Δεν είναι κακό κάποιος άντρας να ζηλεύει το ταίρι του όταν του κάνουν ένα κομπλιμέντο. Όταν μάλιστα αυτή η ζήλια εκδηλώνεται σε λογικά πλαίσια είναι χαριτωμένο, αν ξεφεύγει το πράγμα όμως, ναι, παύει να είναι. Θέλω να πω ότι άντρες-γυναίκες από τη φύση μας ζηλεύουμε, και δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε ερωτικές σχέσεις, και πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος που να μην το ένιωσε, έστω και μία φορά στη ζωή του, ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Το κακό είναι ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας εκδηλώνει τη ζήλια του, εκεί θα πρέπει να σταθούμε. Δεν είναι ντροπή να ζηλεύεις, είναι απαράδεκτο όμως να μη δείχνεις εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και να τον μειώνεις κάνοντάς τον σκουπίδι.

Ένα έχω να πω εγώ:

[SPOILER]
[/SPOILER]

ΝΑΙ :’)

Μπορει να σκοτωσει ενα γαιδαρο με γινωμενα συκα…

Αστειεύεσαι? Τέλειο είναι. Σου βγάζει ένα νάζι…άλλο πράγμα!

Μπα, ούτε καν:p Με την ίδια λογική θα μπορούσα να σου πω εσύ είσαι ΓΥΝΑΙΚΑ που ξέρει τι θέλει ή κακομαθημένο κοριτσάκι που γκρινιάζει όταν δεν την καταλαβαίνουν οι άλλοι;

Πίστεψέ με, καλύτερα να είμαι μεγάλο μωρό παρα άντρας με τη σημασία που το λες εσύ. Τουλάχιστον δεν θα περιμένει η άλλη από μένα να διαβάσω την σκέψη της και θα έχω το κεφάλι μου ήσυχο 8)

καλά είναι τα παιδικά μυαλά ρε παιδιά (βαριέμαι να το αναλύσω συγνώμη )

Να που ερχεσαι στα λογια μου. Αυτο που σας νοιαζει περισσοτερο ειναι η ησυχια σας και να μη σας τα πρηζουμε. Για εμας, για το πώς νιωθουμε και τι περιμενουμε απο σας, δεκαρα δε δινετε παρα μονο οταν θελετε να… καταλαβαινεις τωρα…

Αυτό που λες όμως είναι λίγο άκυρο. Είναι δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Βάλε λίγο τον εαυτό σου στη θέση του άντρα. Σκέψου πως θα ήταν να είσαι σε σχέση με ένα άτομο που σου γκρινιάζει όλη την ώρα και να μη σου λέει το γιατί. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα προτιμούσες και εσύ να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου; Οπότε η λύση είναι η να βρεις γυναίκα που να μην γκρινιάζει (:lol:) ή να μην δίνεις σημασία.

*Σημείωση: δεν λέω να είσαι γίδι και αναίσθητος και να τα γράφεις όλα στα παπάρια σου. Απλά όταν βλέπεις τέτοια φαινόμενα τύπου “-Τι έχεις; -Δε σου λέω” να απαντάς, “οκ μη μου λες” και να προχωράς παρακάτω, κάποια στιγμή θα σου πει η γυναίκα από μόνη της.

[SPOILER]Αμα ειναι ατομο που γκρινιαζει ολη την ωρα, επεσες σε γκρινιαρα και δε συζηταμε για τετοιες περιπτωσεις.[/SPOILER]

• Τι έχεις;
• Δε σου λέω
  Σε αυτο το κρισιμο σημειο ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να πεις εσυ “οκ μη μου λες” και να την αφησεις να σου πει απο μονη της, οταν και αμα πει.

