μετά την επιτυχία του thread για τους αγαπημένους ηλεκτρονικούς δίσκους των 90’s, για να μιλήσουμε λίγο και για το πως ήταν η δεκαετία που μας πέρασε στον ηλεκτρονικό χώρο.
δε μπορώ παρά να ξεκινήσω την αναφορά μου με αυτόν το δίσκο:
Goldfrapp - Felt Mountain (2000)
το ηλεκτρονικό δίδυμο των alison goldfrapp και will gregory κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του το σεπτέμβρη του 2000.και η δεκαετία δε μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα για το χώρο.οι goldfrapp κεντούν πάνω σε έναν καμβά ξεχασμένης folk, παλιάς pop, και παθιασμένης σε αρρωστημένο σημείο μουσικής cabaret (Human).και όλα αυτά χωνεύονται από σύγχρονους trip hop/electronica ήχους, παρουσιάζοντας κάτι το εντυπωσιακό και πρωτότυπο.πραγματικά, ο δίσκος είναι μια παραίσθηση, μια Utopia.η alison goldfrapp έγινε αντικείμενο του πόθου με τις σχεδόν βιωματικές ερμηνείες της, και με την πορεία το “felt mountain” ένας από τους κορυφαίους δίσκους της δεκαετίας, ανεξαρτήτως από μουσικά είδη.η πορεία που ακολούθησαν έκτοτε ήταν πτωτική, αλλά αυτό δε μειώνει σε τίποτα αυτό το έπος.
Massive Attack - 100th Window (2003)
5 χρόνια μετά από το επικό έπος επικών διαστάσεων “mezzanine”, οι άρχοντες των ηλεκτρονικών 90’s massive attack τοποθετούν τη σφραγίδα τους και στα 00’s, με ένα δίσκο που εκ πρώτης όψεως μπορεί να μη συγκρίνεται με τα αριστουργήματα των 90’s, αλλά σκέψου πως βρισκόμαστε σε άλλη δεκαετία, και ότι οι massive attack επιθυμούν να ακολουθούν τις εξελίξεις.αρκετά minimal techno, περισσότερα μπλιμπλίκια, με μια ακόμη πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα από προηγούμενους δίσκους τους.δε μπορείς να μην εκτιμήσεις την κλειστοφοβία που δημιουργούν κομμάτια όπως το Butterfly Caught (ΤΡΟΜΕΡΟ video) ή την εξαιρετική συνεργασία με την sinead o’connor στο Special Cases (μαζί με το Antistar το αγαπημένο μου του δίσκου).7 χρόνια μετά (και αφού φέτος κυκλοφόρησαν το μέτριο “heligoland”) έχει αναγνωριστεί πλήρως η αξία του.το “100th window” είναι ένα statement των massive attack για τα 00’s.
Kosheen - Damage (2007)
ούτε το εξαιρετικό ντεμπούτο “resist”, ούτε το μετριότατο “kokopelli”.το “damage” είναι στην ουσία ο καλύτερος και μεστότερος δίσκος των kosheen που έχει θέση σε αυτό το εισαγωγικό post.όντας κατασταλλαγμένοι για το τι θέλουν να κάνουν, κυκλοφορούν ένα δίσκο rock-ίζουσας electronica, που τιμάει την παράδοση του bristol.άκου το κολλητικό Overkill και το ονειρικό Not Enough Love (το καλύτερο κομάτι που έχουν γράψει?) και θα με καταλάβεις.για μένα στους κορυφαίους ηλεκτρονικούς δίσκους των 00’s.
Burial - Untrue (2007)
το dubstep αποτελεί μεγάλο κομμάτι των ηλεκτρονικών 00’s, και εν έτει 2007 γνώριζε ήδη μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν είχε αποκτήσει ακόμη το δίσκο ορόσημο που θα το μπάσει στα σαλόνια και θα του προσδώσει καλλιτεχνικό κύρος.τότε λοιπόν, ο william bevan ή πιο απλά burial από το λονδίνο, κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο του.σκοτεινή ατμόσφαιρα, τρομερά beats και αχανή samples, συνθέτουν άψογα έναν αριστουργηματικό δίσκο, που εκφράζει απόλυτα το αστικό feeling για την εποχή του.το Archangel π.χ. φαντάζει τόσο pop και εύπεπτο, μα είναι τόσο δύστροπο και “ψυχρό”.αν θες την άποψή μου, ο πιο σημαντικός και καθοριστικός ηλεκτρονικός δίσκος των 00’s.
Portishead - Third (2008 )
11 χρόνια μετά τον ομότιτλο δίσκο τους οι portishead κυκλοφόρησαν νέο δίσκο, και νομίζω πως οι περισσότεροι τους περίμεναν στη γωνία.οι portishead όμως κατάφεραν κάτι μοναδικό στα παγκόσμια μουσικά χρονικά.όχι μόνο διέψευσαν όλους όσοι ήταν έτοιμοι να κράξουν, αλλά ίσως και να ξεπέρασαν τα δύο στοιχειωτικά albums που κυκλοφόρησαν στα 90’s.δεν κάνουν βουτιά στο παρελθόν τους.έχοντας πολλές επιρροές από kraut rock, αλλά και από σύγχρονες industrial μουσικές, δημιούργησαν έναν από τους κορυφαίους δίσκους των 00s, που πολύ απλά ξεπερνά την τελειότητα.άκου πόσες φορές αλλάζει, και ουσιαστικά αποδομείται, το βασικό μουσικό θέμα στο Machine Gun ή πως σου ανοίγουν νέες μαγικές πόρτες στη μουσική στο Magic Doors.ό,τι και να πεις για το ερεβώδες Threads που κλείνει το δίσκο είναι λίγο.στο “third”, η gibbons για πρώτη φορά ακούγεται απόμακρη ή ακόμη και απειλητική, καμία σχέση με τις εσωστρεφείς ερμηνείες της στο “dummy”.προσκυνώ ευλαβικά, και απλά ευχαριστώ τους portishead που υπάρχουν.
).
