@mamieisblue1: Έλα ρε συ. Θα σε τσεκάρω. Μπορώ να φανταστώ με ποιο είδος ασχολείσαι!
Να αναφέρω ότι άκουσα από Gong το flying teapot που προτείνατε και μου αρέσαν πάρα πολύ! Ειδικά σε κάποια σημεία ( τα πιο jazz / funky ) έχω την αίσθηση ότι θα αποτελούσε το απόλυτο soundtrack στις ταινίες Pink Panther. Ή για να το θέσω αλλιώς, αν έπαιζε ο Peter Sellers σε κάποια μπάντα, αυτή θα λεγόταν Gong!
EMBRYO - STEIG AUS (1973)
ξεφτυλιζουν οποιαδηποτε μπαντα τολμησε να παιξει jazz rock χωρις να τους ζητησει την αδεια, οχι οτι το απο πανω (OUT OF FOCUS) δεν ειναι φοβερη δισκαρα…
Χθεσινη βινυλιακη αγορα.Αμερικανοι οι τυποι,ο πρωτος τους δισκος απο την MGM κιολας,καλοπαιγμενο prog rock απο τον Jeff Cannata(Αrc Angel/Cannata/Tamorok)και την παρεα του.Στα συν ειναι το οτι χρησιμοποιουν και frequency oscillators,theramins και αλλα τετοια ωραια πραγματα που παιζουν με τις συχνοτητες.
Ενας απ τους αγαπημενους μου 70’ς δισκους,μια πολυμελης και πολυσυλλεκτικη μπαντα,δε θυμαμαι αν τους εχω ξαναπροτεινει αλλα και να τους ξαναπροτεινα,αξιζουν τον κοπο.
Ο δισκος αρχιζει με μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ διασκευη στο Eleanor Rigby(για μενα η καλυτερη που εχω ακουσει ποτε)με τα φωνητικα της Κιm Moore να δινουν αλλη διασταση στο κομματι.Απο οργανα,ολοκληρη ορχηστρα…τυμπανα,μπασο,πληκτρα,2 φωνες(αντρικη-γυναικεια),2 βιολια,τσελο.Η πρωτη πλευρα(εννοειται οτι τετοια διαμαντια αξιζει να τα χει καποιος σε βινυλιο)τελειωνει με το"χιτακι" του δισκου το Painted Lady.
Στη δευτερη πλευρα εχουμε το ετερο ΕΠΟΣ του δισκου το “The Rape” με την καταπληκτικη του ενορχηστρωση οπου οι ηχοι μετατρεπονται σε εφιαλτικες εικονες ενος βιασμου και στο καπακι ο δισκος τελειωνει με το ομωνυμο Last Tango οπου τα βιολια παιρνουν τον πρωτο ρολο και παιζουν ενα εκπληκτικο tango με τρομερα πιασαρικο ρεφρεν.
Ξεχωριζει επισης το μπασο που ειναι αρκετα μπροστα στη μιξη και με το τρομερα σφιχτοδεμενο rhythm section περναει σχεδον απαρατηρητη η ελλειψη της κιθαρας.
Ενα ακομα αριστουργημα απ το σωτηριον ετος 1975,οχι τοσο prog,αλλα hard rock,απ τους Καναδους Moxy,με τη συμμετοχη του μεγαλου Tommy Bolin σε καποια κιθαριστικα μερη(ηχογραφουσε στο διπλανο στουντιο,γουσταρε και μπηκε να συνεισφερει…αυτο θα πει πωποφαρδια!!)και την φωναρα του Buzz Shearman.Ξεχωριζουν οι κομματαρες sail on sail away,moon rider,out of the darkness χωρις βεβαια να υπολειπονται τα αλλα 5 κομματια.Αυτο ειναι το ντεμπουτο τους.
AKRITAS (1973)
απο Ελλαδα αυτη η μπαντα, πολυ ψηλα για τα ελληνικα δεδομενα, κοντραρουν στα ισια APHRODITE’S CHILD κτλ.
