Ωραίος γουόρστ ένεμυ, θα τους δω τους NOFX τον άλλο μήνα (σε φεστ όμως όπου παρεμπιπτόντως θα 'ναι και οι Pennywise με τους Wilhelm Scream και διάφορες άλλες μπάντες). Προβλέπεται πανηγύρι!
φακγιου ρε
[B]Earth + Sabbath Assembly[/B]
λοιπον αυτο το λαιβ το περιμενα πως και πως και αφου κλασικα εισητηριακι με 10 ευρω δεν γινοταν να χαθει…
οι σαμπαθ ασσεμπλαη δεν με ειχαν αρεσει σε σι ντι αρα ημουν καπως διστακτικος στο τι θα περιμενω…
τιμιο λαιβ αλλα μουσικη δεν μ αρεσαν και πολυ μουσικα παιζουν μια οκαλτ ψυχεδελεια με πολυ αγαπη στα 60ς αλλα με φωνητικα της τζεξ θωτ πολυ επικ που δεν μ αρεσουν πολυ και τις λεξεις σαταν και τζιζας να επαναλαμβανονται ανα 2 δευτερα.
ας φτασουμε στο λαιβ των ερθ
επειδη ημασταν γυρω στα 200 ατομα ηταν πολυ οικογενειακο το λαιβ εγω ας πουμε καθομουν στα σκαλακια μπροστα στο στειτζ σε αποσταση μισο μετρου απο ντυλαν (οχι καγκελα και μαλακιες) και ηταν λες και ημασταν σε οικογενειακο λαιβ (πολλοι καθιστοι) σε καποιο δασος! ο ντυλαν που ναι σαν λυκανθρωπος μας ταξιδεψε με τις ντροουν μελωδιες του αλλα ιδιαιτερα συγχαρητηρια πανε στη τσελιστρια λορι γκολντστον η οποια ειχε χαθει μες στις μελωδιες της και επαιζε ξυπολυτη και οι μελωδιες της σε αγκιζαν στη καρδια!
επαιξαν μια μισι ωρα με μελωδιες ντουμ ποστροκ αλλα και καινουργιο κομματακι που εσκισε
και επαιξαν και ουρομπορος ις μπροκεν :roll: (ο οποιος ντυλαν μας ειπε οτι ειναι και η τελευταια περιοδεια που θα το παιζουν λαιβ)…
[B]deckard/crimson[/B]
πηγατε [B]sleepin pillow[/B] ? εντυπωσεις ?
με προλαβες…τώρα σου έστελνα μήνυμα που έλεγε “κουφάλα awake…πάλι δίκιο είχες.!”
τον Deckard τον έφαγε το μεταφορικό μέσο…αλλά είχαμε (αξια)αναπλήρωση απο τον mixalis_purple 
επειδή δεν είμαι και πολύ της ανάλυσης , το μόνο που έχω να πω είναι πως, αν είναι κοντά σας ένα Live τους [B]ΤΣΑΚΙΣΤΕΙΤΕ ΡΕ , ΚΑΙ ΠΑΤΕ.!![/B]
η μπάντα την οποία δεν την ακούω/ακολουθώ και φανατικά δεν με άφησε ασυγκίνητο σε κανένα σημείο του Live…
τα κομμάτια των δίσκων στο Live περνούν σε άλλη διάσταση … [SIZE=“1”]ή εγω κάνω λάθος και δεν ακούω τους δίσκους τους στο τέρμα…[/SIZE]
ο τραγουδιστής πραγματικά παρόλο την κοψιά του δείχνει να “είναι εκεί”, και οχι ακόμη ένας που έτυχε να κρατάει το μικρόφωνο σε μια μπάντα…το κακό είναι ότι σε μερικά(και κάτι παραπάνω) κομμάτια η φωνή θαβόταν καθώς υπάρχει το κλασικό πρόβλημα στο stage(Μαγαζί) που κοντεύει να γίνει παράδοση…
βέβαια ακόμη και σε αυτά τα κομμάτια μπορώ να πω οτι ακόμη και έτσι κολλούσε με το χάος στη μουσική…
στα κομμάτια που η φωνή του ακούγονταν όπως πρέπει ήταν απλά τέλειος…(άραγε ξέρει οτι ο χαμένος δίδυμος αδερφός του τραγουδάει στους τσοπανα rave?? ή είναι ο ίδιος και άπλα κάνει τα ρεπ[U]α[/U] του? :lol:)
ο μπασιστας έβγαλε 541 διαφορετικούς ήχους απο το μπάσο του και έπαιξε και με καμιά 5878 διαφορετικούς τρόπους…σε μια στιγμή σκεφτόμουν οτι έτσι εντυπωσιάστηκαν οι metallica και άρπαξαν τον burton μετά απο ενα Live…
οι ηλεκτρονικοί ήχοι/ηχογραφημένα σημεία,οι λουπες, ή οπως αλλιώς λέγονται όλα αυτά έκαναν πολύ μυστηριακή(υπάρχει τέτοια λέξη?) την ατμόσφαιρα…σε κανένα σημείο δεν φάνηκαν υπερβολικά ουτε παρατερα όλα αυτά…
ο κιθαρίστας ένα μικρός θεουλης…
αλλά…
το βραβείο πάει στον παλικαρο δεξιά της σκηνής…
ο άνθρωπος στα πρώτα 3 κομμάτια ειχε παίξει μουσική με 6 διαφορετικά όργανα και στο σύνολο του Live …δεν ξέρω να μετράω μεχρι εκεί.,!!:lol:
μόνο και μόνο που ακούσαμε μπουζούκι και κλαρίνο και είπαμε ναι ρε πούστη, φτάνει.!
