Λοιπον εγω σας τα 'λεγα… Τα live των Saxon ειναι παντα απο υπεροχα ως τελεια… Το χθεσινο ηταν τελειο.
Ας τα παρουμε απο την αρχη. Οι Spitfire μετριοι γενικα, φανηκαν να γουσταρουν αυτο που κανουν, αλλα μου φανηκαν μετριοι. Ισως να φταιει και ο ηχος λιγο.
Οι Saxon με μια λεξη ηταν [B][SIZE=“3”]ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΟΙ[/SIZE][/B]… Pure heavy fuckin’ metal… Οταν εμαθα οτι επαιξαν 1,5 ωρα στην Θεσσαλονικη αυτο με εβαλε σε σκεψεις… Μετα το χθεσινο που παιξανε περιπου 2 ωρες και 15 λεπτα, εβγαλα το συμπερασμα πως ισως στην Θεσσαλονικη να επαιξαν λιγοτερο λογω της αρρωστιας του Paul Quinn. Κριμα για τα παιδια απο την Θεσσαλονικη.
Αυτο που εγινε χθες ηταν ανεπαναληπτο, η μπαντα ειχε εξαιρετικη αποδοση, η [B][SIZE=“3”]ΦΩΝΑΡΑ[/SIZE][/B] του Biff ηταν απιστευτη και αναλλοιωτη απο τον χρονο… Μας απογειωσε κανονικα με την φωνη του, με τις ατακες του και γενικα την επικοινωνια του με τον κοσμο, με τις κινησεις του… Ειναι 60 χρονων ο ανθρωπος και σε μαγνητιζει η παρουσια του, γεννημενος frontman. O Carter παντα ετσι χτυπιεται, ειναι μορφη ο τυπος, για αυτο και ημουν 3η σειρα απο μπροστα απο την πλευρα του… Και οι αλλοι 3 ηταν αψογοι, ο Glockler σταθερος και χωρις λαθη, ο Quinn ορεξατος παρα την αρρωστια που τον ταλαιπωρουσε και ο Scarratt επισης παρα πολυ καλος, με ενα συνεχες χαμογελο. Φαινοταν να απολαμβανει στο μεγιστο βαθμο τις φωνες και τα συνθηματα του κοσμου. Και οι 2 κιθαριστες ειχαν φοβερη αποδοση και ο ηχος γενικα μου αρεσε.
Οσο για το setlist τι να πω? 23 κομματια και ολα παιγμενα αψογα. Τα 4 καινουρια πολυ καλα. Το Hammer Of The Gods το ξεραμε ηδη και ειναι γαματο με μια retro αυρα, το Back in '79 συμπαθητικο, ισως το πιο αδυναμο απο τα 4, το Call To Arms μου φανηκε πολυ ωραιο με το αργο ηρεμο κουπλε και το δυνατο ρεφραιν και τελος το When Doomsday Comes πολυ δυνατο κομματι, αν και ολοιδιο σε καποιο σημειο με το Perfect Strangers… Ολοιδιο ομως. Απο εκει και περα μας επαιξαν τις γνωστες κομματαρες απο τους πρωτους δισκους που ειχαν παιξει και στην Θεσσαλονικη με εξαιρεση το Hungry Years που στην θεση του επαιξαν το To Hell And Back Again. Τα υπολοιπα τραγουδια ηταν εκπληξεις που δεν περιμεναμε με τιποτα να τα ακουσουμε και μας “εστειλαν” κανονικα… Atila The Hun που παρακαλαγα μεσα μου να το παιξουν, αλλα το θεωρουσα απιθανο και στα καπακια το Broken Heroes. [B]ΤΡΕΛΑ[/B]… Να φωναζει “Where are they now” ολο το κοινο. Μετα παλι εκει που δεν το περιμενεις σου σκαει το The Eagle Has Landed. Τι να πω τωρα για αυτο το [B]ΕΠΟΣ[/B]? Και στο 2ο encore, εκει που ολοι νομιζαμε οτι θα παιξουν Wheels of Steel και τελος, σου σκανε Power And The Glory και Ride Like The Wind… 5 κομματαρες που δεν τις περιμενε κανεις και ειναι ολα ενα και ενα. Και το To Hell And Back Again που προσωπικα το προτιμω απο το Hungry Years. Ονειρικο setlist, να μην τα περιμενεις ολα αυτα και να σου ερχονται μια, μια οι εκπληξεις… Ουτε στα ονειρα μου δεν φανταζομουν τετοιο setlist.
Συμπερασματικα οι Saxon απεδειξαν για ακομα μια φορα γιατι ειναι αρχοντες και γιατι εχουν αποκτησει αυτη την φημη για τις συναυλιες τους… Γιατι οι μεγαλες μπαντες φαινονται στο σανιδι και οι Saxon εδω και 32 χρονια αποδεικνυουν καθε φορα οτι ειναι [B][SIZE=“2”]ΤΕΡΑΣΤΙΑ[/SIZE][/B] μπαντα.:bow2:
Ο κοσμος πολυ θερμος και το ευχαριστηθηκαν πολυ και οι ιδιοι… Χτυπημα, φωνες, συνθηματα, πιτ, χειροκροτηματα… Γενικα πανικος… Και το Fuzz ηταν γεματο.
Μετα την συναυλια περιμεναμε το συγκροτημα και χαρηκα παρα πολυ που τους ειδαμε. Μιλησαμε πολυ λιγο, γιατι ηταν κουρασμενοι, αλλα δεν αρνηθηκαν σε κανεναν φωτογραφιες και αυτογραφα. Εβγαλα φωτογραφιες με τον Biff, με τον Quinn και με τον Carter. Και πηρα αυτογραφα απο Biff και Quinn στο εισιτηριο και στα βιβλιαρακια του Wheels Of Steel, του Strong Arm Of The Law, του Denim And Leather και του The Inner Sanctum. Αποκτουν αλλη αξια τωρα. Απο τα καλυτερα live απο ολες τις αποψεις, θα μου μεινει αξεχαστο. Σας ευχαριστω Saxon για ακομα μια φορα…