google?
Maybe.
Τεσπά, εγώ στους συγκεκριμένους στίχους αναφερόμουν, μη νομίζει και κανείς ότι προσβάλω ολοκληρο Παυλίδη.
ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ - “Αυτό το Πλοίο που όλο φτάνει” (NEW Studio CD Album)
Archangel Music 2010
Ημ. Κυκλοφορίας: 12/04/2010
Ουτε καν ομως…Απο σπαθια/Παυλιδη 2/3 κομματια μπορεις να χαρακτηρισεις κλαψομουνικα…Και αυτο σιγουρα δεν ειναι ενα απο αυτα…
Καινουριος δισκος ε?ομορφα:)
Από το νέο CD τσεκάρετε (σε Live έκδοση προς το παρών,μέχρι να βγει το cd) το Radio Lollipop.Εξελίσσεται σε αγαπημένο μου πριν καν ακούσω το studio,εξαιρετικό κομμάτι,θυμίζει λίγο MGMT :roll:
Ρε φίλε μην με τρελανεις για κλαψουνικούς στίχους…
Ο Παυλίδης απλά τα σπάει…άσε που είναι και ανεβαστικός και είναι και κάνει και δυνατά λαιβ…
Τράβα άκου κάτι καφρομπάντες σαν τους Ανώριμους και άσε τα πολλά για τον Παυλάρα
Εγώ τους βρίσκω κλαψομούνικους τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΟΚΤΩ ΣΤΙΧΟΥΣ, τι να κάνουμε.
Poostrocker στην τρύπα σου…
Φίλε Chris P δεν χωράω σε τρύπα λόγω μεγέθους και δεύτερον…
Ο Παυλίδης είναι ίσως ο μόνος τραγουδοποιός μαζί με τον Θηβαίο και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου που κάνουν σοβαρή μουσική δουλειά στην Ελλάδα.
Το έντεχνο σαν μουσικό είδος δεν μου πολυαρέσει
Συμφωνώ με την άποψη ότι γεμίσαμε κλαψομούνιδες…αλλά έτσι είναι ο λαός μας μέσα στην μελαγχολία…
'Ακου τον Κηπουρό, ίσως το μόνο τραγούδι που αν και μελαγχολικό σε ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΙ
ΔΙΣΚΑΡΑ ατελειωτη το καινούργιο, ο καλύτερος προσωπικός του Παυλίδη και ο πρώτος που μου αρέσαν όλα τα τραγούδια.
Χμμμμ πάμε για δεκάρι;;
Το συγκεκριμένο πράγματι φαίνεται κλαψομούνικο, αν και δεν το χω ακούσει οπότε δεν επηρεάζομαι απ’ το πώς δένεται η κλαψομουνίαση με τη μουσική!
Γενικότερα όμως λόγω Ξύλινων Σπαθιών και μόνο τον σέβομαι, και μάλιστα ένας προσωπικός του δίσκος μου άρεσε αλλά δε θυμάμαι ποιός
εντιτ: αφού λοιπόν ξεχάστηκα :b
Tο περα απο τις πολεις της ασφαλτου ηταν καλη μουσική συντροφιά στο γυμνασιο…απο κει και περα δεν παρακολουθησα τα μουσικά ιχνη του… (η φωτια στο λιμανι μεγάλη κομματαρα)
Το νέο cd ήταν λίγο άνοστο δεν μου άρεσε όσο το Αφου λοιπόν ξεχάστηκα και το Άλλη μια μέρα…
Πάντως σαν τραγουδοποιός τα σπάει διότι βγάζει ένα όμορφο ΑΙΣΘΗΜΑ όταν τον ακούς!!!