προσφατα τον ακουσα αυτο τον δισκο και επαθα πλακα
αρκετα ομως αστειευτηκα. ας μιλησουμε για ακραιες μπαντες
η αλλιως, ας μιλησουν τα ναρκωτικα
παρτε:
CLUSTER 71 (1971)
εντελως ακραια πειραματικη ηλεκτρονικη ψυχεδελια που μονο αν αναλογιαστεις την χρονια και οτι παιζουν ολα αυτα που παιζουν χωρις να υπαρχει ουτε ενα synthesizer παθαινεις πλακα
αν ηθελα να χαρακτηρισω τον δισκο με 2 λεξεις, διαστημικος εφιαλτης θα ηταν οι ακριβεστερες
ενα δισκο εβγαλαν αυτοι εδω (γερμανοι οπως παντα) και οσο και να γουσταρω τρελα τους HAWKWIND μαλλον σε αυτον εδω τον δισκο τους βαζουν τα γυαλια
space rock με μεγαααααλα αρχ*δια…
δεν εβαλα εξωφυλλο γιατι ηταν λιγο χαλια η αναλυση, δεν φαινεται τιποτα
Άκουσα το Last Tango και, όπως το περίμενα, μου άρεσε. Βασικά η περιγραφή του hokam ήταν αρκετά κατατοπιστική. Να συμπληρώσω εγώ ότι σε κάποια σημεία μου θυμίζουν κάτι από Uriah Heep ή Lucifer’s Friend. Very nice.
Ο δίσκος γαμάει.-Βαρβατο hard rock με απ΄ςστευτες κι8άρες.Και ο δεύτερος είναι πολύ καλός.Βρείτε το σε βινύλιο,αξίζει.
Όσο για τον Ακρίτα, είναι πραγματικό αριστούργημα.Μέσα στους 5 καλύτερους δίσκους που βγήκαν από το ελλάντα.Επανακυκλοφόρησε πρόσφατα και σε βινύλιο (εξαιρετική εκδοση, 180άρι με bonus 7").Απαραίτητο.
Ενα απ τα πιο αγαπημενα 70’ς γκρουπ οι Renaissance με την αγγελικη φωνη της Annie Haslam στον κορυφαιο κατ’εμε δισκο της καριερας τους.
Το Turn of the Cards ειναι ταξιδιαρικο,κλασικοτροπο,μελωδικο.Ξεχωριζει το επικο “Mother Russia” με τις πομπωδεις ενορχηστρωσεις του και την φωνη της Annie να σε ταξιδευει νοητα στη παγωμενη Ρωσια.Οι μελωδιες διαδεχονται η μια την αλλη και το neo-classical αποκτα νεα μορφη κανοντας κατι γκρουπακια τυπου Nightwish να παιρνουν τα κουβαδακια τους και να πανε σε αλλη παραλια…Τσεκαρετε και το live που χουν βγαλει,οπου πραγματικα αναδεικνυονται ακομα περισσοτερο οι συνθεσεις και το ξωτικο στο"ashes are burning"αγγιζει απαγορευμενες οκταβες…Για μενα επισης ξεχωριζουν το Black Flame και η-παρε τη φλεβα και κανε την κοκορετσι-μπαλαντα Cold Is Being.
Εξαιρετικός δίσκος και όπως είναι φυσιολογικό με μεγαλύτερη ζήτηση στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα…Ψάχνω εδώ και καιρό και τόν δίσκο των Αξις(Axis) από την ίδια χρονιά αλλα τπτ…δυστηχώς!
Πολύ ωραία περίπτωση και οι Renaissance(όπως και οι Esperanto που πρότεινες για γυναικεία φωνητικά) αν και δικό μου αγαπημένο ίσως είναι το Scheherazade and other stories…Πολύ πετυχημένο και το live τους…