επίσης ιδιαίτερη εντύπωση έκαναν τα visuals απο πίσω τους…κολλούσαν τρομερά με την μουσική τους…ειδικά τα πιο “καμμένα” στην αρχή…
συνολικά [B]πολύ[/B] καλή η εμπειρία ενος live των sleepin pillow.
*αυτοί που πάνε σε ενα Live για μιλήσουν , γιατί δεν το κάνουν σπίτι τους με συνοδεία μουσικής, δεν θα το καταλάβω ποτέ:?/[-X
Αύριο είναι οι [B]atheist[/B].
υπάρχει θρεντ γι’αυτό το event αλλά δεν προβλέπεται να πηγαίνει πολύς κόσμος (εκτός κι αν λανθάνω). εγώ προσωπικά θέλω να γεμίσει το ΑΝ έστω.
Long Distance Calling εχθές, στην ίδια τρύπα που είχαν παίξει και οι Today Is The Day/Soilent Green μόνο που οι Γερμανοί είχαν τον τριπλάσιο κόσμο από τους Αμερικάνους και η θερμοκρασία στο Βερολίνο ήταν 26 βαθμοί, οπότε κάναμε μια μίνι σάουνα.
Αγκαλιά με ένα φλασκί τσίπουρο άκουσα τα 5 πρώτα κομμάτια από το τελευταίο τους, Aurora, Apparitions και Ι Know You… από τα παλιότερα και την ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΑΡΑ Metulsky Curse Revisited από το σπλιτ με Leeches. Έκλεισαν με Black Paper Planes.
Θα μπορούσαν να παίξουν και παραπάνω, αλλά και η 1 ώρα και 45 λεπτά μας έστειλαν αλλού, αφού η πεντάδα έχει γράψει σοβαρή μουσική και την αποδίδει με τρομερή δύναμη στη σκηνή, χωρίς να λείπουν τα κάποια λαθάκια.
Σαπόρτ ήταν κάποιοι Nihiling, δε μου είπαν και πολλά, κοπανιόντουσαν για το τίποτα βασικά και αυτό το στυλάκι American Apparel με τατουάζ πεντάλφες μόνο η γκόμενα του Liebling θα το εκτιμούσε.
13,5 ευρώ το θέαμα και 15 τα τ-σερτ
Στα γρήγορα, πριν καμιά 15αριά μέρες έπαιξαν εδώ και οι THE SWORD. Μιλάμε για μπαντάρα ε!! ΡΙΦ, ΡΙΦ, ΡΙΦ και πάλι ΡΙΦ στη μούρη μας. Διασκεύη Thin Lizzy - Massacre και βρέθηκα να παίζουμε air guitar back to back με έναν άγνωστο Γερμανό σε έκσταση. Έπαιξαν καμιά 15αριά κομμάτια και έφυγαν, αλλά ξαναγύρισαν μετά από λαϊκή απαίτηση και έχωσαν Black River και Iron Swan για να μας φύγουν τα κεφάλια τελειώς. Θεός ο καινούριος ντράμερ, ξυρισμένος, με μούσι Μπίσμαρκ, τατού σε όλο το σώμα και κιτ χωρίς τομ. Ολα τα γεμίσματα σε δύο βαθιά, πόλεμος!
Τι μπάντα είναι αυτή ΡΕ! πωπωπω…
24 ευρώ (πολλά για τα δεδομένα της πόλης) και 20 η μπλούζα περιοδείας
Χτες έπαιζαν στο 8Ball τέσσερα thrash συγκροτήματα:
Talion
Holy War
Exarsis
Astrarot
Tα 3 από Θεσ/νίκη και το ένα (Exarsis) από Αθήνα.
Πρώτοι βγήκανε οι Talion, πολύ καλοί, με ωραίες ιδέες και αρκετή συμμετοχή του μπάσου στα κομμάτια, πράγμα θετικό για μένα.
Στη συνέχεια παίξανε οι Holy War, προς πιο crossover καταστάσεις, με μερικές διασκευές που δεν ήξερα είναι η αλήθεια, αλλά παίξανε S.O.D. και το Beer Bong από Atrophy, γεγονός που δεν περίμενα και με εξέπληξε.
Τρίτοι βγήκανε οι Exarsis, οι οποίοι για εμένα ήτανε οι καλύτεροι της βραδιάς. Πιο δεμένοι ίσως, δεν ξέρω, ίσως έπαιζε ρόλο και το πιο άμεσο συνεχές κοπάνημα στα κομμάτια τους.