Τον ειδα και λαιβ στο σταυρο και οντως ελεγε πολυ…2 30 ωριτσες μας ταξιδεψε πολυ ασχημα…Ωραιο τριπακι:).Τον καινουριο δισκο δεν τον εχω ακουσει ολοκληρο αλλα η λευκη καταιγιδα και η παρατημενη μηχανη ειναι αλλο πραγμα…Για μας τους ευαισθητους τουλχαιστον:p
Τον είδα πρόσφατα στο Block 33 και τα σπασε κανονικά!!! Έπαθα πλάκα με την φωνή του… ήταν σχεδόν άθικτη, όπως ήταν παλιά με τα Ξύλινα Σπαθιά! Είτε σόλο είτε στα Σπαθιά, ο τύπος είναι ΤΑΛΕΝΤΑΡΑ! Όχι απλά στιχουργός, αλλά ποιητής. Για όσους δεν έχουν ψάξει τη μετέπειτα δουλειά του, πραγματικά αξίζει να το κάνετε. “Δεν είμαι απο δω, αερικό, αφού λοιπόν ξεχάστηκα, σπασμένη πολυθρόνα”…
δεν κατάφερα να τον δώ αλλά ΠΡΕΠΕΙ να πώ το πόσο δισκάρα είναι “αυτό το πλοίο που όλο φτάνει”
απο μουσική πλευρά είναι χαλαρωτικός,ήρεμος δίσκος με καθαρές ηλεκτρικές κιθάρες,άλλοτε συνχορδίες,άλλοτε νότα νότα…
βγάζει ένα συναίσθημα καλοκαιρινής γαλήνης…
στη στοιχουργική πλευρά βρίσκεται στο ίδιο στυλ που συνηθίζει…το κομμάτι που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι το [I]αντικαταπληκτικά[/I] με τους υπαρξιακούς προβληματισμούς του
[SPOILER]
Στέκεται στην πόρτα κοιτάζει αν έχει κλείσει όλες τις βρύσες και τα φώτα,
κλειδώνει 7 φορές ξέρεις δεν είναι όπως πρώτα, πρέπει πάλι να αλλάξει κλειδαριά.
Κίνηση στο δρόμο μέσα απ το αυτοκίνητο κοιτάει τον αστυνόμο που κοιτάζει τα παιδιά ,
τα παιδιά κοιτάνε έναν κόσμο που οι βιτρίνες χρόνια τώρα αντανακλούν πια τόσο καταπληκτικά.Χαίρετε διατάξτε, μαζί με τα σκουπίδια σας πετάξτε με η αλλάξτε μου τα φώτα
τελικά είχατε δίκιο το αυγό έκανε την κότα κύριε διευθυντά.
Κι ύστερα στο σπίτι διαδίκτυο ενημέρωση εκπομπές για τον πλανήτη αντικαταθλιπτικά ,
βγαίνει στο μπαλκόνι πηδάει και σκοτώνεται, μετά διαφημίσεις και μετά τα αθλητικά.Όμως τι ωραία ήταν όνειρο θα βγει με την παρέα και με εκείνο τον κακόμοιρο
θα πέσει στο κρεβάτι τι μαρτύριο, η αγάπη ξυπνητήρι στις 7.Μες στη λεωφόρο παρατάει το αυτοκίνητο,καλεί ασθενοφόρο και πετάει τα κλειδιά,
μέσα από την τσάντα βγάζει το περίστροφο πριν απ τα 30 είδε ήδη αρκετά.
[/SPOILER]
κυριαρχούν οι ήρεμες στιγμές με την πιό “δυνατή” το [I]radio lollipop[/I] και [I]το ποδήλατο[/I]…
εκτός από το αντικαταπληκτικά [που χω δεθεί αρκετά] δύσκολα μπορώ να διαλέξω κάποια τραγούδια…ίσως το πρώτο του άλμπουμ,που λέγεται [I]αυτο[/I]
είναι άνετα από τους δίσκους που άκουσα περισσότερο το 2010…
Nosferatu υπέροχο κομμάτι για να μελαγχολήσεις,
Όμορφη Μέρα είναι και χαρούμενο και μελαγχολικό,είναι να βυθίζεσαι σε αναπαυτική καρέκλα στις 11 το πρωί με καφέ και να αναπολείς κάτι που θυμήθηκες κοιτάζοντας τον ηλιόλουστο ουρανό έξω από το παράθυρο,
Ράδιο Λόλιποπ ξεχώρισα από τα λάιβ πριν βγει το άλμπουμ,υπέροχο
Φοβερός δίσκος ΚΑΙ ο τελευταίος του.
Τον ειδα χτες λαηβ στην Πατρα και η αληθεια ειναι οτι με αποζημιωσε πληρως.
Ξερω ελαχιστα κομματια ειτε απο Ξυλινα Σπαθια ειτε απο τις προσωπικες τους δουλειες, ομως το σχημα εδωσε ενα ομολογουμενως πολυ καλο λαηβ.
Αν εξαιρεσουμε τις πολυ low-tempo μπαλαντες, που προσωπικα (γενικοτερα κιολας) δε με τρελαινουν, ο ατμοσφαιρικος ηχος τους σε 'κανε να χαθεις για κατι λιγοτερο απο τρεις ωρες.
Μακαρι να τους ξαναδω συντομα και με περισσοτερη πλεον σχεση με τις δουλειες τους.
ΥΓ.: Επαιξαν ενα κομματι που λεει το εγραψαν πριν τρεις μερες …δεν μπορω να ξερω, παντως, κατα ποσο ισχυει.
Ξεσσαλονίκη, πολυαγαπημένος δίσκος.
περα απ τις πολεισς φορ μι