[SPOILER]Αχ αχ αχ… μαθημα. Ο διαλογος πρεπει να ειναι πανω κατω ο εξης (κι ας εχετε διαφορετικη αποψη ορισμενοι):

• Τι έχεις;
• Δε σου λέω…
• Ελα, μωρο μου, πες (λες και “μωρο”, δε χαλαει κανεναν)
• Οχι. Ξερεις αλλωστε.
• Ξερω, ξερω, τι ξερω?! Τιποτα δεν ξερω εγω, αν δε μου πεις εσυ, καρδια μου (λες και “καρδια μου” - θα το εκτιμησει)
• Σου λεω, τιποτα δεν εχω. Ασε με!
• Ελα, εδω, ψυχουλα μου (καρδουλινι μου, ζαχαριτσα μου, μπροκολακι μου… τι σκατα της αρεσει να την λες τελος παντων)…
  Και την αρπαζεις στα χερια σου σαν ΑΝΤΡΑΣ που εισαι και της κλεινεις το στομα με φιλια. Λες δε θα το εκτιμησει? Παιζει να φας και κανα σκαμπιλι σε εκεινο το σημειο, αλλα οσο πιο πολυ την σφιγγεις στην αγκαλια σου, τοσο λιγοτερο θα αντιστεκεται και θα της περναει.

Θα μπορουσε να ειναι και επιστημονικη φαντασια στην περιπτωση ορισμενων γυναικων, αλλα σε αλλες περναει και ειναι αυτο που θελουν. Να αποδειξεις δηλαδη οτι εισαι αντρας και οχι ενας γρ@ψ@ρχιδης συναισθηματων, ενας μη-μου-τα-πρηζεις-αλλο-κι-αμα-θελεις-μιλα-αμα-δε-θελεις-χεστηκα[/SPOILER]

Πρώτον, πολλές ταινίες με τη Βουγιουκλάκη βλέπεις. Δεύτερον, έτσι δεν λύνεις το πρόβλημα απλά κάνεις anger sex και μετά εξακολουθείς να το έχεις. Εγώ πάντως όσες φορές έτυχε να κάνω τέτοιο διάλογο με την κοπέλα μου αντέδρασα όπως σου είπα. Από κάποια στιγμή σταμάτησε να γίνεται αυτός ο ανούσιος διάλογος και από τότε όταν την ρωτάω “τι έχεις” μου απαντάει. Αυτό λέγεται διάλογος μεσα στη σχέση, να σου δώσει ο άλλος να καταλάβεις που έχεις κάνει λάθος (που συνήθως είναι ένας ηλίθιος λόγος όπως “σήμερα όταν μου είπες καλημέρα έξυσες παράλληλα το μπούτι σου. Μήπως δεν μ’αγαπάς πια;” ) για να μην το ξανακάνεις. Σχεδόν έξι χρόνια είμαι με την κοπέλα μου και ούτε αυτή γκρινιάζει για ανούσια πράγματα, ούτε εγώ κάνω πως αδιαφορώ και ούτε αυτή γκρινιάζει (πάλι) επειδή αδιαφορώ

Ειναι γεγονος οι πολλες ταινιες. Εβλεπα, οταν ημουν κοριτσακι κι εγω. :roll:

[SPOILER]Παντως και στο δικο μου παραδειγμα, εννοειται οτι μετα απο τα φιλια, θα λυγιζε και θα σου ελεγε απο μονη της τον ηλιθιο λογο, το “προβλημα”.

Αμα εισαι 6 χρονια με κοπελα και δουλευουν ολα ρολόι οπως λες, εισαι τυχερος ΑΝΤΡΑΣ και αυτη ειναι τυχερη ΓΥΝΑΙΚΑ.

Μου αρεσε το αντρικο σκεπτικο σου: μη γκρινιαζεις για ανουσια πραγματα, ωστε να μην αδιαφορω, ωστε να μη γκρινιαζεις που αδιαφορω.
Ομως, η δικη μου γυναικεια λογικη, κι εκει που τελικα μαλλον διαφωνουμε, λεει τα εξης: μην αδιαφορεις για τα ανουσια (που για μενα ειναι ουσιωδη), ωστε να μη γκρινιαζω για τα (κατ’εσε) ανουσια, και ωστε να μην αδιαφορεις και να μη γκρινιαζω που αδιαφορεις. Kαταλαβες? (αμφιβαλλω :p)[/SPOILER]

[SPOILER]Εμενα μου φταιει παντως ο γερο-μπισμπικης που απαντησε “τραγωδια” στο αρχικο μου ποστ και τον παρακαλω πολυ να προσεχει τι μου απανταει αλλη φορα μη δει καμια τραγωδια να του 'ρχεται κατα πανω του:p[/SPOILER]

[COLOR=“White”]…[/COLOR]

…κωμωδία…

Βασικά ο dmembra μιλάει σοφά, Νάνδια λες ασυναρτησίες και καλά σου 'πε ο τοξικός για τραγωδίες και λοιπά. Φχαριστώ.

