[SIZE=“5”]ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ. ΟΛΟΙ ΑΚΟΥΜΕ ΖΟUNDS. O ΘΡΥΛΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ. ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΟΙ ΦΕΤΙΝΕΣ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ. ΣΑ ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. ΚΛΑΜΜΑΤΑ[/SIZE]
mono xthes to akousa 5 fores sinexomena. meta na fantasteis evala ramones, giati eprepe na giortasw to rock n roll.
mono kai mono pou eimai stin douleia kai den mporw na akouw ton disko mou tin spaei.
elega oti i epistrofi einai oi [B]magazine[/B], alla eskase kai to album twn [B]zounds[/B], exoume mpoliko pragma na goustaroume genikws.
8O8O:cry:
Παω ΤΩΡΑ για ακροαση, δεν περιμενα καν σε κατι τετοιο, νεο αλμπουμ Zounds λενε, ω θεοι.
[COLOR=“White”]The message you have entered is too short. Please lengthen your message to at least 5 characters.[/COLOR]
Θελω λινκ δακρυων ΤΩΡΑ.
Αρχισε δευτερη σερι ακροαση και συνεχιζουμε. ΝΑΙ ΓΑΜΩΤΟ, ΝΑΙ!
Πραγματικά είναι τρομέρο, πώς η μουσική τους είναι κυριολεκτικά “σαν να μη πέρασε μια μέρα” που λέει κι ο γιωργος δημητριαδης. Ακριβώς το ίδιο ύφος, ακριβώς το ίδιο στυλ, αλλά λίγο πιο “γεμάτα” κομμάτια (θετικότατο). Λίγο από το war/subvert στο make love not war να μη πηγαιναμε και θα μασταν γαμω:lol: Αστειεύομαι, ο δίσκος μάλλον είναι κάτι κορυφαίο από τώρα γιατί πολύ απλά δε μπορούμε να μαστε αντικειμενικοί μαζί τους (όπως λέει κι ο πανάης) καθώς επίσης και γιατί στις πρώτες ακροάσεις χύσαμε στα πανταλόνια.
Αντε να μας ερθουν κιολας, να ολοκληρωθει η καυλα 8)
Λοιπόν, τα πράγματα για μένα είναι πολύ απλά. Χωρίς πολλές αναλύσεις και μπλα-μπλα, έχουμε να κάνουμε με έναν rock n roll δίσκο που είναι ήδη κλασσικός.
Ο Lake με τους Zounds, πιστός στρατιώτης ιδεών που οδηγούν στο περιθώριο, παρείσακτος σε αυτή την κοινωνία, αντί απαντήσεως στη μόνιμα αγχωτική και καταθλιπτική ερώτηση των καιρών μας για το αν βγαίνει καλή μουσική σήμερα, μας πετάει στα μούτρα το Redemption βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα σε όλους αυτούς που με το νου τους νομίζουν πως κάνουν επαναστατική μουσική.
Γαμώ τα νέα! Όταν το ακούσω κι εγώ θα σχολιάσω.
Ο δίσκος ήταν καλός, όχι όσο λέγεται βέβαια. Όταν έχεις έναν δίσκο όπως το curse πώς να σου φανεί ο νέος καλύτερος :?
H αλήθεια έιναι ότι ο δίσκος σε κάποια σημεία σα να μην έχει την ζωηράδα του τότε, αλλά νομίζω ότι αυτό αντισταθμίζεται σε γαμάτο βαθμό απ’ το ότι τα κομμάτια είναι κάπως πιο γεμάτα πιο πλούσια. δε ξερω αν φαινεται και σε αλλον ετσι. Δισκαρα παντως ολοιδιας αξιας, και συνεχιζουμε τις ακροασεις
Σίγουρα πλέον και μετά από πολλές ακροάσεις ισχύει αυτό:
συν ότι λείπουν κι αυτές οι 2, 3 χιτάρες που σε συγκλονίζουν, όπως υπήρχαν στο curse. Παρ’ όλ’ αυτά είναι εξαιρετική προσπάθεια κι επιστροφή, και πραγματικά μακάρι οι όλοι αυτοι οι μουσικοί παππούδες μας, να εξακολουθούσαν να βγάζουν τόσο όμορφες μουσικές, και να ναι πιστοί σε μια ολόκληρη στάση ζωής.
Aυτο που λεει ο worst.
Βεβαια, απο την αναποδη, ισχυει και το οτι ΟΛΕΣ οι συνθεσεις εξακολουθουν να ειναι επιπεδου Zounds, παροτι ειμαστε στο 2011 (για την κυκλοφορια).
Χιτακια νομιζω οτι μπορεις να πεις ευκολα τα Cry Genie Cry και Make Love Not War του δισκου. Καλα, Demystification π.χ. ουτε οι ιδιοι δεν ειναι δυνατο να ξαναγραψουν ουτε καποιος αλλος, αλλα ακουγοντας πρωτη φορα αυτα τα δυο κομματια (ειδικα το πρωτο) ειχα την ιδια αισθηση πανω κατω.
Σε γενικες γραμμες, συμφωνω με τους 2 απο πανω, εξαιρετικος δισκος.
Aυτο που ψιλο λες ομως, ντεμιστιφικεισον, can’ t cheat karma, knife, απλά δε βρίσκεις στον δίσκο, ούτε κατά διάννοια. Όπως είπα ομως ειμαι κατι παραπανω απο πολυ ευχαριστημένος. Δισκος που θα αγοραστει.
σα να ξεθυμαίνει λίγο. Λείπει γαμώτο αυτή η σπιρτάδα/τσαχπινιά/ζωντάνια χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακός δίσκος.
ουτε ειχα παρει γραμμη οτι εβγαλαν δισκο 8O ενταξει θρυλικο το the curse
τωρα που ακουω καναδυο κομματια λες κ βγηκε πριν 20 χρονια ακουγεται, μια χαρα
Χμ, εμενα μου φαινεται να εχει μια χαρα σπιρταδα, απλα μετα απο τοσα χρονια ο ηχος ειναι (αναμενομενα) λιγο διαφορετικος και δεν αναφερομαι στο μουσικο υφος. Καμια μπαντα δε μπορει να ακουστει οπως ακουγοταν πριν απο 30 χρονια, πρωτα απ ολα για λογους καθαρα τεχνικους
τα φωνητικά είναι απλά λίγο ξεψυχισμένα, πράγμα λογικό κάθως ο lake μεγάλωσε πλέον