Rolling Stones

αυτο.

Έτσι κουβέντα να γίνεται,όχι ότι με νοιάζει να συμφωνήσεις μαζί μου Awake.Πιστεύω πως αν και το Exile… είναι υπερδίσκαρος,το Sticky Fingers είναι το καλύτερο.Κι αυτό γιατί το Exile… έχει πολλά κομμάτια που δημιουργούν ένα πολύ δυνατό σύνολο(και τραβιέται μονορούφι,εννοείται),αλλά το Sticky…είναι ένα πολύ δυνατό σύνολο που αποτελείται από πολύ δυνατά κομμάτια.Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.Το κάθε μεμονωμένο κομμάτι του Sticky… στέκεται(στα αυτιά μου) καλύτερα σε σύγκριση με τα περισσότερα του Exile…

Κι ένα trivia.Το εξώφυλλο toy Sticky Fingers στην Ισπανία λογοκρίθηκε όταν κυκλοφόρησε και αντικαταστήθηκε από αυτό

:p#-o

^ Αηδίααααα!!!#-o

συμφωνω στο οτι το στικυ εχει ‘καλυτερα’ κομματια κ ειναι κ αυτο δισκαρος

αλλα εκει που το εξαιλ δεν παιζεται ειναι στην ατμοσφαιρα κ στην συνεκτικοτητα

το ενα κομματι ρεει μεσα στο επομενο μεχρι το τελος του δισκου

βασικα κ τα 2 ειναι δισκαρες κ απαραιτητα σε καθε ροκ δισκοθηκη που σεβεται τον εαυτο της

αλλα αν επρεπε να παρω μονο 1 δισκο τους σε ερημονησι δεν τιθεται θεμα συζητησης κ επιλογης

το sticky ειναι δισκαρα , αλλα το exile ειναι ‘trip’ κ δεν το λεω για πολλα αλμπουμ αυτο…

Α!!!Και τι σολάρα στο Shine A Light(o Taylor νομίζω…).Και τα Rocks off και Soul Survivor από τα πιο πορωτικά riffs ever!

Let it Bleed για μένα μαζί και με το Beggars Banquet δεν πρόκειτα να ΒΓΟΥΝ ποτέ στο χώρο του ΡΟΚ

Τα σπάνε απλά:
bow2::bow2::bow2::bow2::bow2::bow2:

Διάβασα στο troktiko πως η επανακυκλοφορία του Exile πήγε στην κορυφή των βρετανικών charts.:slight_smile:

Απο τα χειροτερα εξωφυλλα ever…#-o#-o#-o

Let it bleed και Sticky fingers απο μενα.

Μαλλον λιγο παραπανω το Sticky fingers λογω 2 κομματιων: Bitch (το ριφακι δεν υπαρχει) και Sister Morphine, το πιο ψυχοπλακωτικο κομματι τους, ολα τα λεφτα οταν μπαινει το σολακι μετα το πρωτο λεπτο…

παιζει τωρα για 3η σερι φορα το exile ,και μπαινει το σολο του shine a light κ σε θυμηθηκα

παρε κ τρελη κριτικη…προσκυνω.

[B]Hoo boy…this album has been having its dick sucked for so long now it must be a little sore around the edges…right?
Where does a work like this fit into todays compressed file-no-cover -no-jacket-no-liner-note -no balls-overly affected “gee i hope we can get our song in a car commercial or myspace feature world?”
This was before rock music got a complex about being a rock star and before a guitar hero was a video game for fat kids.
Look its ok to have your own mobile recording studio its ok to escape to france to avoid taxes and rent a mansion and shoot smack and fuck models and snort cocaine and fall down drunk…because we are The Rolling Stone and we are manifesting what it means to be a rock star and to bring the goods at the end of the day too.
Most bands today will not ever make to their "Exile On Main Street " phase because they haven’t got the guts.
So yeah, yeah sure some of the mixes are a bit muddy and im sure that it sounds like shit as a compressed file but get a vinal copy ,crack it open, pull out the postcards from france, stare at the freak show photos read the lyrics and listen to Rock N Roll the way Satan
intended it sound …down and dirty, drunk, fucked and not seeing any way out…its last call in hell and that fat bitch at the end of the bar is lookin better every minute…

“…got to scrape the shit right off yer shoes…”[/B]

Θρεντ για στοουνς με μόνο 6 σελίδες; Ποιός καθυστερημένος ψήφισε την τελευταία επιλογή; Πάμε καλά ρε σεις;
Sticky Fingers, Their Satanic Majesties Request τα αγαπημένα μου και εννοείται ότι οι Στοουνς είναι κορυφή, δεν το συζητάμε καν.