Το σχόλιο αυτό έγινε στα ανεκδοτάκια στα πλαίσια της πλάκας…

[COLOR=“White”]…[/COLOR]

γερο-μπισμπικη, μολις εσωσες τον εαυτο σου απο την κωμικοτραγικη θεση που ειχες περιελθει και Πανε, σιγα μην ελεγες ποτέ “νανδια μιλας σοφα, dmembra λες ασυναρτησιες”.
Πφ!! Panos!

το σοβαρεύω μια, συνεχίζετε μετά

Το πρώτο που μαθαίνει είναι
ότι δεν είναι αγόρι,
και αργά ή γρήγορα
της χαράσσεται πάνω της
ότι είναι ένα κορίτσι.

Αργά ή γρήγορα διδάσκεται
ότι αυτό έχει βασανιστικά
πλεονεκτήματα και βασανιστικά
μειονεκτήματα και ότι
πρέπει να αγωνιστεί.

Πάνω-κάτω καταλαβαίνει ότι
το πιο σπουδαίο απ’ αυτά
είναι η υποταγή και αργά ή γρήγορα
υποτάσσεται λίγο ως πολύ.

Εξαντλεί την υπομονή και τη λαγνεία,
τις φριχτές της επιλογές.
Φοβάται και ζητά
να γίνει γυναίκα, και γίνεται
γυναίκα και φοβάται
να είναι γυναίκα.

Λίγο ως πολύ επιλέγει, μα
περισσότερο συχνά την επιλέγουν, ένας
ή διάφοροι άνδρες, που γίνονται
οι προστάτες της, καταστροφείς, σύζυγοι
και εραστές, οι οποίοι εκπληρώνουν
στη χαρά και στη λύπη
τα στάδια όσων μπορούν να συμβούν
μεταξύ γυναίκας και άνδρα.

Κάποιες φορές το κορμί της ανοίγει
και βγαίνει ένα παιδί.
Συχνά το κορμί της ρημάζει
από αναπόφευκτο πόνο.
Μα ακόμα πιο συχνά
ρημάζει από πόνο που μπορεί να αποφύγει.

Σπάνια ή συχνά ή ποτέ ή πάντοτε
κάποιος άντρας μπαίνει στο κορμί της
με εκατοντάδες κίνητρα
που όλα τους διαφέρουν από τα δικά της,
εκτός από τον έρωτα,
τον οποίο εκείνη λίγο ως πολύ αναζητά
και λίγο ως πολύ βρίσκει.

Και τότε, όταν έχει ήδη αρκετά υποφέρει,
έχοντας αιμορραγήσει ή όχι,
έχοντας γεννηθεί ή αποβληθεί, έχοντας κλάψει
ή όχι, από το γαμήλιο φόρεμα
μέχρι τα αγριόχορτα της χήρας,
τότε μαθαίνει.
Όταν κουραστεί, συνειδητοποιεί
ότι έχει γεράσει.

Όλα αυτά αργά ή γρήγορα,
περισσότερο από τόσο αργά ή περισσότερο
από τόσο γρήγορα, και μαθαίνει να
δέχεται αδιαμαρτύρητα τη ζωή που
πάνω-κάτω μια μεγάλη γυναίκα ζει.
Σ’ έναν κόσμο που περιφρονεί τις γριές γυναίκες
αυτή μαθαίνει να υποκύπτει
λίγο ως πολύ σε μια ζωή
που ποτέ δεν άξιζε·

ειδάλλως πεθαίνει νέα.