Κι εδώ ακούστηκαν διασκευές, το “Bonded by Blood” από Exodus και το “Caught in a Mosh” από Anthrax.
Τους Astrarot δεν τους είδα, γιατί έπρεπε να πάω να βρω τα υπόλοιπα ρεμάλια του ρόκινγκ για τσίπουρα.
Συμπερασματικά, καλή φάση ήτανε, 6 ευρώ κόστιζε το εισιτήριο μαζί με μπύρα, και γενικότερα είναι καλό να στηρίζουμε εμείς οι ίδιοι όσο μπορούμε τα τοπικά συγκροτήματα.
Στην αφισα πρωτο ονομα ειχε τους crucifier, δεν παιξανε τελικα?:-k
A ναι, ξέχασα να το αναφέρω, μια μέρα πριν το live ανακοινώθηκε ότι δε θα παίξουνε οι Crucifier, δεν ξέρω γιατί.
Λοιπόν…εχθές έπαιζαν στο six dogs, κάτι πολύ πολύ καλά και παλιά φιλαράκια, οι [B]pockets full of sand[/B]. Παρ’ όλα αυτά αν και παιδικοί κυριολεκτικά φίλοι, η ζωή τα έφερε έτσι, ωστε ως φοιτητές να μη βρισκόμαστε και πολύ συχνά. Κατά συνέπεια είχα χάσει τελείως επαφή με την μπάντα τους η οποία πρέπει να υπάρχει γύρω στα 4 χρόνια περίπου, ενώ το τελευταίο λαιβ τους που είχα δει ήταν ένα τα χριστούγεννα του 2009.
Έτσι λοιπόν, το χθεσινό λαιβ ήταν το μόνο που με βρήκε μετά από χρόνια στην Αθήνα και φρόντισα να μη το χάσω…Και πραγματικά έπαθα μεγάλο κοκομπλοκο! Τρόμαξα πραγματικά. Εμεινα μαλάκας, οι τύποι έχουν πάει σε άλλο επίπεδο τη μουσική τους, έχουν περάσει από άπειρες φάσεις καταλήγοντας στον χθεσινό γαμάτο ήχο τους, και από απλά παιδιά που ξεκινούσαν να παίζουν ένα μουσικό όργανο έχουν εξελιχτεί σε μουσικάρες και μεγάλα πειραματικά μυαλά. Αλήθεια τώρα…
Χωρίς να έχω την δυνατότητα να διευκρινίσω ακριβώς αυτό που άκουσα χθες μιας και δεν έχω ψαχτεί ιδιαίτερα σε τέτοιες μουσικές, θα πω το εξής. Ανα στιγμές άκουγα ψιλο indie rock κομμάτια, με μπόλικα post punk στοιχεία, ανά άλλες στιγμές άκουγα απλά πετάλια να παράγουν τρομακτικούς ήχους, και noise κομματάρες, και τέλος που και που κάτι industrial-ιες απίστευτες, και τόσο ασφυκτικές που σε καναν να αισθανεσαι άσχημα. Ειδικα ενα κομματι τους ήταν τίγκα swans από τα λίγα που έχω ακούσει. Όλα αυτά μπορει να συνοψιζονται απο αλλους μουσικους ορους (πχ shoegaze, drone ή δεξερωγωτι) τους οποιους ομως δε ξερω να τους χρησιμοποίω.
Γενικά πολύ πολύ δουλεμένη δεμένη μπάντα, που οπως φαινεται εχει απειρες προβες στο ενεργητικο της. Έχει απιστευτο εξοπλισμο και πολλες πολλες ιδεες για να τον χρησιμοποιησει. Υπαρχει στα σκαρια και το πρωτο Λπ, αλλα έχει ακόμα μελλον η ιστορια.
Δε θελω να νομιζετε οτι επειδη ειναι φιλοι μου ειμαι και μεροληπτικος, αλλα πραγματικα πιστευω οτι οποιος και να ταν χθες στο λαιβ τους (το οποιο απ οτι μου ειπαν οι ιδιοι ηταν και το καλυτερο τους) θα σας πει ακριβως τα ιδια πραγματα. Ψαξτε, βρειτε και ρωτήστε κάποιον. Ηταν κορυφη. Φοβερος ηχος το six dogs.
[B]http://www.myspace.com/pocketsfullofsand1[/B] (δε ξερω ποιά κομμάτια έχουν ανεβασμένα. Αν ειναι τα παλια η τα χθεσινα)
Εθεαθη ακομη εξω απ το μαγαζι γνωστο φορουμ τσουτσεκι να απολαμβανει τη συντροφια θυληκής παρέας.
Ενω το έταιρον τσουτσεκι του φορουμ ονοματι horror να τους ακουσει μπας και να μαθει λιγο μπαλα:p
αντε γεια!
Σαπορτ δε λοκαλ σιν!
