[B]Ulver - Themes from William Blake’s The Marriage of Heaven and Hell[/B]
[SPOILER]Απ’ ότι έχω καταλάβει είναι αγαπησιάρικος και ιδιαίτερος δίσκος, οπότε μπορεί να έχω δρόμο ακόμα για το ‘πραγματικό’ λιώσιμο. Το θέμα είναι ότι έχω κολλήσει, αν έτσι έχουν τα πράγματα. Τέλος παντων. Υπάρχουν μπάντες,καλλιτέχνες κλπ που τους συμπαθείς χωρίς ιδιαίτερο λόγο, πριν ασχοληθείς μαζί τους. Αυτό έχω πάθει με τους Ulver, μόνο που δεν ήταν αυτό που θα 'θελα όταν τους πρωτοάκουσα και τους άφησα. Ο William Blake είναι επίσης περσονα που συμπαθώ χωρίς κάποια αξιόλογη αιτία, με σπουδαιότερη το Dead Man του Jarmusch. Για καρμικούς λόγους που εφηύρα(το Passion των Catharsis), θεώρησα ότι είναι ευκαιρία ο δίσκος αυτός. Και είχα τα δίκια μου, γιατί είναι εξαιρετικός.[/SPOILER]
[I]Beneath us was nothing now to be seen but a black tempest, till looking east between the clouds and the waves we saw a cataract of blood mixed with fire, and not many stones’ throw from us appeared and sunk again the scaly fold of a monstrous serpent…[/I]
[B]Joy Division[/B] - Les Bains Douches 18 December 1979, live
Εξαιρετικό δείγμα για τις εκρηκτικές εμφανίσεις της ΜΠΑΝΤΑΣ. Ο ήχος βγάζει μια πιο ωμή/ πιο φαζζαριστη / πιο σκληρή/ πιο γκαραζ αν θέλετε/ διάσταση των κομματιών. Η εκτέλεση του Shadowplay είναι απλά από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές που θα ακούσετε: μόλις μπαίνει η κιθάρα νιώθεις λες και γίνεται έκρηξη στα σωθικά σου. Κόλλημα μεγάλο, η ημερομηνία του λαηβ συμπίπτει και με την μέρα των γενεθλίων μου 8)
Ενα Σουπερ Συγκροτημα με μελη που εχουν διατελεσει σε μερικες εξαισιες death metal μπαντες κυκλοφορει κατι αναλογα θαυμασιο.Δευτερος δισκος και τολμω να δηλωσω ακομα πιο ενθουσιασμενος απο το ντεμπουτο τους.
Με μια συντομη πολεμικη εισαγωγη μπαινουν κατευθειαν στο ‘‘ψητο’’.Mid-tempo ταχυτητες,παταει γερα στο Ευρωπαικο Ντεθ των 90’ς και σφυροκοπα τον ακροατη μεχρι τελικης πτωσης,αφου κερδιζει εδαφος,κομματι με κομματι.Υλικα αυτου του εξαιρετικου δημιουργηματος ειναι η εμπειρια,το παθος και η αγαπηγια το ειδος αφου παντοτε υπηρετουσαν το ειδος χωρις ξεδιαντροπους πειραματισμους.Operation Z,The Mukden Incident,Full Scale War(στο οποιο κοβουν τοσο πολυ σε ταχυτητα που αγγιζουν την doom/death ηχοσφαιρα μεχρι να ιαχησουν οι πολεμικες κιθαριες),On Coral Shores,Kamikaze(υψηλες ταχυτητες για να ακολουθησει το τελευταιο κυμα κολασμενης πορωσης).Ακραια μουσικη με Ουσια.Δεν σου βιαζουν τα αυτια με γρατσουνισματα-θορυβο,ουτε ταχυτητες που σπανε το φραγμα του ηχου.Ολα ειναι μπολιασμενα στρατηγικα για το καλυτερο αποτελεσμα.
Βασικα οι Hail Of Bullets ειναι οτι πιο κοντινο στο ολο Bolt Thrower στυλ.Απο την φωνη του πρωην τραγουδιστη τους,το ερπυστριοφορο ρυθμικο ντουετο του μπασου/ντραμς,απο τις ογκωδεις κιθαρες.Και με μια στιχουργικη ολοκληρωτικη συλληψη(concept),οχι με την μορφη ιστοριουλας αλλα με κοινο θεμα που στην προκειμενη περιπτωση ειναι ο Αμερικανο-Ιαπωνικος πολεμος(Pacific war).Μια σελιδα του ενθετου,συμπληρωνει ιστορικα στοιχεια για καθε τραγουδι τους.
Τα γούστα μου έχουν να κάνουν πιο πολύ με E-Street Band,μέχρι το The River προσκυνώ,χωρίς όμως να υπάρχει δουλειά του κακή για μένα και μετά από αυτό.Born in The USA ας πούμε.Πάντως το τελευταίο του που μου άρεσε πολύ ήταν το Magic!
