οι καλύτεροι δίσκοι των hoverphonic είναι μάλλον οι δύο που κυκλοφόρησαν στα 90’s.όμως, το “the magnificent tree” είναι μάλλον ο αγαπημένος μου, για τον απλούστατο λόγο πως τον βίωσα όταν συνέβαινε.καταρχάς, περιέχει το τρομερό trip hop χιτάκι [B]Mad About You[/B], με το απίστευτο videoclip, και με το οποίο εν τέλει οι hooverphonic έκαναν το breakthrough και απέκτησαν το μεγάλο airplay.το “the magnificent tree” όμως δεν είναι μόνο το ‘mad about you’.είναι η dream pop/electronica στα καλύτερά της, και αν και δεν είναι trip hop, είναι τόσο τριπαριστός που σε μεταφέρει σε άλλη διάσταση.άκου το ονειρικό [B]Jackie Cane[/B] (το καλύτερο του δίσκου?) ή το παραμυθένιο [B]Frosted Flake Wood[/B].το portishead-ικό [B]L’Odeur Animale[/B] που κλείνει το δίσκο, δείχνει απλά πόσο εξαιρετικός ήταν μουσικά ο σεπτέμβρης του 2000, καθώς το “the magnificent tree” κυκλοφόρησε λίγες μέρες μετά το “felt mountain” των goldfrapp…
Four Tet - Rounds (2003)
Ανετα στα τοπ 5 καλυτερα των 00…
Δευτερο σι ντι που κυκλοφορησε ο φορ τετ *η αλλιως κιεραν χεμπντερ και σιγουρα το αγαπημενο μου… ταξιδευει απο τριπ χοπ μελωδιες σε τζαζοκαταστασεις με παντα τη σωστη δωση ηλεκτρο σε καθε κομματι… οποιος δν το χει ακουσει ηρθε η στιγμη
να προτείνω και έναν από τους τελευταίους εξαιρετικούς δίσκους των 00’s:
[B]Passion Pit[/B] - Manners (2009)
οι passion pit είναι μια παρέα από το berklee college of music, και το “manners” είναι το ντεμπούτο τους.ξεσηκωτική electropop, που ακούγοντάς τη δυνατά είναι αδύνατο να μείνεις ακίνητος.τραγούδια όπως το [B]The Reeling[/B] και το μεγαλεπήβολο [B]Moth’s Wings[/B] φανερώνουν την καλή αισθητική τους, και το [B]Sleepyhead[/B] έχει για υπόβαθρο μέχρι και burial-ικές dubstep φόρμες.το “manners” δεν είναι ο δίσκος που θα αρέσει σε όλους.όσοι όμως ψάχνονται σε πιο “ελαφρά” ηλεκτρονικά πράγματα, θα βρούν ένα δίσκο με τον οποίο θα κολλήσουν για καιρό.
Δεν νομίζω να έχει ξαναφερθει σε αυτό το thread αυτός ο δίσκος. Πρόκειται για έναν μεγαλιώδη δίσκο και από τους κορυφαίους που έχουν βγάλει, η τελευταία κυκλοφορία των fluke. Περιέχει εξαιρετικά κομμάτια, και που μπορεί να διαρκεί σχεδόν 70 λεπτά δεν τον βαριέσαι στιγμή
bump γιατί από την αρχή του καλοκαιριού έχω πάρει αυτό το θρεντ και έχω τσεκάρει πολλά πράματα. είναι ό,τι πρέπει για όποιον θέλει να πρωτο-χωθεί σε ηλεκτρονικά μονοπάτια, με κάποια “βασικά” αλλά και κάποιους πιο αντεργκράου δίσκους
Δεν είναι 00’s. Είναι 2013 και με έχει πορώσει απίστευτα.
[B]·Y·[/B] ή αλλιώς [B]Ypsilon[/B].
θεοσκότεινο και θεόψυχρο synth wave ντουέτο με μινιμαλιστικές industrial πινελιές, και post punk-influenced φωνητικά στα ισπάνικα. Δισκάρα. Η μπάντα συμβαίνει τώρα. Ολόφρεσκο πράγμα. Φυσικά αφορμή να τους ψάξω στάθηκε το κοινό μέλος με τους ισπανούς hardcore punk αλήτες Destino Final.
Πολυ μεγαλο αλμπουμ,γεματο απο απιστευτους ρυθμους και ατμοσφαιρα,ενδεικνυται τοσο για “ταξιδιαρικες” στιγμες οσο και για ανελεητο headbanging/ ξεβιδωμα απο το χορο.Ξεχωριζουν τα Fasten your seatbelt, Blood sugar (απο το reissue του 2007), Tarantula και το ομωνυμο επος,χωρις να σημαινει οτι τα υπολοιπα κομματια πανε πισω :thumbup:
