Παρακαλείστε θερμά, αν είστε λάτρεις του splatter κ των βαμπίρ γενικότερα, να κάνετε την χάρη στον εαυτό σας κ να πάτε να δείτε το “30 days of night” (παραγωγή Sam Raimi) για να βιώσετε κ εσείς τι σημαίνει πραγματική αγωνία, πόνος κ έκρηξη αδρεναλίνης με φόντο το παγωμένο τοπίο της Αλάσκα!!!
Σημ: το αίμα φαίνεται πιο τρομαχτικό πάνω στο παγωμένο “λευκό” του χιονιού…
Και σπλάτερ και βαμπίρ γουστάρω και γενικά τρελαίνομαι για θρίλερ, αλλά η ταινία δε με άρεσε.
Ωραία ατμόσφαιρα, καλή σκηνοθεσία αλλά βαρέθηκα. :?
Η μόνη σκηνή που γούσταρα ήταν:
Όταν ήταν κλεισμένοι στη σοφίτα και άκουγαν γύρω γύρω τις κραυγές. Γαμώ!
Πάντως μόνο και μόνο για την πρωταγωνίστρια αξίζει μία επίσκεψη στη σκοτεινή αίθουσα
Εντελως μαπα η ταινια.Ακομα και το resident evil 3 που ειδα σημερα πιο πολυ μαρεσε…(χωρια που αν δεν ειμουν φαν των θριλερ γενικοτερα δεν υπηρχε περιπτωση να παω να δω ταινια που παιζει ο Josh Ηartnet,παιζει να ναι ενας απο τους αθλιοτερους ηθοποιους ever.Το μονο θετικο σε ολη του την καριερα ειναι οι 2 σκηνες που εμφανιστηκε στο αριστουργηματικο Sin City)
Εμένα μου άρεσε στο απίστευτο Lucky Number Slevin και στο Mozart and the Whale. Έχει εμφανιστεί και στα Black Dahlia, Wicker Park, 40 Days, 40 Nights, Sin City, Virgin Suicides (το οποίο δεν έχω δει ακόμα ολόκληρο) στα οποία δεν θυμάμαι να μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι ανερχόμενος πάντως.
To έργο με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα…είχε πολύ καλές σκηνές όπως με τον χοντρό που σφάζει τους πάντες και τα πάντα η με την εξόντωση της πόλης …αλλά από την άλλη τα τέρατα δεν έβγαζαν νόημα τι ήταν και γενικά με το πως φερόντουσαν μου προκάλεσαν γέλιο μάλλον… Όπως είπε και ένας φίλος" η διαχωριστική γραμμή μετακύ τρόμου και γέλιου είναι λεπτή" και εγώ ήμουνα κάπου στο ενδιάμεσο,…Ίσως να μη βοήθησε και η αίθουσα που ήταν γεμάτη emo που γελάγαν όλη την ώρα:p