Εντάξει μετά από μερικά άλμπουμ, γράψαν πιο δομημένα πράγματα, και σε αυτό έχεις δίκιο. ΑΛΛΑ, κατά βάση, όταν λες για Amon Duul II, λές για τα πρώτα τρία ΜΕΓΑΘΗΡΙΑ άλμπουμς. Βέβαια ακόμα και σε αυτά, υπήρχαν διαφορές ή εξελίξεις αν θες στον ήχο τους. Όσο για το αν δεν μπορείς να θεωρήσεις ως επιχείρημα το βίντεο από το Soap shop rock, ok πάσο, πάντως είμαι σίγουρος ότι ξέρεις πώς πρόκειται για το opening track ενός από τους πιο κλασσικούς δίσκους του ιδιώματος (Yeti).
Δεν το δέχομαι αυτό. Είναι άπειρα τα παραδείγματα των συγκροτημάτων που κάναν καταπληκτική αρχή αλλά καταλήξαν όλοι να τα κριτικάρουν για την πορεία που διαλέξαν τελικά. Βασικά σε όλα σχεδόν τα συγκροτήματα της προγκ και γενικότερα σε πάρα πολλά της ροκ σκηνής του εβδομήντα παρατηρείται η ίδια παραξενιά. Camel, YES, Kansas, Rainbow κλπ κλπ. Aυτοί είναι τα πιο χτυπητά παραδείγματα που μου πέρασαν από το μυαλό του “Βγάζω 3, 4 ηρωικούς δίσκους και μετά χάνει η μάνα το παιδί”. Βέβαια έχουμε πάντα να κάνουμε και με τον αστάθμητο παράγοντα που λέγεται υποκειμενικότητα αλλά εγώ προσωπικά όταν μιλάω για κάποιο από αυτά τα συγκροτήματα δεν εννοώ μόνο τους τρεις πρώτους δίσκους τους. Έτσι και οι Amon Duul II μάλλον χαζο-prog-ίζουν στη συνολική τους εικόνα, και πιστεύω πως πρέπει να τους κρίνουμε μάλλον βάσει της συνολικής τους εικόνας και όχι βασει των πρώτων αγνών, δημιουργηκών και μη επηρεασμένων από τη μουσική βιομηχανία, δίσκων τους.
κάθε ιδίωμα έχει την εποχή του και καλώς ή κακώς, άλλα πράγματα κυριαρχησαν μετά στον ευρύτερο χώρο του ροκ. Και η εποχή του Krautrock ήταν πολύ (πάρα πολύ) περιορισμένη χρονικά, και σε συγκεκριμένο γεωγραφικό ορίζοντα μάλιστα. Οπότε, δεν μου φαίνεται σε τι εξυπηρετεί να πώ τα παρακάτω, αν και θα τα πω γιατί τα έγραψα. Για να επιβιώσεις στα 80’ς θα έπρεπε
α) ή να είσαι στα ντουζένια σου και να παίζεις αξιοπρεπέστατο ποστ πανκ
β) ή να γίνεις μεταλλάς. θρασάς ακόμα καλύτερα (αν και το θρας στα ποστ πανκ εμπίπτει χαχαχα)
γ) ή (στην ξεφτίλα δλδ τελείως) να παίζεις χαζό-ποπ με ηλεκτρική κιθάρα (βλέπε αυτό που λένε AOR μερικοί).
δ) A! ή να λέγεσαι Hawkwind και να μην καταλαβαίνεις από αυτά (αν και αυτοί ακόμα γίνανε πιο safe, με φοβερά αποτελέσματα όμως) :p.
Εντάξει, μερικοί μαλάκωσαν τον ήχο τους και σε μερικές περιπτώσεις τα κατάφεραν κάπως, όπως οι Eloy στο Time To Turn, αν και αυτοί βγάλανε αρκετές πατάτες στα 80’ς.
(τους Tangerine Dream εννοείται ότι δεν τους αναφέρω, παίζουν μπάλλα μόνοι τους)
Παιδια προσπαθω να βρω στα ιντερνετς το die losung των amon duul και το βρισκω μονο σ’ ενα τορεντ που δεν κατεβαινει και σε flac μορφη (εγω ψαχνω mp3). Οποιος ξερει κατι, ας στειλει ενα pm.
ε καλά ας ακούσει τα faust tapes κατευθείαν τότε. Είπα: ξεκίνα από τα πιο ελαφριά, δεν είπα ότι αυτό είναι ο οριζμός. Πάντως, μπορεί αυτές οι μπάντες να είναι περισσότερο κοντά στον αγγλικό ήχο, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν στοιχεία από την μουσική της εποχής τους στην χώρα τους. Γιατί πχ το Paperhouse ή το Hallogallo να θεωρείται krautrock και όχι τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα στο δεύτερο μισό του light from deep darkness?
οσο για το τελευταιο που λες πιστευω οτι εχουν διαφορα γιατι απλα η μουσικη του Kraut rock στιριζεται στον αυτοσχεδιασμο σε αντιθεση με τους eloy που στιριζονται σε στανταρ θεματικες αλλαγες.
μπάντως, το Ταgo Mago των Can είναι από τα πιο ωραία πράγματα των αρχών των seventies. Τελειώς mind-fucking music ρε πούστη μου, αλλά προκλητικά απλή, στρωτή και άμεση. Το θέμα είναι ότι δεν τους λές τόσο καμμένους όσο τους υπόλοιπους (εξαιρώντας τα Aumgn και Peking O στα οποία έχε γεια καμμένε κόσμε).
Εντάξει, οι Novalis και οι Eloy ουσιαστικά μια σχετικά “pop” εκδοχή του kraut πυρήνα είναι. Αν βάλεις τους υπερ-αμπιεντ μινιμαλισμούς των Ash-Ra Tempel στο ένα άκρο, αυτοί πιθανότατα θα σταθούν στο άλλο. Για τα πιο ευκολοάκουστα/κατάλληλα για αρχή αλλά ωραιότατα μπορείτε να βάλετε και το “Bury my heart at wounded knee” των Gila. Επίσης προσωπικές τεράστιες λατρείες τα τρία album των Cosmic Jokers.
Επίσης μιλώντας για kraut rock-ικές κληρονομιές, ελπίζω να έχετε πάρει χαμπάρι το τι συμβαίνει με τους Sylvester Anfang II ε.
θα τα ξανακοιτάξω ! ευχαριστώ παναγιώτη ! 