Stone Temple Pilots - Tuscany Events Center - Peppermill Casino, Reno, NV, USA
8 Ιουλιου
το Reno ειναι μικρο βεγκας…το καζινο μεγαλο με κατεστραμενες ταραντινικες φατσες να λιωνουν στους κουλοχερηδες,:lol:
η συναυλια εγινε σε κλειστο χωρο οπου γινονται συνεδρια κτλ…ωραιες συνθηκες αρκουδισιον δροσερο και απλα…αραζες μπροστα με ανεση…
με καποια καθυστερηση περιπου μισαωρο μπουκαραν οι STP χωρις φαμφαρες με
Crackerman …ωραιο σετλιστ περιπου σαν best of και με ωραιες εκπληξεις οπως το big bang baby και κλαμα στο bi polar bear
ηταν αν δεν κανω λαθος η πρωτη συναυλια της καλοκαιρινης τους περιοδειας…γαματος ηχος και παραγωγη φωτα κτλ ο weiland σαφως υγιης και η φωνη του σε πολυ καλα επιπεδα,ορεξατος χωρις υπερβολες στην παρουσια του καμια σχεση με οτι ειχα ακουσει και ειχα δει με τους Velvet revolver σαφως πιο ανετος και cool με τους STP κοσμος περιπου στους 3000 χιλιαδες …γουσταραν με τρελα και η μπαντα επαιρνε ωραιο feedback κοσμος 30+ και καποιοι μικροτεροι… γενικα περασα ωραια και ωραιες συνθηκες χωρις τις κλασικες ελληνιες… 17 κομματια συνολικα
Crackerman
Wicked Garden
Vasoline
Between The Lines
Still Remains δακρυα…
Hickory Dichotomy
Bi-Polar Bear
Plush
Interstate Love Song
Big Bang Baby
Sex Type Thing
Big Empty
Down καβλα
Heaven And Hotrods
Silvergun Superman
(δεν ειναι η ακριβης σειρα των κομματιων)
Encore
Dead And Bloated
Trippin? On A Hole In A Paper Heart
http://img804.imageshack.us/img804/4336/dscn1743.jpg
φωτο δεν εβγαλα πολλες δεν το κατεχω το αθλημα κτλ…δεν ασχοληθηκα ιδαιτερα καθοτι γουσταρα το λαιβ και δεν ηθελα να χασω στιγμη,
[CENTER]
[/CENTER]
Εδώ θα προσπαθήσω να κάνω μία μικρή και σύντομη περιγραφή των τριών ημερών του Party.San Metal Open Air festival, που έγινε έξω από το Schlotheim στη Γερμανία.
[SPOILER]Την πρώτη ημέρα συναντήσαμε σχετικά αντίξοες συνθήκες, λόγω του υπερβολικού αέρα που φυσούσε. Ως αποτέλεσμα, έγιναν κάποιες ζημιές στην σκηνή όπου θα εμφανίζονταν τα συγκροτήματα, κι έτσι αναγκαστήκαμε να παρακολουθήσουμε τα συγκροτήματα της πρώτης ημέρας σε μία μικρή τέντα. Για τον λόγο αυτό και καθώς κανένας δεν μας πληροφόρησε για τις αλλαγές, δεν προλάβαμε να παρακολουθήσουμε τους [B]Byfrost[/B]. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι [B]Dew Scented[/B], τους οποίους είδα για πρώτη φορά, και έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Στο γνωστό τους thrash/death ύφος, με πολύ groove στα τραγούδια τους, ξεσήκωσαν το κοινό και αποτέλεσαν το ιδανικό ζέσταμα για τη συνέχεια της βραδιάς. Ακολούθησαν οι [B]Aborted[/B], με τους οποίους για να είμαι ειλικρινής δεν είχα καμία επαφή, αλλά εν τέλει μου έκαναν καλή εντύπωση. Παίζοντας με απίστευτη ενέργεια, κατάφαρεν να κλέψουν την παράσταση. Ακολούθησαν οι [B]Negura Bunget[/B], οι οποιοι μας προσέφεραν ένα ατμοσφαιρικό σώου, χρησιμοποιώντας και αρκετά μουσικά όργανα της πατρίδας τους. Η ώρα πέρασε γρήγορα, και σειρά είχαν οι [B]Darkened Nocturn Slaughtercult[/B], τους οποίους περίμενε με ανυπομονησία ένα μεγάλο μέρος του πλήθους. Χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα εντυπωσιασμού, όπως λιβάνι, φωτιές και δισκοπότηρα, μου άρεσαν αρκετά, καθώς κατάφεραν να μας βάλουν στο κλίμα της μουσικής τους. Το αρνητικό της υπόθεσης ήταν ο μέτριος ήχος, με αποτέλεσμα σε ορισμένα κομμάτια στα γρήγορα σημεία να ακούγεται μόνο ο ρυθμός των drums και πολύ χαμηλότερα η κιθάρα. Μετά τους Γερμανούς ήρθε η έκπληξη της βραδιάς για μένα, οι [B]Decapitated[/B], οι οποίοι ήταν απλά ισοπεδωτικοί για τα 45 λεπτά που έπαιξαν. Δεν περίμενα να βγουν στη σκηνή με τέτοια επιθετικότητα, και έμεινα άφωνος με τον τραγουδιστή τους και τις