eastwards, στο οποίο έγινε χαμός. Στη συνέχεια ήρθε η ώρα για ένα άλλο πολυαναμενόμενο όνομα, τους [B]Watain[/B]. Σε ένα απίστευτα μυστικιστικό κλίμα, ακούσαμε τον Danielsson να μας ανακοινώνει ότι το setlist θα βασιζότανε στους θεμέλιους λίθους της μουσικής πορείας του συγκροτήματος. Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς; Με ένα πρόγραμμα που βασίστηκε αποκλειστικά στα δύο πρώτα τους άλμπουμ, μας δημιούργησαν μοναδικά συναισθήματα και μία ατμόσφαιρα λατρείας και θρησκευτικής ευλάβειας. Ξέρω ότι πλέον ακούγονται πολλά για την μουσική τους πορεία και τη νοοτροπία τους, αλλά προσωπικά παρακολούθησα ένα από τα καλύτερα σώου που έχω δει ποτέ στον χώρο του black metal. Η ώρα για τους [B]Morgoth[/B] έφτασε, και η εμφάνισήτους αποτέλεσε μία από τις καλύτερες του φεστιβάλ. Εκπέμπανε αυτό το χαρακτηριστικό συναίσθημα της μπάντας που ξαναενώθηκε μετά από χρόνια και έχει πάρα πολλή όρεξη και δυναμική γι’ αυτό που κάνει. Ακούσαμε ύμνους όπως τα Sold Baptism, Body Count και τόσα άλλα, και θεωρώ τους εαυτούς μας πολύ τυχερούς που τους παρακολουθήσαμε. Ακολούθησαν οι [B]Enslaved[/B], οι οποίοι ήταν με διαφορά η αποκάλυψη του φεστιβάλ για εμένα. Για λόγους που αγνοώ, δεν είχα ακούσει σχεδόν τίποτα από τους Νορβηγούς, αλλά μόλις ξεκίνησαν, ένιωσα πραγματικά μαγεμένος. Με ένα setlist που κάλυψε όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους, δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν, χωρίς καν να έχω επαφή με το συγκρότημα. Εκπληκτική εμφάνιση. Και έφτασε η στιγμή για το τελευταίο όνομα του φεστιβάλ, τους [B]At the Gates[/B], για τους οποίους πιστεύω πως ήρθε ο περισσότερος κόσμος. Με απόδοση που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της, ήταν η μοναδική φορά που έγινε χαμός σε μεγάλο μέρος της αρένας του φεστιβάλ. Μιάμιση ώρα πώρωσης και απωθημένων που έφευγαν σιγά σιγά, για όλους εμάς που δεν τους είχαμε παρακολουθήσει ποτέ. Παρότι συνήθως διαφωνώ με την νοοτροπία των reunions για live εμφανίσεις, εδώ η γνώμη μου άλλαξε άρδην μετά την εμφάνισή τους. Κάπως έτσι, καταπονημένοι από τις 3 ημέρες του φεστιβάλ, αλλά και απίστευτα ικανοποιημένοι από αυτά που παρακολουθήσαμε και από την ποιότητα της απόδοσης των συγκροτημάτων, σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά να επιστρέψουμε και του χρόνου στο παλιό αεροδρόμιο του Schlotheim, για το Party.San του 2012. [/SPOILER]
βέβαια ακόμη και σε αυτά τα κομμάτια μπορώ να πω οτι ακόμη και έτσι κολλούσε με το χάος στη μουσική…