Δεν μπορώ να πιστέψω πως πάνε κιόλας 20 χρόνια…
Θυμάμαι σαν χθες τον πατέρα μου να μου λέει πως μόλις άκουσε στις ειδήσεις πως σκοτώθηκε “ένας από αυτούς τους κιθαρίστες που ακούς”…
Θυμάμαι γνωστό για την αγάπη του στα blues ηχολήπτη σε εκπομπή που έκανε στον τότε ραδιοσταθμό SKY να κλαίει σαν μικρό παιδί στον αέρα μιλώντας σε ένα -άσχετο στη μεγάλη πλειοψηφία του- κοινό για τον “μεγάλο αυτό μουσικό που πέθανε, τον αναβιωτή των blues”
Μεγαλος κιθαριστας,η πρωτες blues μουσικες που ακουσα.
Το συναίσθημα που έβγαζε αυτός όταν έπιανε την κιθάρα στα χέρια του μόνο πάρα πολύ λίγοι κιθαρίστες έβγαζαν…
θεούλης, αν κι έχω ακούσει μόνο texas flood, couldn’t stand the weather και in step… τι άλλο να δω?
α κι ένα dvd που δίνει ρέστα.
btw, όταν αγόρασα το texas flood νόμιζα ότι στο εξώφυλλο ήταν ο τομυ λη τζόουνς. ΤΟ άκυρο :lol:
Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αδικοχαμένων καλλιτεχνών. Το Live@Carnegie Hall είναι από τα καλύτερα δείγματα ζωντανής και παθιασμένης μουσικής.
Ποπο δεν ηξερα πως σημερα συμπληρωνονται 20 χρονια! Και οτι χθες το βραδυ ξαναθυμηθηκα το Texas Flood! Λειπει πολυ ο Stevie γαμωτο. Μεγαλος παικτης και τρομερο συναισθημα στα κομματια του…
Δεν εχω ακουσει παρα πολλα, αλλα καλος κιθαριστας με ιδιαιτερο στυλ…
Soul to soul και τη συλλογή με ακυκλοφόρητα Τhe Sky is crying για να έχεις ακούσει τα στουντιακά και μετά πιάσε τα live: Το Carnegie Hall που λέει και ο Παναγιώτης και το πολύ καλό In the beginning είναι τα αγαπημένα μου.