φωνητικές του ικανότητες. Σίγουρα θα προσπαθήσω να τους παρακολουθήσω και τον Σεπτέμβριο που θα έρθουνε στη χώρα μας, και τους συσττήνω ανεπιφύλακτα στον οποιονδήποτε. Η βραδιά έκλεισε με το περισσότερο αναμενόμενο συγκρότημα για εμένα, τους [B]Triptykon[/B]. Ο κύριος Fischer και οι συνοδοί του επί σκηνής μας μετέδωσαν μια σκοτεινιά και μια παγωμένη ατμόσφαιρα που δεν έχω ξανανιώσει σε οποιαδήποτε συναυλία. Παρουσιάζοντάς μας ένα ισορροπημένο setlist μεταξύ του Eparistera Daimones, του Monotheist και κάποιων παλιότερων κομματιών των Celtic Frost, μας απέδειξε περίτρανα γιατί θεωρείται ένας από τους ανθρώπους που άσκησαν τη μεγαλύτερη επιρροή στο metal στερέωμα. Κάπως έτσι έληξε η πρώτη ημέρα, η οποία μας άφησε εμφανώς ικανοποιημένους, με μικρές ενστάστεις ίσως σε θέματα οργάνωσης του φεστιβάλ.[/SPOILER]
[SPOILER]Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με τους [B]Puteraeon[/B], τους οποίους δεν παρακολουθήσαμε λόγω ώρας, αλλά δεν ήμουν διατεθειμένος να χάσω τους [B]Truppensturm[/B] σε καμία περίπτωση. Το τρίο από τη Γερμανία (ο ιθύνων νους του συγκροτήματος και τα δύο session members σε μπάσο και ντραμς αντίστοιχα) μου έδωσε ακριβώς αυτό που περίμενα. Βίαιο, ωμό black/death metal, που ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμά του, και δικαιολόγησε πλήρως τον χαρακτηρισμό War Machine που τους δόθηκε από τους διοργανωτές. Ακολούθησαν οι [B]Urgehal[/B], οι οποίοι ήταν απολαυστικοί για όποιον τους παρακολούθησε, με τα black ‘n’ roll γυρίσματά τους, τα οποία προσφέρονταν για ατελείωτο headbaning. Αξιοσημείωτη ήταν η διασκευή τους στην “καλύτερη death metal μπάντα όλων των εποχών” κατά τα λεγόμενά τους, η οποία δεν ήταν άλλη από τους Autopsy και το κομμάτι ήταν το “Twisted Mass of Burnt Decay”. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι [B]Skeletonwitch[/B], όπου ήταν μια ώρα ξεκούρασης για εμάς, αλλά απ’ όσα παρακολουθήσαμε ήταν αρκετά ενδιαφέροντες. Οι αδικημένοι της ημέρας ήταν οι [B]Desultory[/B], οι οποίοι παρότι ήταν εκπληκτικοί επί σκηνής, είχαν την ατυχία να παίξουν την ώρα που ήρθε μια μεγάλη μπόρα, κι έτσι ο περισσότερος κόσμος έτρεχε να κρυφτεί κάτω από τις τέντες και δεν παρακολουθούσε ιδιαίτερα. Παρ’ όλα αυτά, με άφησαν με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Oι [B]Absu[/B] οι οποίοι τους διαδέχτηκαν ήταν επίσης πολύ καλοί, εντυπωσιάζοντας μας με τις πολύ υψηλές ταχύτητές τους, και με τις πολύ ωραίες δομές των κομματιών τους, με ειδική μνεία να γίνεται στον drummer, ο οποίος φάνηκε ότι είναι ο ηγέτης του συγκροτήματος. Σειρά είχαν οι [B]Primordial[/B], τους οποίους καταφέραμε να δούμε επιτέλους χωρίς ευτράπελα. Πολύ δεμένοι, με έναν συγκινητικό όπως πάντα Alan, πραγματικά μας συντάραξαν με την απόδοσή τους, παρότι δυστυχώς παίξανε μόνο για 35 λεπτά. Ακολούθησαν οι [B]Melechesh[/B], οι οποίοι μας ξεσήκωσαν με τις ανατολίτικες μελωδίες τους και απέδειξαν πως είναι μια ανερχόμενη δύναμη στον χώρο του extreme metal. Αμέσως μετά εμφανίστηκαν οι [B]Belphegor[/B], οι οποίοι βρίσκονταν ανάμεσα στα πιο αναμενόμενα συγκροτήματα για τον κόσμο που ήρθε να παρακολουθήσει το φεστιβάλ. Ενώ μουσικά ήταν από πολύ καλοί έως άψογοι, δυστυχώς φάνηκε ότι μάλλον η αυξημένη αναγνωρισιμότητα από μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου, μόνο κακό τους έχει κάνει. Με χαρακτηριστικό “evil” ύφος και στάση, η σκηνική τους παρουσία μου έκανε πολύ κακή εντύπωση, με αποκορύφωμα την “γυναίκα” που εμφανίστηκε στο τελευταίο κομμάτι γυμνή χορεύοντας και ουσιαστικά αποτυπώνοντας τους Belphegor στο μυαλό μου ως μεγάλους καραγκιόζηδες. Σειρά είχε το μεγαλύτερο απωθημένο μου προσωπικά, οι [B]1349[/B], από τους οποίους είχα μεγάλες προσδοκίες. Χωρίς υπερβολή, την περισσότερη ώρα που έπαιζαν δεν είχα επαφή με το περιβάλλον, ένιωθα πως βρισκόμουν κάπου αλλού. Πριν τους θεωρούσα μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, αλλά πλέον μετά από αυτή την εμφάνισή τους συγκαταλέγω στα καλύτερα black metal συγκροτήματα αυτή τη στιγμή. Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω και στον Ravn, ο οποίος για μένα ανήκει στους πιο επιβλητικούς frontmen του είδους. Ακολούθησαν οι [B]Ensiferum[/B], οι οποίοι ήταν πολύ καλοί, αλλά παίξανε πολύ λίγη ώρα, προκειμένου να τηρηθεί το χρονικό όριο του φεστιβάλ. Τη βραδιά έκλεισαν οι [B]Morbid Angel[/B], τους οποίους για να είμαι ειλικρινής δεν παρακολούθησα, λόγω της πολύ δυνατής βροχής. Αλλά απ’ όσα έμαθα, ήταν αρκετά καλοί και το setlist τους βασίστηκε σε παλιότερα κομμάτια. Έτσι φτάσαμε στο τέλος της δεύτερης ημέρας, νομίζοντας πως θα αποτελέσει την καλύτερη μέρα του φεστιβαλ. Πόσο λάθος κάναμε…[/SPOILER]
[SPOILER]Την τρίτη μέρα ξεκινήσαμε από τους [B]Witchburner[/B], χάνοντας μ’ αυτό τον τρόπο τους [B]Dawn of Disease[/B] και τους [B]Cliteater[/B]. Οι Γερμανοί ήταν πολύ κεφάτοι και σκόρπισαν τον ενθουσιασμό με το πωρωτικό black/thrash τους στον λιγοστό κόσμο που υπήρχε εκείνη τη στιγμή. Οι [B]Panzerchrist[/B] που ακολούθησαν σίγουρα έκαναν μια ενδιαφέρουσα εμφάνιση, μεταδίδοντας με μεγάλη επιτυχία ένα πολεμικό κλίμα. Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε και η διασκευή τους στο ομώνυμο κομμάτι των Metal Church. Οι [B]Heidevolk[/B] οι οποίοι ακολούθησαν, μου άρεσαν αρκετά, παρότι στην αρχή φοβόμουνα πως ίσως είναι εκτός κλίματος συγκριτικά με τα άλλα ονόματα του φεστιβάλ. Ευτυχώς διαψεύστηκα όμως, και τους ευχαριστήθηκα. Έπειτα, είχαμε μια μικρή αλλαγή στο πρόγραμμα, και στη θέση των Exhumed εμφανίστηκαν οι [B]Taake[/B]. Περίμενα εδώ και πολύ καιρό να τους δω, και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Ο Hoest μας απέδειξε ότι είναι μια ηγετική φυσιογνωμία, και η απόδοσή του ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Μόνο αρνητικό είναι η λίγη ώρα που υποχρεώθηκαν να παίξουν, παρά τις έντονες ενστάσεις του ιθύνοντα νου των Taake. Ακολούθησαν οι [B]Exhumed[/B], οι οποίοι δεν νομίζω να άφησαν κανέναν παραπονεμένο. Ξεσήκωσαν τους πάντες με τα πολύ γρήγορα κομμάτι τους, και δεν καταλάβαμε καν πότε πέρασαν τα 40 λεπτά της εμφάνισής τους. Στους [B]Nachtmystium[/B] είχαμε σκοπό να ξεκουραστούμε, κι όμως, απ’ όσα κομμάτια άκουσα έμεινα μαγεμένος, και σίγουρα αξίζουν περαιτέρω προσοχής. Συνέχεια της ημέρας με τον οδοστρωτήρα που ακούει στο όνομα [B]Hail of Bullets[/B]. Με ένα από τα αγαπημένα μου λαρύγγια στο death metal επί σκηνής, τα συναισθήματα ήταν μοναδικά. Αγνό πολεμικό death metal, με κάποιες εκπλήξεις όπως το Berlin και το Tokyo Napalm Holocaust, τα οποία ρίξανε κάπως το τέμπο, αλλά δεν χάσανε κάτι σε συναίσθημα. Η εμφάνισή τους έκλεισε με το Ordered Eastwards, στο οποίο έγινε χαμός. Στη συνέχεια ήρθε η ώρα για ένα άλλο πολυαναμενόμενο όνομα, τους [B]Watain[/B]. Σε ένα απίστευτα μυστικιστικό κλίμα, ακούσαμε τον Danielsson να μας ανακοινώνει ότι το setlist θα βασιζότανε στους θεμέλιους λίθους της μουσικής πορείας του συγκροτήματος. Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς; Με ένα πρόγραμμα που βασίστηκε αποκλειστικά στα δύο πρώτα τους άλμπουμ, μας δημιούργησαν μοναδικά συναισθήματα και μία ατμόσφαιρα λατρείας και θρησκευτικής ευλάβειας. Ξέρω ότι πλέον ακούγονται πολλά για την μουσική τους πορεία και τη νοοτροπία τους, αλλά προσωπικά παρακολούθησα ένα από τα καλύτερα σώου που έχω δει ποτέ στον χώρο του black metal. Η ώρα για τους [B]Morgoth[/B] έφτασε, και η εμφάνισήτους αποτέλεσε μία από τις καλύτερες του φεστιβάλ. Εκπέμπανε αυτό το χαρακτηριστικό συναίσθημα της μπάντας που ξαναενώθηκε μετά από χρόνια και έχει πάρα πολλή όρεξη και δυναμική γι’ αυτό που κάνει. Ακούσαμε ύμνους όπως τα Sold Baptism, Body Count και τόσα άλλα, και θεωρώ τους εαυτούς μας πολύ τυχερούς που τους παρακολουθήσαμε. Ακολούθησαν οι [B]Enslaved[/B], οι οποίοι ήταν με διαφορά η αποκάλυψη του φεστιβάλ για εμένα. Για λόγους που αγνοώ, δεν είχα ακούσει σχεδόν τίποτα από τους Νορβηγούς, αλλά μόλις ξεκίνησαν, ένιωσα πραγματικά μαγεμένος. Με ένα setlist που κάλυψε όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους, δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν, χωρίς καν να έχω επαφή με το συγκρότημα. Εκπληκτική εμφάνιση. Και έφτασε η στιγμή για το τελευταίο όνομα του φεστιβάλ, τους [B]At the Gates[/B], για τους οποίους πιστεύω πως ήρθε ο περισσότερος κόσμος. Με απόδοση που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της, ήταν η μοναδική φορά που έγινε χαμός σε μεγάλο μέρος της αρένας του φεστιβάλ. Μιάμιση ώρα πώρωσης και απωθημένων που έφευγαν σιγά σιγά, για όλους εμάς που δεν τους είχαμε παρακολουθήσει ποτέ. Παρότι συνήθως διαφωνώ με την νοοτροπία των reunions για live εμφανίσεις, εδώ η γνώμη μου άλλαξε άρδην μετά την εμφάνισή τους. Κάπως έτσι, καταπονημένοι από τις 3 ημέρες του φεστιβάλ, αλλά και απίστευτα ικανοποιημένοι από αυτά που παρακολουθήσαμε και από την ποιότητα της απόδοσης των συγκροτημάτων, σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά να επιστρέψουμε και του χρόνου στο παλιό αεροδρόμιο του Schlotheim, για το Party.San του 2012. [/SPOILER]
[SPOILER]Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα, χαίρομαι.
[/SPOILER]
Οι Μorgoth δεν έπαιξαν ούτε ένα από το Feel Sorry For The Fanatic. Οπότε τίμησαν το “Cash…and its amazing consequences”
Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω πως κάποιος περίμενε πως θα παίξουν κομμάτια από αυτό το άλμπουμ. Αν και δεν έχεις άδικο, θα ήταν αρχιδάτη κίνηση να παίζανε και από εκεί.
πολυ καλη συναυλια σημερα στο μεγαρο απο τον τεραστιο Κωστα Χατζη, 3 ωρες περασαν νερο χωρις να το καταλαβω με τραγουδια απο ολη του την πορεια αυτα τα 55 χρονια…3 ωρες, τραγουδι κ κιθαρα με ενα μικρο διαλειμα 15 λεπτων ενας ανθρωπος που εχει φτασει τα 75… κ βλεπουμε μπαντες με μελη γυρω στα 50 να παιζουν 1,5 ωρα κ ειμαστε κ ευχαριστημενοι… κ αν δεν υπηρχε προβλημα με το ωραριο του μεγαρου ακομα θα επαιζε…
αυτη η βραδια θα μεινει χαραγμενη στη μνημη μου…
… Κι αν δεν αγάπησα ποτές μου
τους πολέμους τους φοβερούς,
εμένα στέλνουν στους πολέμους
για να σκοτώνω τους εχθρούς.
Με το καλό δεξί μου χέρι
μ’αυτο που κανω το σταυρο μου
σπαθί να πιάνω και μαχαίρι
να ξεκοιλιάζω τον εχθρό μου,
που μοιάζει, θεέ μου, με τον εαυτό μου…
VOLBEAT 29-10-2011 HMVforum London & LENNY KRAVITZ 27-10-2011 Hammersmith London.
θα ξεκινησω απο λεννυ μιας και μπηκε τσοντα στο προγραμμα αφου ο βασικος λογοσ του ταξιδιου ηταν οι βολμπιτ. δεν εχω να πω και πολλα. ευχαριστη συναυλια, σολντ αουτ, κοινο αγγλαρες με τις γκομενες, ασπροι μαυροι κοκκινοι κιτρινοι και ολοι αρκετα ξενερωτοι. ο λεννυ πολυ καλος. επαγγελματιας. φανηκε να το ευχαριστιεται και ο ιδιος αρκετα. ο ηχος κομπλε. χαιλαιτ οι τυποι που κυκλοφορουσαν στο κοινο με ενα τεραστιο βαρελι γεματο μπυρα στην πλατη, σημαιουλα για να φαινονται και με 4.5 λιρες ειχες μεγαλο ποτηρι μπυρα εκει που αραζες χωρις να κουνηθεις ουτε μετρο. δευτερο χαιλαιτ η βολτα του λεννυ στον εξωστη για να αγκαλιασει ολα τα τρελλα μουνια που ειχε εκει πανω.