Mόνο 4 είμαστε οι “καθυστερημένοι”???

Μάλλον όχι αλλά οι άλλοι ντρέπονται ν’αποκαλυφθούν… Εσείς είστε συνειδητοποιημένοι καθυστερημένοι! :stuck_out_tongue:

Eν μέρει συμφωνώ αλλά είναι και το THE WALL…
Βέβαια το δεύτερο βγήκε γύρω στις 28 Νοεμβρίου του 1979 αν θυμάμαι καλά…

respect!


:lol:

Τεράστιοι οι Rolling Stones, h τετράδα Beggars Banquet, Let It Bleed, Sticky Fingers και Exile On Main Street είναι από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών και είναι απίστευτα δύσκολο να βρω άλλο συγκρότημα που έβγαλε τέσσερις τέτοιες δισκάρες στη σειρά.

Ηρθε, λοιπον, η ωρα να ασχοληθω σοβαρα μαζι τους.

Διοτι μεχρι τωρα ξερω αρκετα κομματια τους (ενδεικτικα Under My Thumb, Brown Sugar, Street Fighting Man, Tumbling Dice, Get Off My Cloud, I Can’t Get No, Paint It Black, Angie, Sympathy For The Devil και αλλα που δε μου 'ρχονται τωρα), δεν ασχοληθηκα ποτε σοβαρα μαζι τους, καθως η δισκογραφια τους ειναι τεραστια.

Ξεροντας αρκετα κομματια τους, ομως, ξερω και τι ψαχνω.

Αν καποιος μου πει σε ποιους δισκους τους θα βρω αυτο το ψυχεδελλικο hard blues (ετσι μπορω εγω να το περιγραψω, δεν ξερω αν ειναι ακυρο) ηχο κομματιων οπως το Under My Thumb ή το Brown Sugar, θα του ειμαι ευγνωμων.

:slight_smile:

ΥΓ.: Τα μπαλαντοειδη τους δε μ’ ενθουσιαζουν τοσο.

Άκου το ΧΤΕΣ.

ας τοποθετηθω και εγω επι του θεματος!
οι ρολινγκ στοουνς για μενα ειναι ισως η μεγαλυτερη μπαντα των 60ς (οι μπητλς αν και τους σεβομαι δεν μ αρεσουν)…
εβγαλαν 4 δισκαρες καθαρου ροκ απανωτα τα οποια τα βαζω στο πανθεον της ροκ μουσικης (Exile, Sticky, Let it Bleed, Beggars Banquet) τα οποια πηγαν την μουσικη ενα βημα παραπερα… καταπιαστηκαν με την ψυχεδελεια με μεγαλη επιτυχια (Their Satanic Majesties) και με τα πρωτα τους πηγαν της ροκαμπιλυ μουσικη ενα βημα παραπερα απο κει που την ειχαν αφησει οι θρυλοι των 50ς τσακ μπερυ και τζερυ λη λιουις! βεβαια απο γκοουτ χεντ σουπ αρχισαν να χαλανε αλλα αυτο δεν μειωνει καθολου τη ΤΕΡΑΣΤΙΑ συμβολη που χαν στο να φτασουν τη μουσικη εκει που ειναι τωρα! τεραστιο RESPECT για αυτη την τιτανοτεραστια μπαντα!:roll:

Λοιπόν ξεκινάς με: Let It Bleed και Beggar’s Banquet/Sticky Fingers. Παίρνεις και ένα Get Your Ya-Yas out (live, αλλά δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα της μπάντας). Τέλος πας στο καλύτερο album Που έχει βγει στην ιστορία, δηλαδή στο Exile On Main St. Άκου το κανα δεκαήμερο μέχρι να το καταλάβεις. Μετά άκου το πάλι γιατί στην πραγματικότητα δεν κατάλαβες τίποτα. Ε μετά είσαι μόνος σου. Αν θες πάντως Stones να διδάσκουν ωμή ψυχεδέλια (ένα είδος που δεν τους άρεσε καν κιολας!) άκου το Satanic Majesties Request.

edit: Το Goats Head Soup είναι καλό, αλλά ακούγονται λίγο βαρεμένοι, σαν να μη το νιώθουν… Eμένα και το Bigger Band (2005) μου άρεσε…