το ταξιδι στο λονδινο για αυτους εγινε. βολμπιτ. μειναμε μαλακες. καταπληκτικοι απο την αρχη ως το τελος. σετλιστ αρρωστο, με μπαρνευ απο ναπαλμ ντεθ γκεστ για το εβελιν! ο ηχος στην αρχη λιγο μπουκομενος μετα απο λιγο ομως εφτιαξε. σε ενα χωρο που χωραει λιγοτερο απο 3 χιλιαδες δεν επαιξε σολντ αουτ, το οποιο μου εκανε τρελη εντυπωση. το κοινο αρκετα θερμο. σινγκ αλονγκ ατελειωτο, μοσ πιτ προς το τελος εγινε. δεν νομιζω πως εμεινε κανεις παραπονεμενος απο αυτο το λαιβ. οι βολμπιτ αν και κανουν το ενα τουρ μετα το αλλο φανηκαν να γουσταρουν τρελλα. οι μπλακ σπαιντερς που παιζαν σαπορτ μου φανηκαν συμπαθεις στην αρχη μετα ομως δεν εβλεπα την ωρα να τελειωσουν για να βγουν οι βολμπιτ. συνεχεια τον νοεμβριο για κβελερτακ…
α! εισιτηριο βολμπιτ 13.5 λιρες! ο λεννυ ειχε 40 αν θυμαμαι καλα.
Λοιπον, αυτο που εζησα ακριβως μια βδομαδα πριν δεν περιγραφεται, κ δεν πιστευα οτι θα καταφερνα ποτε να δω the who…
the who hits 50-τελευταια περιοδεια κ αφου περιμενα να ανακοινωθουν κ αλλες ευρωπαικες πολεις πιο κοντα κ δεν εβλεπα φως τελικα πηγα παρισι…
εφτασα στο zenith γυρω στις 4:30 κ ειχαν μαζευτει γυρω στα 100 ατομα με τις πορτες να ανοιγουν στις 6:30 κ τον κοσμο να μαζευεται με πολυ αργους ρυθμους… οι πορτες ανοιξαν στην ωρα τους κ μπηκα αρενα 5 λεπτα αργοτερα πολυ κοντα στη σκηνη.
οι the last internationalle μαςζεσταναν αρκετα με κλασικο ροκ ηχο τους κ τις ποζεριες τραγουδιστριας κ κιθαριστα αλλα ολοι περιμεναν να δουν τους γιγαντες του ροκ για τελευταια φορα.
ο κοσμος συνεχιζε να ερχεται χαλαρα κ οι κερκιδες γεμισαν λιγο πριν τις 9.
στις 9:05 ειχε φτασει πια η ωρα για να εκπληρωθει ενα μεγαλο συναυλιακο μου αποθημενο κ το ονειρο ξεκινησε με το who are you που σηκωσε τον κοσμο στον αερα … η φωνη του roger αψεγαδιαστη παρα τα 71 του χρονια κ ο pete με τρομερη ορεξηγια ενα rnr party… τα χιτς επεφταν το ενα μετα το αλλο για να καλυψουν οσο γινεται την τεραστια καριερα τους με αποτελεσμα να παιχτουν λιγα απο quadrophenia και tommy που ειναι τα αγαπημενα μου.
οι στιγμες που θα θυμαμαιγια παντα ειναι η εκτελεση του my generation, το επος behind blue eyes, την εκρηξη του ροτζ στο ανυπερβλητο love reign o’er me κ την κραυγη στο wont get fooled again με τη δυναμη της φωνης του να αγγιζει την πρωτη εκτελεση και να σηκωνονται οι τριχες καγκελο
7:30 απιστευτο
https://www.youtube.com/watch?v=ZjSvquiGro8
εμπειρια ζωης κ τωρα συνεχιζουμε να κυνηγαμε τα farewell tours μπας κ προλαβουμε να τα δουμε ολα
ειχα ακουσει πολλα για το κοινο στο εξωτερικο αλλα οι γαλλοι δεν ηταν κ τοσο φλωροι κ συμετειχαν ενθερμα στα ρεφρεν
μπλουζακι περιοδειας κομπλε στα 30 ευρω,απεξω μετα το λαιβ στα 10 ευρω κλασικα κ αφισα μεγαλη στα 3 ευρω απο πλανοδιους στο τελος
σετλιστ:
Who Are You
The Seeker
The Kids Are Alright
I Can See for Miles
Pictures of Lily
My Generation
Behind Blue Eyes
Bargain
Join Together
You Better You Bet
I’m One
Love, Reign O’er Me
Eminence Front
Amazing Journey
Sparks
Pinball Wizard
See Me, Feel Me
Baba O’Riley
Won’t Get Fooled Again